Οι Γιαγιάδες της Οργής

HERE COME THE RAGING GRANNIES

'Old wives' tales' έλεγαν την εποχή του Σαίξπηρ για εκείνο το μείγμα αμάθειας, εμπειρικής γνώσης και προκατάληψης που ταυτίζεται με τη γριά τη μάγισσα, την Τρελή του χωριού, ένα αρχέτυπο που λίγο-πολύ η ανδρική κοινωνία το βλέπει πίσω από γιατροσόφια, συνταγές και ξεματιάσματα που αποδίδει στη γυναικεία παράδοση. Διότι από τα προϊστορικά χρόνια όταν  οι κοινωνίες μας έγιναν πατριαρχικές, οι γυναίκες θεωρούνται περιορισμένης νοημοσύνης.

Πολλή ανδρική φαιά ουσία επιστρατεύτηκε στους αιώνες για να αποδειχθεί επιστημονικώς πως οι γυναίκες είμαστε το Άλλο, το Αδύναμο Φύλο. Πνευματικά. Ένα επιχείρημα ήταν ο μικρότερος εγκέφαλος. Τυπικότατο (σχολίασαν οι φεμινίστριες) που οι άνδρες για το μέγεθος μιλούν.

Το άλλο, το κατ΄εμέ κωμικότερο, είναι το ορμονικό. Είναι, ισχυρίστηκε σοφός συνταγματολόγος, τόσο ανισόρροπες οι κυρίες λόγω των ορμονικών διαταραχών τους που, εκτός κι αν γινόταν να ταυτιστεί ο έμμηνος κύκλος όλων τους, δε θα ήταν δυνατόν να τις εμπιστευθούμε να ψηφίσουν. Γελάτε; Θα γελάσετε ακόμα πιο πολύ, νομίζω, που αυτό δεν είναι βικτωριανό αλλά του 1952 που πρωτοψήφισαν οι Ελληνίδες.

Βλέπετε από την αρχαιότητα η Υστερία από την Υστέρα, τη μήτρα βγαίνει. Η οποία, έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί, πάει κι έρχεται εντός του σώματός μας και μας μουρλαίνει κάθε λίγο, αναπάντεχα.

Η ιδέα όμως οδηγεί εκεί ακριβώς που ο σοφός δεν ήθελε. Διότι, αν οι ορμόνες μας είναι το πρόβλημα, τότε γινόμαστε ίσες του ανδρός κατά τα μη αναπαραγωγικής ηλικίας χρόνια μας. Που, αν ίσχυε, θα σήμαινε πως όταν οι λαοί κι οι λόγιοι μιλούν για 'Old Wives' Tales' ή (για να το φέρω πιο κοντά, οι τηλεαριστοφάνηδες αναφέρονται στις 'Γριές') πέφτουν εντελώς έξω.

Ή μέσα. Στο λάκκο που μόνοι τους έσκαψαν. Διότι καλύτερα οι τεστοστερονόπληκτοι να μη μιλούν στο σπίτι του κρεμασμένου για οργή αλλιώς πριν να ψηφίσουν ή να νομοθετήσουν θα έπρεπε το κράτος να τους ψεκάζει με Xanax ή οιστρογόνο.

Ωστόσο όπως υπάρχει η νταηλίδικη οργή του μαχαλόμαγκα που τρομοκρατεί τους αδυνάτους υπάρχει και η δίκαιη οργή που ίσως βρίσκει διέξοδο σε δρόμους δημιουργικούς.

Και τέτοια είναι η οργή των κυριών που οργανώθηκαν ως Raging Grannies  (αρχικά 'of Madisson Wisconsin' αλλά το Κίνημά τους απλώνει σα λεκές από ροζ μελάνι) με ένα κοινό σύνθημα:

WAR IS STUPID

Όχι αναγκαίο κακό, όχι επικίνδυνος, όχι δεν ξέρω τι, αλλά απλώς:

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ

Στο πασιφιστικό κίνημα οι γυναίκες έχουμε μακρύτατη παράδοση.  Από τη Λυσιστράτη ως τις αστές του A' Παγκοσμίου Πολέμου που έβγαιναν με πλακάτ φωνάζοντας πως δε θα γεννάμε εμείς παιδιά για να μας τα σκοτώνετε.

Οι Raging Grannies έχουν ιστοσελίδα, οργανώνουν διαμαρτυρίες και παρίστανται δυναμικά στο Κίνημα Καταλήψεων της Γουώλ Στρητ (και όχι μόνο). Όπλο τους το τραγούδι. Όχι σαν χορωδία κυριών. Παράφωνο και κωμικό με στίχους που παραφράζουν σε γνωστούς σκοπούς, διότι υποστηρίζουν πως το γέλιο είναι όπλο για να πείσεις.

Θα σας ομολογήσω πως παρά το θαυμασμό δε συμπλέω με όλα τους τα ρεύματα. Είναι, για παράδειγμα, κατά των αμβλώσεων και διαβλέπω πως εντός τους, ανάμεσα στις ακτιβίστριες του '60-'70, θα υπάρχουν πυρήνες με έντονο θρησκευτικό αίσθημα― μα αυτά είναι οι δικές μου εμμονές και δε χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι.

Χαρείτε τις κι επισκεφθείτε τους συνδέσμους με τις ροζ σελίδες που, για αλλαγή, δε δίνουν συνταγές ζαχαροπλαστικής και πλεκτικής. 

Σύνδεσμοι και φωτογραφίες

http://raginggrannies.madisonwi.us/

Heidi Herron στο Open Salon

τα τραγούδια τους: http://raginggrannies/songs/

Στην Κατάληψη το "We shall not be moved'

_______________________