Λίγα προσωπικά κι ανάκατα εξ Αθηνών υπό το βάρος των αιώνων

Ο νους μου ήδη τρέχει στο ωραιότερο οικόπεδο του κάθε Θεού, την Πόλη. Φεύγω αύριο και καθώς πάω για (και με) την Ελευθερία Αρβανιτάκη, θα έχω πολλά μπαγκάζια ελπίζω όταν γυρίσω. Για τα ψυχικά μιλώ, όσο για τα άλλα, αποτελούν χρονία ταλαιπωρία κι επιτέλους η Μαντάμ επείσθη να αγοράσει μιά βαλίτσα με ροδάκια, οπότε αισιοδοξώ.

Μιά Λωξάνδρα που είχα τη χάρισε ο Κύριος Kastell πριν χρόνια στη μητέρα του (παλιός καυγάς το ότι δε χαρίζουμε τα πράγματα του άλλου, αλλά όταν κάνουμε δωρεές κι ευγένειες οφείλουμε να περιοριζόμαστε σε ό,τι μας ανήκει). Δε θα την ξαναδιάβαζα εξ άλλου.

Έχω δύο οδηγούς. Μα Για Οδηγό  έχω:

το Γιάννη Ξανθούλη και την εξαίσια 'Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου πόθων'

τον Ορχάν Παμούκ που η 'Ιστανμπούλ' του εξακολουθεί να με συγκινεί παρότι ο ίδιος προσωπικά φέρθηκε με ασέβεια κι ασυνήθιστη αγένεια στη Μαντάμ.

κι ακόμα έχω τον Αγγελή, τον δικό μας πρεσβευτή.

Πριν λίγο μπήκα εδώ στο blog μου ως αναγνώστρια μετά από μέρες. Μου είναι βολικό να επισκέπτομαι τα 'Φιλικά' ιστολόγια από εδώ παρά από το G. Reader όπου είναι πολλά κι οι λίστες μου σύνθετες. Καλά που μπήκα όμως. Διότι είδα πως είχαν διαγραφεί οι εικόνες της προηγούμενης ανάρτησης και στη θέση τους ήταν εκείνο το Μαύρο τετράγωνο με το θαυμαστικό. Τι είναι αυτό; Γιατί συμβαίνει;

Το θέμα ήταν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και εκτενέστερα τα λέω  κι εδώ όπου παραμένει με τις αρχικές εικόνες, για τις οποίες (by the way) πάντοτε δίνω σύνδεσμο με αναφορά σε ©. Διορθωσα κι ελπίζω να μην ξαναχαθούν μα εάν γνωρίζετε παρακαλώ διαφωτίστε με.

Αργότερα θα δω μια από τις αδελφές μου κι όταν γυρίσω θα ετοιμάσω τα πράγματά μου αλλά είναι δύκολο να συγκεντρωθώ. Το σπίτι ξεχειλίζει από αναμνήσεις και η βοή τους είναι πιο εκκωφαντική από τον διαπεραστικό τζαμιών κι αυτιών ήχο της λεωφόρου Αλεξάνδρας. 

'Τζαμιών' έγραψα.  Οι  ίδιες λέξεις  αύριο θα αλλάξουν νόημα. Διαπεραστικός ήχος τζαμιών αύριο θα με συγκινεί καθώς κάθε πέντε ώρες θα ακούω το Μπιρ Αλλάχ.

Καλό μου ταξίδι

μα και Καλή μου Υπομονή, εδώ μέσα που με κυκλώνουν τρεις αιώνες. Δύο οι αιώνες της Μαντάμ και ο τρίτος των βιβλίων, των χαρτιών και των επίπλων των παππούδων και μιάς αγαπημένης θείας.

Αναμνήσεις, υπολείματα ζωών κι ονείρων ατάκτως ερριμένα σε ένα διαμέρισμα (κληρονομιά άλλης θείας, του Κυρίου K.) στο οποίο μετακόμισα βιαστικά όταν γκρεμίστηκε (όπως γίνεται εν Ελλάδι) το παλιό Λυκαβηττιώτικό μου σπίτι με τις ελιές, τις λεμονιές, και τον κισσό που ανέβαινε στον τοίχο των γειτόνων. Ουδέν, όπως γνωρίζετε, μονιμότερον του προσωρινού, κι ακόμα τα βιβλία μου τα πολλά περιμένουν σε κιβώτια να φτιάξω βιβλιοθήκες. Οι τοίχοι έχουν έργα φίλων  κι οικογένειας που έχουν κρεμμαστεί, συνήθως, όπου είχε καρφί να αντέξει. 

Αντέχει το καρφί, ακόμα δεν είχαμε ζημιά. Η καρδιά είναι που δεν αντέχει, guys. Η καρδιά.

_____________________________

Για την Πόλη 

(Φραντζή, Παμούκ, Παλαιολόγο, γάτες και τουλίπες δείτε εδώ)

Για τη συναυλία της Ελευθερίας 

(αν προλαβαίνετε, είναι την Τρίτη 13 Δεκ., εδώ)

Ταξιδιωτικό Νέο

Έχω  μια ανακάλυψη να μοιραστώ μαζί σας. Δείτε τι έβαλαν στο αεροδρόμιο: Ζώνες Καπνίσματος τα ονομάζουν κι είναι ευχάριστα και καθαρά κι έχουν και θέα.

_________________________________________

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, ο Κύρος και η Σαύρα

10 Δεκεμβρίου 

Σας γράφω από την Αθήνα, 5:00 το πρωί. Σταθμός διήμερος πριν το ταξίδι μου στην Πόλη αλλά, κι αν είμαι κουρασμένη, δεν ήθελα να αφήσω ασχολίαστη τη 10η Δεκεμβρίου διότι σήμερα ο Πολιτισμός έχει μιά σπουδαία επέτειο.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος καθώς εξελίσσεται δεν αφαιρεί, μόνο προσθέτει. Κάποτε ήμασταν αμοιβάδα τώρα πλανητάρχες. Μα τούτης της πορείας τα κομμάτια είναι όλα ακόμα στον εγκέφαλό μας. Στο πίσω μέρος του, πάνω από τον αυχένα, έχουμε ακόμα το μυαλό της σαύρας που ήμασταν. Του αρπακτικού. Είναι το ένστικτο του πεινασμένου που όταν πεινά θα αρπάξει την τροφή από το χέρι όποιου σταθεί μπροστά του. Παιδιού, αρρώστου, νεκρού ακόμα. Πάνω σ' αυτό το μέρος του εγκεφάλου έχουμε άλλα κι άλλα μέχρι το πιο μπροστά, πάνω από το μέτωπο, όπου είναι εγκατεστημένα τα εργαστήρια της γλώσσας, της λογικής και της Ενσυναίσθησης [έτσι Ενσυναίσθηση, μεταφράζεται τo από ελληνική λέξη Empathy το οποίο σ' εμάς έχει πάρει αρνητική έννοια μα διεθνώς χρησιμοποιείται ως όρος από Ψυχολόγους για να περιγραφτεί η περίπτωση του να νιώθω τον πόνο τού άλλου σα δικό μου.― Μιλούν, π.χ. για περιπτώσεις ψυχοπαθών δολοφόνων στους οποίους παρατηρείται η απουσία της στοιχειώδους συναισθηματικής φαντασίας που πρωτοεμφανίζεται στα ανθρωπάκια όταν πρωτοσυνειδητοποιούν πως αν χτυπήσουν το αδελφάκι τους εκείνο θα πονέσει όπως πονούν τα ίδια.]. Αυτό, το empathy, η Σαύρα δεν το έχει. Διότι η συναισθηματική φαντασία είναι απόρροια πολιτισμού και  σημάδι εξέλιξης.

Είναι μεγάλο βήμα το σε χτυπώ άρα πονάς. Είναι το βήμα που οδήγησε προς τη Δικαιοσύνη και μας ξεχώρισε από το ερπετό όσο είχε ξεχωρίσει παλιότερα από την αμοιβάδα και το κάθε πρωτόζωο ο πρωτό-σαυρος (―όποιος κι αν ήταν από όλους τους ―σαύρους).

Δεν είναι νέα αυτά. Είναι οι αισθήσεις και τα αισθήματα που μας έκαναν ανθρώπους. Κι ένα από τα χαρακτηριστικά μας ως ανθρώπων και των διεργασιών του μπροστινού μας εγκεφάλου, μαζί με το αίσθημα του Δικαίου και της Συμπόνοιας είναι και η λεκτικοποίηση. Μιλάμε, γράφουμε σκεπτόμαστε μ' αυτά τα συμβολάκια που εφηύραμε: τις λέξεις.

Κι αυτή τη Δήλωσή μας της αλληλεγγύης που γεννά το να γνωρίζω πως πονά ο πληγωμένος, γιορτάζουμε σήμερα διότι πριν 63 χρόνια (μετά τις αποκαλύψεις της φρίκης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 τα Ηνωμένα Έθνη διατύπωσαν την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Σας  δίνω σύνδεσμο κι αξίζει να τη γιορτάζουμε και να τη θυμόμαστε αλλά όποτε τη σκέπτομαι τη χαρά μου τη δίνει κάποιος πολύ αρχαιότερός μας που έζησε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Στην Περσία.

O Κύρος [για τον οποίο σας έλεγα κι εδώ] κατέκτησε τη Μηδία, ίδρυσε την Περσία και βασίλεψε σε χώρες αλλιώτικες και μακρινές. Oι Έλληνες τον είπαν νομοθέτη, οι Εβραίοι χρισμένο απ' τον Θεό και οι Βαβυλώνιοι Βασιλιά της Βαβυλώνας. ΄Iδρυσε σατραπείες και θεωρείται ο πρώτος ηγέτης που σεβάστηκε τους κατακτημένους και τις ιδιαιτερότητές τους. Aυτά τα ξέραμε από παλιά, απ' τον Ηρόδοτο κι από τον Ξενοφώντα. Όμως, το 1878 σε μιά ανασκαφή στη Bαβυλώνα βρέθηκε αυτό που ονομάστηκε "O Κύλινδρος Tου Kύρου" μια επιγραφή που αποτελεί την πρώτη Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Aνθρώπου. Eίναι οι εντολές του βασιλιά για το πώς να συμπεριφερθούν οι Πέρσες στους κατακτημένους Βαβυλώνιους. Tο 539 π.X. 

Kαι σας το λέω ειλικρινά, αυτός ο λόγος του Kύρου είναι που με παρηγορεί και σας τον συστήνω ανεπιφύλακτα όποτε νιώθετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα και η βαρβαρότητα μάς αποκαρδιωνει.

Ξεκινάει κλασικά, συστήνεται, εξηγεί πως έρχεται από παλιά βασιλική γενιά, επικαλείται με σεβασμό τον Mαρντούχ (το Θεό των κατακτημένων Bαβυλώνιων) και ύστερα, αφού ξανακαυχηθεί λιγάκι, λέει πως βάζοντας το στέμμα στο κεφάλι του ανακοινώνει πως θα σεβαστεί τις παραδόσεις, τις συνήθειες και τις θρησκείες των λαών τής αυτοκρατορίας του και όσο ζει δε θα επιτρέψει σε δικό του κυβερνήτη να θίξει ή να περιφρονήσει τους λαούς αυτούς. "Δε θα επιτρέψω σε κανένα να καταπιέσει άλλους κι όποιος το κάνει την εξουσία θα τη χάσει". Kι όχι μόνο αυτά, αλλά απαγορεύει τη δουλεία και τα καταναγκαστικά έργα, την τιμωρία κάποιου για έργα συγγενή του και, φυσικά, απαγορεύει το πλιάτσικο. Oι άνθρωποι, λέει, είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι θρησκεία θέλουν και να ζουν και να εργάζονται όπου τους αρέσει.

Είναι ντροπή που ακόμα παλεύουμε για ιδανικά τόσο αυτονόητα μα είναι και παρηγοριά να ξέρουμε πως κι αν κάποιες φορές «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι» (όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι), πάντως από τη Σαύρα έχουμε φύγει πολύ μακριά.

Χαρείτε τα:

 Διακήρυξη των Δικαιωμάτων  του Ανθρώπου (United Nations)

 Cyrus Cylinder (British Museum) 

 Ο Κύλινδρος του Κύρου 
(ελληνική μετάφραση)

Είμαι ο Κύρος, βασιλιάς του κόσμου, μεγάλος βασιλιάς, δυνατός βασιλιάς, βασιλιάς της Βαβυλώνας, βασιλιάς των Σουμέριων και των Ακκάδων, βασιλιάς των τεσσάρων τετάρτων 

γιος του Καμβύση, μεγάλου βασιλιά, βασιλιά του Ανσάν, εγγονός του Κύρου, μεγάλου βασιλιά, βασιλιά του Ανσάν, απόγονος του Τεΐσπη, μεγάλου βασιλιά, βασιλιά του Ανσάν,

από μια αιώνια γραμμή μοναρχών, των οποίων την ηγεσία αγάπησαν ο Μπελ και ο Ναμπού, των οποίων την μοναρχία επιθυμούν για να ευφρανθεί η καρδιά τους. Όταν εισήλθα στην Βαβυλώνα με ειρηνικό τρόπο,
Ο πρίγκιπας της ειρήνης
ανέλαβα την κατοικία μου στο βασιλικό παλάτι μέσα σε χαρά και ευτυχία. Ο Μαρδούκ, ο μεγάλος Κύριος, καθιέρωσε ως μοίρα για εμένα μια μεγαλόψυχη καρδιά κάποιου που αγαπά την Βαβυλώνα, και ανταποκρίνομαι καθημερινά στη λατρεία του.

Ο απέραντος στρατός μου βάδισε στη Βαβυλώνα εν ειρήνη. Δεν επέτρεψα σε καθέναν να εκφοβίσει τους ανθρώπους της Σουμερίας και της Ακκαδίας.

Επιδίωξα την ευημερία της πόλης της Βαβυλώνας και όλων των ιερών κέντρων της. Όσον αφορά στους πολίτες της Βαβυλώνας, επάνω στους οποίους εκείνος [δηλ., ο Ναβονίδης] επέβαλε καταναγκαστική εργασία που δεν ήταν επιθυμία των θεών και δεν άρμοζε σε εκείνους,

Ανακούφισα την κούρασή τους και τους ελευθέρωσα από την υπηρεσία τους. Ο Μαρδούκ, ο μεγάλος Κύριος, χάρηκε για [τις αγαθές μου] πράξεις.
Θρησκευτικά μέτρα
και εν την ειρήνη, ενώπιον του, εμείς κινηθήκαμε με φιλία. [Από την δικιά του] θεϊκή [λέξη], όλοι οι βασιλιάδες που κάθονται επάνω στους θρόνους

σε όλο τον κόσμο, από την Ανώτερη Θάλασσα μέχρι την Χαμηλότερη Θάλασσα, που ζουν σε περιοχές [μακρινές], οι βασιλιάδες της δύσης, οι οποίοι κατοικούν στις σκηνές, όλοι τους,

έφεραν το βαρύ φόρο τους ενώπιόν μου και στη Βαβυλώνα φίλησαν τα πόδια μου. Από [την Βαβυλώνα] στην Ασσούρ και (από) τα Σούσα,

την Αγάδη, την Εσνούνα, την Ζάμπια, το Μέτερνο, την Δερ, μέχρι την περιοχή των Γκούτιων, τα ιερά κέντρα στην άλλη πλευρά του Τίγρη, οι ναοί των οποίων ήταν εγκαταλειμμένοι για πολύ,

επέστρεψα τις εικόνες των Θεών, που είχαν κατοικήσει εκεί [δηλ., στη Βαβυλώνα], στις θέσεις τους και τις άφησα να κατοικήσουν αιώνια. Συγκέντρωσα όλους τους κατοίκους τους και τους επέστρεψα στις κατοικίες τους.

Επιπλέον, κατ’ εντολή του Μαρδούκ, του μεγάλου Κυρίου, εγκατέστησα στις κατοικίες τους, σαν ευχάριστους οιωνούς, τους Θεούς των Σουμέριων και των Ακκάδων, τους οποίους ο Ναβονίδης, θυμώνοντας τον Κύριο των Θεών, είχε φέρει στη Βαβυλώνα.
Η προσευχή του Κύρου
Είθε όλοι οι Θεοί που εγκατέστησα στα ιερά κέντρα να ζητούν καθημερινά

από τον Μπελ και τον Ναμπού να είναι η ζωή μου μεγάλη και να μπορούν αυτοί να παρέμβουν για την ευημερία μου. Μακάρι να λένε στον Μαρδούκ, Κύριέ μου: " Όσον αφορά στον Κύρο, τον βασιλιά που σέβεται εσένα, και τον Καμβύση, τον γιο του,

[τέλος της προσευχής].
" Οι άνθρωποι της Βαβυλώνας ευλόγησαν τη βασιλεία μου, και εγκατέστησα όλα τα εδάφη σε ειρηνικές κατοικίες.
Οικοδομικές δραστηριότητες
Εγώ [καθημερινά αύξανα τον αριθμό των προσφορών σε Ν] χήνες, δύο πάπιες, και δέκα τρυγόνια πάνω από τις προηγούμενες προσφορές σε χήνες, πάπιες, και τρυγόνια.

…] το Τείχος Imgur-Enlil/ Αγαπημένο του Ενλίλ, το μεγάλο Τείχος της Βαβυλώνας, την άμυνά του, επιδίωξα να ενισχύσω

[...] Το λίθινο τοίχος στην αποβάθρα, που ένας προηγούμενος βασιλιάς είχε χτίσει, αλλά δεν είχε ολοκληρώσει την κατασκευή του,

[… ο οποίος δεν είχε περιβάλει την πόλη] απέξω, που κανένας προηγούμενος βασιλιάς δεν είχε φτιάξει, (που) μια στρατολόγηση εργατών [(ή στρατιωτών) είχε οδηγηθεί] στη Βαβυλώνα,

[… με πίσσα] και τούβλα, έχτισα εκ νέου [και ολοκλήρωσα την εργασία τους].

[… θαυμάσιες πύλες από κέδρο] με μπρούντζινη επικάλυψη, κατώφλια και κουφώματα [βουτηγμένα στο χαλκό, έφτιαξα σε όλες] τους [πόρτες].

[x x x] μια επιγραφή με το όνομα Ασεναφάρ, ενός βασιλέα που είχε προηγηθεί [εμού] είδα [στη μέση του].

[...]

[...] για την αιωνιότητα

εικόνα πάνω:

 ο Κύλινδρος του Κύρου (Βρετανικό Μουσείο)
___________________________

Δεν ξεχνάμε  όμως και τη

 Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη ψηφίστηκε το 1789 κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης από τη Συντακτική Συνέλευση.

η Εθνική Συνέλευση μπροστά και κάτω από την προστασία του Ανωτάτου Όντος αναγνωρίζει και διακηρύσσει τα παρακάτω δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη:

Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.

Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.

Άρθρο 3- Το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.

Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.

Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.

Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.

Άρθρο 7. Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.

Άρθρο 8 - Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.

Άρθρο 9 - Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.

Άρθρο 10 - Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.

Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.

Άρθρο 12 - Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.

Άρθρο 13 - Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους

Άρθρο 14 - Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, ν’αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.

Άρθρο 15 - Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.

Άρθρο 16 - Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.

Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.

_________________________________________

Οι Γιαγιάδες της Οργής

HERE COME THE RAGING GRANNIES

'Old wives' tales' έλεγαν την εποχή του Σαίξπηρ για εκείνο το μείγμα αμάθειας, εμπειρικής γνώσης και προκατάληψης που ταυτίζεται με τη γριά τη μάγισσα, την Τρελή του χωριού, ένα αρχέτυπο που λίγο-πολύ η ανδρική κοινωνία το βλέπει πίσω από γιατροσόφια, συνταγές και ξεματιάσματα που αποδίδει στη γυναικεία παράδοση. Διότι από τα προϊστορικά χρόνια όταν  οι κοινωνίες μας έγιναν πατριαρχικές, οι γυναίκες θεωρούνται περιορισμένης νοημοσύνης.

Πολλή ανδρική φαιά ουσία επιστρατεύτηκε στους αιώνες για να αποδειχθεί επιστημονικώς πως οι γυναίκες είμαστε το Άλλο, το Αδύναμο Φύλο. Πνευματικά. Ένα επιχείρημα ήταν ο μικρότερος εγκέφαλος. Τυπικότατο (σχολίασαν οι φεμινίστριες) που οι άνδρες για το μέγεθος μιλούν.

Το άλλο, το κατ΄εμέ κωμικότερο, είναι το ορμονικό. Είναι, ισχυρίστηκε σοφός συνταγματολόγος, τόσο ανισόρροπες οι κυρίες λόγω των ορμονικών διαταραχών τους που, εκτός κι αν γινόταν να ταυτιστεί ο έμμηνος κύκλος όλων τους, δε θα ήταν δυνατόν να τις εμπιστευθούμε να ψηφίσουν. Γελάτε; Θα γελάσετε ακόμα πιο πολύ, νομίζω, που αυτό δεν είναι βικτωριανό αλλά του 1952 που πρωτοψήφισαν οι Ελληνίδες.

Βλέπετε από την αρχαιότητα η Υστερία από την Υστέρα, τη μήτρα βγαίνει. Η οποία, έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί, πάει κι έρχεται εντός του σώματός μας και μας μουρλαίνει κάθε λίγο, αναπάντεχα.

Η ιδέα όμως οδηγεί εκεί ακριβώς που ο σοφός δεν ήθελε. Διότι, αν οι ορμόνες μας είναι το πρόβλημα, τότε γινόμαστε ίσες του ανδρός κατά τα μη αναπαραγωγικής ηλικίας χρόνια μας. Που, αν ίσχυε, θα σήμαινε πως όταν οι λαοί κι οι λόγιοι μιλούν για 'Old Wives' Tales' ή (για να το φέρω πιο κοντά, οι τηλεαριστοφάνηδες αναφέρονται στις 'Γριές') πέφτουν εντελώς έξω.

Ή μέσα. Στο λάκκο που μόνοι τους έσκαψαν. Διότι καλύτερα οι τεστοστερονόπληκτοι να μη μιλούν στο σπίτι του κρεμασμένου για οργή αλλιώς πριν να ψηφίσουν ή να νομοθετήσουν θα έπρεπε το κράτος να τους ψεκάζει με Xanax ή οιστρογόνο.

Ωστόσο όπως υπάρχει η νταηλίδικη οργή του μαχαλόμαγκα που τρομοκρατεί τους αδυνάτους υπάρχει και η δίκαιη οργή που ίσως βρίσκει διέξοδο σε δρόμους δημιουργικούς.

Και τέτοια είναι η οργή των κυριών που οργανώθηκαν ως Raging Grannies  (αρχικά 'of Madisson Wisconsin' αλλά το Κίνημά τους απλώνει σα λεκές από ροζ μελάνι) με ένα κοινό σύνθημα:

WAR IS STUPID

Όχι αναγκαίο κακό, όχι επικίνδυνος, όχι δεν ξέρω τι, αλλά απλώς:

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ

Στο πασιφιστικό κίνημα οι γυναίκες έχουμε μακρύτατη παράδοση.  Από τη Λυσιστράτη ως τις αστές του A' Παγκοσμίου Πολέμου που έβγαιναν με πλακάτ φωνάζοντας πως δε θα γεννάμε εμείς παιδιά για να μας τα σκοτώνετε.

Οι Raging Grannies έχουν ιστοσελίδα, οργανώνουν διαμαρτυρίες και παρίστανται δυναμικά στο Κίνημα Καταλήψεων της Γουώλ Στρητ (και όχι μόνο). Όπλο τους το τραγούδι. Όχι σαν χορωδία κυριών. Παράφωνο και κωμικό με στίχους που παραφράζουν σε γνωστούς σκοπούς, διότι υποστηρίζουν πως το γέλιο είναι όπλο για να πείσεις.

Θα σας ομολογήσω πως παρά το θαυμασμό δε συμπλέω με όλα τους τα ρεύματα. Είναι, για παράδειγμα, κατά των αμβλώσεων και διαβλέπω πως εντός τους, ανάμεσα στις ακτιβίστριες του '60-'70, θα υπάρχουν πυρήνες με έντονο θρησκευτικό αίσθημα― μα αυτά είναι οι δικές μου εμμονές και δε χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι.

Χαρείτε τις κι επισκεφθείτε τους συνδέσμους με τις ροζ σελίδες που, για αλλαγή, δε δίνουν συνταγές ζαχαροπλαστικής και πλεκτικής. 

Σύνδεσμοι και φωτογραφίες

http://raginggrannies.madisonwi.us/

Heidi Herron στο Open Salon

τα τραγούδια τους: http://raginggrannies/songs/

Στην Κατάληψη το "We shall not be moved'

_______________________

Ένα στεφανάκι για τον ταξιδιώτη στα Καλύτερα Blogs

Παίρνει ο Πολεμιστής ένα μπαστούνι στο Ταρώ και ξεκινά το ταξίδι μαζεύοντάς τα ως το 10 που, αν τα καταφέρει, θα ανέβει ένα επίπεδο και θα αρχίσει νέο κύκλο στο αέναο σπυράλ του ταξιδιού της Ύπαρξης. Σε άλλο χαρτί μονομαχεί, αλλού ληστές έρχονται να τον κλέψουν, αλλού στολίζει με γιρλάντες τα μπαστούνια του και βάζει στόχο ένα μάταιο κάστρο στην άμμο. Και πάντα προχωρεί. Κάπου στη μέση όμως διασχίζοντας έρημους τόπους πάνω στο άλογό του, με τα μπαστούνια φορτωμένα σε φαρέτρα, τον βλέπουμε να έχει ξεχωρίσει το ένα που το κρατά σαν το κοντάρι ενός λαβάρου. Κι επάνω του έχει ένα στεφανάκι.

Όταν έβλεπε η Μαντάμ να πέφτει τούτο το χαρτί (τότε, πριν γεννηθείτε εσείς, που ήταν χαρτορίχτρα) ήξερε ότι στον ερωτώντα είχε μόλις προσφερθεί παράταση: "Δεν είσαι ακόμα νικητής, ακόμα δεν κατέκτησες, αλλά μιά μικρή πόλη, όπως περνούσες, σε δαφνοστεφάνωσε. Εσύ περνάς μα η νίκη τούτη η μικρή, σα βραβειάκι θα είναι το κουράγιο για να συνεχίσεις".

Σήμερα αυτό το blog πήρε ένα τέτοιο στεφανάκι απ' αυτά που δίνουμε οι bloggers για να γνωριζόμαστε και να αλληλοσυστηνόμαστε στους αναγνώστες μας.

Μου το έδωσε η Lyriel  (που ίσως την ξέρετε από τα σχόλιά της).

Ως βραβευμένη οφείλω να βραβεύσω αλλά αυτή τη φορά δε θα σας δώσω μόνο πέντε links.

Διότι με την ευκαιρία σας ανακοινώνω πως άρχισε η ψηφοφορία του Top Blogs ώστε πάλι να βγάλουμε εμείς κι οι αναγνώστες μας τα πιο αγαπητά. Δε συμμετέχω αυτή τη φορά, (την προηγούμενη είχα βραβευθεί στην κατηγορία μου).

Και σας συστήνω:

α) αν έχετε blog να το υποβάλετε να παρουσιάζεται

 στην τεράστια και πρακτικά ταξινομημένη λίστα του Top Blogs  ☞

β) έχετε-δεν έχετε να επισκεφθείτε για να ανακαλύψετε νέους τόπους της κατηγορίας που σας ενδιαφέρει και ψηφίζοντας αυτά που σας αρέσουν να βοηθήσετε να γίνουμε όλοι καλύτεροι. ☞

 

Οι νικητές θα πάρουν εύσημο και διάφορα δώρα χορηγών. Ένα από τα δώρα είναι και το πιο πρόσφατο βιβλίο μου, η Πόρτα Της Ληνώς.

―Που, παρεμπιπτόντως, την Πόρτα κι όχι το βιβλίο βλέπετε εσείς όποτε μπαίνετε εδώ κι εγώ όποτε κοιτάζω ανατολικά από την αυλή και την κουζίνα μου· για το βιβλίο όμως δείτε εδώ. 

Για όλα τα υπόλοιπα: δώρα-ψηφοφορία-υποβολή:Top Blogs

Για να δείτε τη δική μου Παρουσίαση από το Τοp Blogs  κάντε κλικ στο banner του στο κάτω μέρος αυτής της σελίδας.  Έτσι θα ανοίγει και προς το δικό σας από το δικό σας όταν παρουσιαστείτε εκεί. 
Καλή Τύχη!

____________________________________

Το βλέπετε; Το βλέπετε κι εσείς;

Το βλέπετε; Το βλέπετε αυτό που είδα σήμερα στον καθρέφτη;

_____________________________________________

All things that pass

Are woman's looking-glass;......

έγραψε η Christina Rossetti κι εγώ παλιότερα, σε μια άλλη ζωή την είχα μεταφράσει σε ένα βιβλίο με μπλε εξώφυλλο. Ιδού και η μετάφραση.

Τώρα φτάνει για σήμερα. 

Αν σας έλειψε η σοφία της Μαντάμ το σημερινό είναι στο Open Salon. Όσο για μένα επιστρέφω στο 'The Help' της Kathryn Stockett παρότι το έξω με καλεί.

Καλεί και προσκαλεί και επιμένει. Αλλά, το βλέπετε;

Το βλέπετε αυτό που είδα σήμερα;

___________

Δε μου φταίει ο Θεός, του το έχω εξηγήσει

Και κάτι άλλο:

 Δικαίωμά σας να παντρεύεστε με τούλια και πολυέλαιο και να βαφτίζεστε με ροζάκια και κουφέτα. Μόνο, όταν μιλάω με το Θεό του το ζητώ να έβρισκε ένα τρόπο να χωρέσει στο κεφάλι σας πως όταν χρηματοδοτείτε με τις τελετές σας την Εκκλησία μετά είναι ανισόρροπο και θεοπάλαβο να τουϊτάρετε ζητώντας να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία― που εσείς συντηρείτε κι ενισχύετε (δίχως απόδειξη άλλη από κιτσοφωτογραφίες). 

Όχι τίποτε άλλο (Του λέω), μα η ανοησία του οπαδού κάποιο αντίκτυπο έχει στην εικόνα του θεού του.

______________

Η Βάπτιση δεν είναι Υποχρεωτική

ούτε ο Γάμος βέβαια

 (αλλά  ακόμα κι αν σας υπενθυμίσω πως κι ο Θεός ο ίδιος τον απέφυγε, δε με βλέπω να σας πείθω)

_____________________