Κατάληψη στη Μύκονο― για τη ΔΟΥ

Για εξελίξεις 2013 (παράταση λειτουργίας) δείτε εδώ

Μέχρι και 'Μύκονο- με το συμπάθιο' έχω ακούσει διότι, το έχω ξαναπεί, δύο κανάλια που παρουσίαζαν τρία μαγαζιά έφτιαξαν μια εικόνα στα δικά τους μέτρα. Εμείς που ζούμε εδώ όμως, όπως κι εκείνοι που αληθινά αγαπούν το νησί και έρχονται για την αληθινή ομορφιά του, έχουμε μια παράλληλη ζωή για την οποία δε μαθαίνετε τίποτε.

Μια απόδειξη αυτού είναι κι η απόλυτη άρνηση των ΜΜΕ να ενημερωθούν για να ενημερώσουν για τις καταλήψεις. Ναι, καταλήψεις. Των ΔΟΥ των Κυκλάδων.

Λόγω της Κρίσης βέβαια, το ξέρουμε όλοι, μας λείπουν φάρμακα, μας λείπουν και είδη πιο πολυτελή (όπως το γάλα σόγιας για όσους σαν εμένα έχουν αλλεργία στη λακτόζη), μας λείπουν και συντάξεις  και εργάτες (τώρα που έπαψαν να έρχονται καινούργιοι μετανάστες). Τα Κέντρα Υγείας αντί να εξελιχθούν υπολειτουργούν, πωλείται το νέο λιμάνι, το νερό έχει μια γεύση μούχλας και οι (κάποτε) αυστηρότατοι αισθητικοί κανόνες  που διατήρησαν διατηρητέους τους διατηρητέους τόπους έχουν καταπατηθεί.

Έως το τέλος του χρόνου θα κλείσουν κι οι ΔΟΥ των νησιών και τη δουλειά τους θα την κάνει το κεντρικό γραφείο της Σύρου. Πράγμα παράλογο για δύο τουλάχιστον βασικούς λόγους: 

1ο, τη δυσκολία μετακίνησης από νησί σε νησί 

και

 2ο, το φόρτο εργασίας, διότι (μην ξεχνιόμαστε) οι Κυκλάδες είναι πρώτες στη βαριά Βιομηχανία του Τουρισμού- για παράδειγμα ο κύκλος του υποκαταστήματος της Μυκόνου αντιστοιχεί στο 0,5 % του ΑΕΠ της χώρας μας.

Από την προ-περασμένη Δευτέρα οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν. Δε θα σας δώσω λεπτομέρειες των επιχειρημάτων και των αιτημάτων (κάτω σας δίνω σύνδεσμο). Αυτό που καίει τούτο το blog είναι που οι καταλήψεις, η επέμβαση του εισαγγελέα και γενικά το όλο θέμα αποκρύπτεται από τον κόσμο που ενημερώνεται από τα ΜΜΕ. 

Τα Δελτία Τύπου (πάνω από  2000 emails) προς άλλους Δήμους και  Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων (ΠΕΔ),  κανάλια, δημοσιογράφους και παρουσιαστές ειδήσεων προσωπικά, μα ακόμα και τα twits μένουν αναπάντητα. Κι είναι ειρωνεία και κωμικό διότι αν το θέμα μας δεν ήταν η κατάληψη μα οποιαδήποτε σταρλετίτσα με το αγόρι της, ή θαλαμηγός με ηθοποιούς για κιτσογάμο, θα έτρεχαν να κάνουν ρεπορτάζ και να σας βομβαρδίζουν με έκτακτα δελτία.

Ενημερώνεστε από εμένα όμως.

Για περισσότερα δίνω links για πιο ενημερωμένες πηγές. Εδώ μονάχα θα προσθέσω ότι στη Μύκονο η κατάληψη άρχισε τη Δευτέρα, με μεγάλη υποστήριξη και περιφρούρηση από τους κατοίκους που ανά πάσα στιγμή περιμένουμε επέμβαση εισαγγελέα. 

Ως τώρα:

 η Άνδρος κλείνει τη δεύτερη εβδομάδα της, προσπάθησε να διακόψει ο εισαγγελέας μα επενέβη ο Δήμαρχος·

η Μύκονος κλείνει την πρώτη εβδομάδα·

η Τήνος έφτασε τη δεύτερη εβδομάδα μα 'έσπασε' και σήμερα λειτούργησε·

στην Πάρο απέτυχε- δε συμμετείχε ο κόσμος·

στη Μήλο ήθελαν να κλείσει και δεν αντιδρούν

και στη Σαντορίνη έγινε συμβολική διαμαρτρία διάφορων φορέων  του νησιού (29 Οκτ.).  Επέλεξαν αντί για την κατάληψη να αντιδράσουν με άλλα μέσα, εκ των οποίων κι ένα αναλυτικό έγγραφο που καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα υπέρ της 'αποψίλωσης'.

Αυτό, η ενημέρωση είναι το θέμα μου. Μπορεί να είστε υπέρ μπορεί κατά αλλά το ζήτημα πρέπει να συζητηθεί κι όχι να επιβάλλεται έτσι δικτατορικά και σιωπηλά παρά τις αντιρρήσεις των κατοίκων.

Κι αυτό ελπίζω να το θυμηθείτε όταν καλοκαιριάσει και μεθυσμένοι ρεπόρτερς θα σας δείχνουν πάλι τις γνωστές με στρινγκ και με σπατάλες, πως δεν είμαστε όλοι έτσι, έχουν κι αλλιώτικους ανθρώπους τα νησιά  μα αυτούς δε θα τους δείτε.

______________________
Η Φωτογραφία είναι του Δημήτρη Ρουσουνέλου, 2 Νοεμβρίου στις 7:15 π.μ.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΥΚΟΝΟΥ: 

Σκανδαλωδώς άστοχη κίνηση η κατάργηση της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου

Κ.Ε.ΠΟ.Μ Αποψιλώνεται από υπηρεσίες το νησί. Στη Σύρο η Εφορία Μυκόνου

Επιστολή του Δημάρχου Μυκόνου: Mykonos Ticker

Ενημέρωση και από: eforiakoi

Ο Λιστ των αγοριών και της Μυκόνου

O Χέρμπερτ Λιστ γεννήθηκε στο Αμβούργο και κατ΄αρχήν εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση καφέ για την οποία ταξίδεψε σε Brazil, Guatemala, Costa Rica. Στα ταξίδια του ανακάλυψε τη Φωτογραφία που του άλλαξε τη ζωή.

Εγκαταστάθηκε στη Γαλλία κι απασχολήθηκε από περιοδικά μόδας για τα οποία έκανε και θαυμάσια  πορτραίτα διάσημων καλλιτεχνών. Picasso, Jean Cocteau, Christian Berard, Georges Braque, Jean Arp, Joan Miró... Ο κόσμος της μόδας τον απογοήτευσε όμως και προτίμησε να αφοσιωθεί σε ένα στυλ που ο ίδιος ονόμασε 'μεταφυσική φωτογραφία'.

Επηρεασμένος από το σουρεαλισμό και το κίνημα Bauhaus προτιμούσε το ασπρόμαυρο, τις νεκρές φύσεις και το ανδρικό γυμνό για να συνθέτει οράματα που, όπως έλεγε, προσπαθούν 'να συλλάβουν' τη μαγεία του επιφανειακού κόσμου.

Μεταξύ 1937 και 1939 ταξίδεψε στην Ελλάδα όπου φωτογράφισε ναούς κι αγόρια στα τοπία.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος υπηρέτησε σε τμήμα χαρτογράφησης στη Νορβηγία παρότι λόγω μακρινής εβραϊκής καταγωγής τού απαγορευόταν να εκθέτει.

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε στην Ιταλία, συνεργάστηκε με το Robert Capa, επηρεάστηκε από τον Henri Cartier-Bresson, σχετίστηκε με το Νεορεαλιστικό Κινηματογράφο και φωτογράφισε τους Marino Marini, Paul Bowles, W. H. Auden, and Marlene Dietrich.

Εγκατέλειψε όμως τη Φωτογραφία το 1960 και πέθανε στο Μόναχο δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στα 72 του.

Τα ασπρόμαυρα ανδρικά γυμνά του, από την Ελλάδα και την Ιταλία κυρίως, με τις αυστηρές κλασικές γραμμές επηρεάζουν φωτογράφους ως σήμερα.
Ιδού ένα μικρό δείγμα αγοριών, μεταφυσικών και Μυκόνου.

________________

Herbert List (7Οκτωβρίου 1903- 4 Απριλίου 1975) 

Γκουγκλάροντας θα δείτε περισσότερη θαυμάσια δουλειά του
και τα διάσημα πορτραίτα του.

30 χρόνια δουλεύουν για την ΚΥΠ οι εθνοσωτήρες

Έλαβα και σας μεταφέρω

έγγραφο που αποδεικνύει πως οι σημερινοί Χρυσαυγίτες που εμφανίζονται ως τάχα 'κάτι άλλο' και μη αναμειγμένοι στη διαφθορά ήταν υπό μηνιαία μισθοδοσία της ΚΥΠ (ΕΥΠ) από την αρχή της δεκαετίας του '80.

Το έγγραφο είναι 30 ετών, γι αυτό και δημοσιοποιείται. Τα ποσά είναι σε δραχμές.

«Ιδού και το επίσημο έγγραφο της ΕΥΠ (πρώην ΚΥΠ) με όλα τα καλά παιδιά, που η εν λόγω μυστική υπηρεσία έχει στο payroll της... 

Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε τον Φύρερ της Χ.Α. να φιγουράρει στην 10η θέση του σχετικού καταλόγου. Σύμφωνα με αυτό το έγκυρο κρατικό έγγραφο, ο κος Ν. Μιχαλολιάκος λαμβάνει 120 κολαριστά χιλιαρικάκια παρακαλω! - προφανώς για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του προς το έθνος & την πολύπαθη πατρίδα μας...

Ωστόσο, είναι πολύ φυσικό ο κος Μιχαλολιάκος να αγριεύει, να δυσανασχετεί και να διαμαρτύρεται αφού, μόλις 2 θέσεις παραπάνω στην ίδια λίστα, βλέπει τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο να παίρνει 50 χιλιάρικα περισσότερα απ' αυτόν (δηλ., 180.000).

Όσο για τον διάσημο & πανελληνίως λατρεμένο κ. Κωστάκη Πλεύρη (ο οποίος, παράλληλα προς την κύρια εργασία του ως δικηγόρος συμπληρώνει το εισόδημά του και με άλλες 200 ψωροχιλιάδες που παίρνει από την ΚΥΠ -συγνώμη, από την ΕΥΠ ήθελα να πω...) περί αυτού ο κ. Μιχαλολιάκος φαντάζομαι πως δεν θα έχει αντιρρήσεις, δεδομένου ότι κ. Πλεύρης έχει υπάρξει ο βασικός σκαπανέας & ένας εκ των πρωτεργατών του Χιτλερικού Εθνικοσοσιαλισμού (διάβαζε: Νεο-Ναζισμού) στην χώρα μας. Είναι, δηλαδή, κάτι σαν γλυκός πατερούλης ή έστω γενναιόδωρος νονός για τον κ. Ν.Μ. και τα χρυσαβγουλάκια του...

Όπως βλέπετε, τα χρήματα των στυγερά φορολογουμένων Ελλήνων πιάνουν τόπο και, επομένως, εσείς δεν θα πρέπει να ανησυχείτε για τίποτα.»

________

      Τα παραπάνω τα ανάρτησα πριν λίγες ώρες. Εν τω μεταξύ θέλησα να ψάξω την εγκυρότητα του εγγράφου για το οποίο διάβασα πως στο δικαστήριο θεωρήθηκε πλαστό (λείπει μια σφραγίδα, λένε, ή η υπογραφή τους Ταγματάρχη) αλλά ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η πληροφορία. 

Ιδού το θέμα αναλυτικά:

(ρεπορτάζ του Χρήστου Φράγγου για το Σοφοκλέουςin

Δημοσιεύθηκε: 06 Ιουλίου 2012, 12:09 , Τελευταία Ενημέρωση: 06/07/2012, 21:38

Αίσθηση προκαλεί απόρρητο έγγραφο της ΚΥΠ (νυν ΕΥΠ) που είδε το φως της δημοσιότητας μέσω των Wikileaks και δεν έχει χαρακτηρισθεί επισήμως χαλκευμένο. Το έγγραφο αποτελεί πρόταση έγκρισης μισθολογικής δαπάνης για τους έκτακτους συνεργάτες του κλάδου. 

Τα ευρήματα από το έγγραφο είναι δυο, αφενός ποιοί είναι οι μισθοδοτούμενοι της κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφορίών
και αφετέρου τα ποσα που ελάμβαναν. Σύμφωνα με το έγγραφο οι μισθοί όλων των συνεργατών ήταν έως και 10πλάσιοι του μέσου μισθό στην Ελλάδα την εποχή 1980-82.

Οπερ σημαίνει ότι οι μισθοδοτούμενοι “πατριώτες” απομυζούσαν τη χώρα από το 1980, προσφέροντας αδιευκρίνιστες υπηρεσίες “πρακτόρων” πληροφοριών.

Αν η υπόθεση διερευνηθεί διεξοδικά και σε βάθος και δεν περιοριστεί σε επιδερμική προσέγγιση ενδέχεται να προκύψουν σημαντικά ευρήματα για το ρόλο ανθρώπων των Media και της πολιτικής,  καθώς και για τη διαχρονική διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Στο συγκεκριμένο έγγραφο πάντως φαίνεται ότι ο… πατριώτης επικεφαλής της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος έπαιρνε μηνιαίο μισθό 120,000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων ήταν μεταξύ 12-15,000 δραχμών.

Στο ίδιο έγγραφο προκύπτει ότι μισθοδοτούμενος της ΚΥΠ ήταν και ο Κ. Πλεύρης και μάλιστα υψηλόμισθος, λαμβάνοντας μηνιαίως 200,000 δραχμές.

Επίσης ο πρόεδρος του ΕΝΕΚ (εθνικιστική νεοναζιστική οργάνωση) και εν συνεχεία στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Πολύδωρος Δάκογλου, ο οποίος μισθοδοτούνταν με 92,000 δραχμές.

Ο εκδότης, καναλάρχης και προσφάτως καταδικασθείς για υποθέσεις εκβιασμών Γρηγόρης Μιχαλόπουλος με μισθό 180,000 δραχμές.

Στον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της ΓΣΕΕ για την εποχή, με βασικό μισθό 10.840 δραχμές…

Αξίζει να σημειωθεί ότι επίσημη απάντηση από την ΕΥΠ δεν υπάρχει για το θέμα. Μετά από έρευνα του Sofokleousin.gr το έγγραφο έχει κριθεί πλαστό από τη δικαιοσύνη στο παρελθόν λόγω ανυπαρξίας του ονόματος του υπογράφοντος ταγματάρχη.

Η δικαιοσύνη ουδέποτε όμως εισήλθε στην ουσία της υπόθεσης και ούτε διατάχθηκε έλεγχος των πρακτικών και των αρχείων της ΕΥΠ για να διαπιστωθεί του λόγου το αληθές.

Η απόφαση αφορά μόνο την πλαστότητα του εγγράφου και όχι το αν ήταν ή όχι ο Ν. Μιχαλολιάκος έμμισθος της ΚΥΠ.

Το sofokleousin.gr συνεχίζει την έρευνα και θα ενημερώνει για τα νέα στοιχεία που ανακύπτουν. 

____________________

Συστήνω σχετικά το βιβλίο Ή Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής' του Δ. Ψαρά που κυκλοφορεί από χθες στα βιβλιοπωλεία. 

Παρουσιάζεται με συνέντευξη του συγγραφέα στη Lifo:

 «..Η Μαύρη Βίβλος αποτελεί μια ακτινογραφία της δράσης της Χρυσής Αυγής, από το 1980 μέχρι σήμερα, τεκμηριώνοντας με πλούτο στοιχείων τον εγκληματικό και ναζιστικό της χαρακτήρα, απαραίτητη για να κατανοήσουμε τη δράση της, αλλά και για να τη σταματήσουμε...» lifo33356

______________________________________________ 

Το έλαβα σήμερα το πρωί.

 Αλλά ψάχνοντας την πηγή ανακάλυψα πως έχει δημοσιοποιηθεί από τον περασμένο Μάιο perivolakia.gr/forum/. Δεν είναι φρέσκο πια δηλαδή. Ωστόσο αποτελεί 

άλλη μια απόδειξη  (σα να χρειαζόταν) πως το συγκεκριμένο κόμμα είναι κατασκεύασμα που εξυπηρετεί εκλογικούς σκοπούς των δύο μεγάλων. 

'Κάτω οι Φασισταί'― το είπε κι ο Εμπειρίκος το '40

'Ω υπερωκεάνειον

τραγουδάς και πλέχεις' 

αντηχεί η φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου στο μυαλό μου, αγαπημένη, οικεία, χαρακτηριστική με τους σουρεαλιστικούς του στίχους ακόμα χαρακτηριστικότερους, μείγμα της Καθαρεύουσας των μορφωμένων του καιρού του, της Δημοτικής των αστών με λέξεις ξενόφερτες χρήσιμες ανακατεμένες δίχως πίεση για τον καθαρό λόγο και τους καθωσπρεπισμούς που προδίδουν κοινωνικές ανασφάλειες.

'Ελαβα σήμερα ποίημα που στυλιστικά δε θα αναγνώριζα για δικό του. Η πηγή είναι έγκυρη όμως, το ποίημα πρωτοδημοσιεύθηκε το 1998 στο περιοδικό 'Ο Πολίτης' και λόγω της ημέρας σας το προσφέρω. Έτσι για να θυμόμαστε πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.

Μαζί του σας προσφέρω μια από τις εξαίσιες φωτογραφίες του(από την Άνδρο, 1956).

Ιδού και το επετειακό:

                                   ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

28 Oκτωβρίου 1940

Ο ποταμός ξεχείλισε
Ο,τι κι αν γράψω σήμερα
Ο,τι κι αν πω την ώρα ετούτη
Ο,τι κι αν κάμω όπου κι αν πάω
Το παν θάναι για μένα
Ενα τουφέκι που κρατώ στα χέρια κι αλαλάζω
Κάτω τα χέρια από την μάνα μας Ελλάδα.
Είμαι φιλήδονος και σοσιαλιστής
Κ' έχω την γνώμη πως έτσι κάποτε θα μείνω
Μ' αυτά που γίνηκαν και γίνονται στον κόσμο
Και κάποτε να σηκωθώ και να φωνάξω
Κάτω οι Εθνικοσοσιαλισταί
Κάτω οι Φασισταί
Κάτω οι βδελυροί υποκριταί της Μόσχας
Πράγματι νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ζήτω η Ελλάς
Ζήτω η Αγγλία
Που πολεμάν γι' αυτά που αγαπάμε
Ενάντια σε όσα μάς είναι μισητά.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Η Ελευθερία δεν έγινε ποτέ
Με ψέμματα ούτε με σκέτες θεωρίες
Μα με τις πράξεις και οσάκις ήτο ανάγκη με το αίμα
Εμπρός λοιπόν και να χτυπάμε στην καρδιά
Σύντροφοι εμπρός
Φωνάζω αλληλούια.

Οι  φωτογραφίες του είναι πολύ εμπνευσμένες και χάρηκα μια ωραία έκθεσή τους στην Άνδρο. Περισσότερα: http://www.embiricos2001.gr/photo.htm 

Το '28 Οκτωβρίου 1940', ανέκδοτο από το αρχείο του ποιητή,

δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 'Ο πολίτης' (τεύχος 57, Οκτώβριος 1998).

 Το ριζωμένο στη μνήμη μου είναι του 1935-36 (Στροφές Στροφάλλων):

Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις
Άσπρο στο σώμα σου και κίτρινο στις τσιμινιέρες
Διότι βαρέθηκες τα βρωμερά νερά των αγκυροβολίων
Εσύ που αγάπησες τις μακρινές σποράδες
Εσύ που σήκωσες τα πιο ψηλά μπαϊράκια
Εσύ που πλέχεις ξεκάθαρρα στις πιο επικίνδυνες σπηλιάδες
Χαίρε που αφέθηκες να γοητευθής απ' τις σειρήνες
Χαίρε που δεν φοβήθηκες ποτέ τις συμπληγάδες.

Μην πυροβολείτε* τις Δανειστικές Βιβλιοθήκες, κυρία μου

Για την απίστευτη ηλιθιότητα της Κυρίας Δημουλίδου που ενοχλείται να έχουν βιβλία της οι δανειστικές βιβλιοθήκες διότι λέει είναι φτιαγμένες για βιβλία «..που είναι στα αζήτητα, π.χ. του Καζαντζάκη...» Πολύ το γέλιο στο Διαδίκτυο, μου θύμισε τoυς  αγώνες των πάμπλουτων  Metallica  κατά του Napster.

Η εντύπωση της Κυρίας αυτής  πως οι δανειστικές βιβλιοθήκες υπάρχουν μόνο ως αποθήκες των κλασικών που κατ' αυτήν είναι 'αζήτητα' δείχνει το τεράστιο έλλειμμα παιδείας και την άγνοιά της.

Ελπίζω ειλικρινά να την πληροφορήσει η δικηγόρος της ότι οι δανειστικές βιβλιοθήκες πρωτοοργανώνονταν για τα νέα και μάλλον ελαφρά αναγνώσματα που δεν ήταν δυνατόν να φτάσουν σε πόλεις μακριά από τις πρωτεύουσες.

Όπως κι οι λέσχες ανάγνωσης ήταν  μια πρωτοβουλία που ταξίδευε τις  νέες εκδόσεις και ιδέες. Σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως στην Άγρια Δύση τις κινούσαν πλανόδιοι που περνούσαν περιοδικά για να πάρουν τα παλιά και να δανείσουν καινούργια στους απομονωμένους πληθυσμούς.

Στον 20ο αιώνα στις αναπτυγμένες χώρες υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε από προγράμματα πολιτισμού και κάθε γειτονιά απέκτησε τη Δανειστική της Βιβλιοθήκη που προσελκύοντας αναγνώστες όλων τον ηλικιών αποτελεί τόπο συνάντησης και καλλιέργειας με εκθέσεις, δωρεάν μαθήματα  και ομιλίες.

Όταν ήμουν στην Αγγλία συναντούσα ηλικιωμένους που στη Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μας διάβαζαν τις εφημερίδες τους, καλλιτέχνες και τεχνίτες που έψαχναν οδηγούς ή ειδικά ακριβά βιβλία Τέχνης, και παιδάκια που προτιμούσαν το ζεστό ήσυχο χώρο για να μελετήσουν. Το σχολείο μου στηριζόταν πολύ στο περιεχόμενό της και πολύ γρήγορα έμαθα ότι μια από τις παροχές ήταν κι η δυνατότητα να παραγγέλνω όποιο νέο βιβλίο  μου άρεσε , και πράγματι μου το έφερναν εντός ημερών στην πρώτη σκληρόδετή του έκδοση.

Αλλά αυτά (ελπίζω) θα τα μάθει, είναι απλές πληροφορίες. 

Αυτό που φοβάμαι δε θα μάθει η συγκεκριμένη κυρία είναι ότι ο πραγματικός συγγραφέας  ζητά να διαβαστεί, όχι να αμείβεται.

Όλοι γράφουν, Κυρία μου, ο καθένας μη αναλφάβητος μπορεί να γράψει.

Κάποιοι μάλιστα πληρώνονται για να γράψουν. Μπορεί να είναι όμως συμβολαιογράφοι, δημοσιογράφοι,  απουσιολόγοι, γραμματείς κι ας πληρώνονται.

Διότι συγγραφείς μας κάνουν οι αναγνώστες μας, όχι οι αμοιβές μας.

____________________

Η επιστολή: lifo33217

Τα καλύτερα (μη μηνύσιμα) διαδικτυακά σχόλια: lifo33223

_______________________________________

Εν τω μεταξύ κάποιοι ξέθαψαν και παλιά της συνέντευξη στην οποία παραδεχόταν πως δε διαβάζει 'κλασικούς' (όχι αρχαίους, εννοούσε Στάϊνμπεκ, Καζαντζάκη κ.λ.) κι εκείνη αφαίρεσε το σχετικό σημείο που αναφέρω. Μα (δόξα τω Διαδικτύω) υπάρχουν μάρτυρες στο θαυμάσιο βιλιοθηκονομικό blog της Katerina Kerasta: ΕΔΩ:

«UPDATE 23/10/12 9:01: δεν έχει το θάρρος ούτε να υποστηρίξει τη γνώμη της! διέγραψε από την επιστολή της τη φράση “ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια." 

(και by the way, το 'Λιλίκα' για τη Λιλή Ζωγράφου πώς σας φαίνεται;)
____________________________________________________________

Αφότου έγραψα τα ανωτέρω μού σχολίασαν στο FB (από όπου το πανηγύρι) περί δικαιωμάτων του δημιουργού· στο κάτω-κάτω, μου λένε, ο συγγραφέας πρέπει να μην αμείβεται για τη δουλειά του. Ξεκαθαρίζω πως είμαι υπέρ των υψηλών αμοιβών αλλά δε θεωρώ εχθρό του καλλιτέχνη κανένα μέσο που βοηθά τη διάδοση του έργου του. Κι οι δανειστικές βιβλιοθήκες αυτό κάνουν διότι το βιβλίο δεν είναι προϊόν μιας χρήσεως.

Σας μεταφέρω την απάντησή μου

στην οποία συμπεριέλαβα το σχόλιό μου προς τον Άρη Δημοκίδη στη Lifo:

Χρωστάω πολλά στις δανειστικές βιβλιοθήκες και δε γίνεται να συμφωνήσω. Εξ άλλου το επιχείρημα είναι άκυρο αφού το βιβλίο δεν είναι προϊόν μίας χρήσεως. Αλλιώς θα έπρεπε να το διαβάζουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο κι ύστερα να φεύγουμε με άδεια χέρια (όπως στο σινεμά ή στη γκαλερί). Θα απαγορευόταν δηλαδή να έχουμε βιβλία σπίτι μας αφού όποτε τα ξαναδιαβάζουμε (και το κάνω συχνά) χάνει ο συγγραφέας.

Δε χάνει όμως. Διότι ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω. Ο αναγνώστης συζητά το βιβλίο που διάβασε στη Βιβλιοθήκη και το αγοράζουν οι φίλοι του, πιθανόν κι ο ίδιος (αφού το διαβάσει) και αγοράζουν και το επόμενο του συγγραφέα.

Το έγραψα και στον Άρη Δημοκίδη στη LIfo :

Λέτε «..έχει πολλά δίκια η συγγραφέας σε σχέση με τα βιβλία νέας κυκλοφορίας και τις βιβλιοθήκες»; Αλήθεια; Το διάβασα και στο άλλο άρθρο σας και πραγματικά απορώ.

Όλες- αλλά όλες, οι συνοικιακές βιβλιοθήκες του κόσμου φαίνεται διαφωνούν μαζί σας κι ας είναι κρατικές σε χώρες που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των δημιουργών. Γιατί; Διότι η διάδοση του έργου φέρνει, δε διώχνει αναγνώστες. Αν το διαβάσει και μιλήσει ο ένας, είναι πιθανόν όχι μόνο να το αγοράσουν οι φίλοι του αλλά κι ο ίδιος που συζητώντας το εξασφαλίζει και την πώληση του επόμενου.

Ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω. Το ένα έργο φέρνει κοινό στα άλλα μας.

Αλίμονο Κύριε Δημοκίδη αν θεωρήσουμε ότι οι Βιβλιοθήκες είναι εχθροί των δικαιωμάτων του Δημιουργού.

Αν το επιχείρημα τραβηχθεί τι θα πούμε για τη διδασκαλία; Μήπως και οι καθηγητές οφείλουν να διδάσκουν μόνο μικρά αποσπάσματα ή να προσέχουν να μη μάθει ο μαθητής το τέλος ώστε να αγοράσει το βιβλίο;

Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε παράδοση της Βιβλιοθήκης της γειτονιάς. Ρωτήστε όμως πολίτες χωρών που έχουν και σκεφθείτε το και αναθεωρήστε- κρίμα είναι..

______________________

εικόνα

από σχόλιο στο Facebook  (μέσω Lifo).

Γνωρίζετε πόσο με ενοχλούν τα ρατσιστικά σχόλια για την ηλικία (ageism), αλλά η εικόνα της συγγραφέως που κολλά το πρόσωπό της στη θέση μοντέλου δίχως την άδεια του φωτογράφου δείχνει καθαρά πόσο σέβεται τα πνευματικά δικαιώματα όταν δεν είναι δικά της.

Το μεταφέρω όμως ως ενδεικτικότατο.

*  Το 'Μην πυροβολείτε τη νύφη' κατά΄Google  είναι τίτλος ενός από τα πολλά δημοφιλή  ρομάντζα της  Χ. Δημουλίδου.Ομολογώ, δεν το έχω διαβάσει διότι δεν το έχουμε στη η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου στη Μύκονο.

Ο σκύλος μου κι ο φίλος του

Φυσάει βοριάς και το σκυλί μου αναστατώνεται από γαυγίσματα που φέρνει ο άνεμος. Έχει ένα φίλο, σας το έχω πει;

Ο φίλος του είναι ένα από τα δυό δεμένα από την άλλη πλευρά του δρόμου. Λυκόσκυλο ή Ρόντβάιλερ. Κάθε απόγευμα πριν πέσει ο ήλιος έχουν μακριά κουβέντα. Ανεβαίνει ο δικός μου στο μαντρότοιχο και ανταλλάσσουν νέα.

'Γουγουουού..ου ου γου γου γού γου', λέει ο ένας, 'γμμ!' απαντά ο άλλος ή 'γουγούφ'.

Μια μέρα ο φίλος είχε περιπέτειες. Τον μάλωσαν, ίσως και να τον χτύπησαν, άκουσα μια γυναίκα να τσιρίζει με ρυθμό 'Πάρε και τούτη- πάρε και την άλλη' κι ύστερα τον καλούσε κοντά της μετανιωμένη μα αυτός πρέπει να μην πλησίαζε, το είχε σκάσει.

Πού τα ξέρω; Όσο κρατούσε η φασαρία ο δικός μου σήκωνε τον κόσμο, γαύγιζε σε πανικό και έτρεξα να δω τι έγινε. Το ίδιο βράδυ είχαν τη γνωστή κουβέντα και παρακολούθησα. Έλεγε, έλεγε ο φίλος τα βάσανά του και ο δικός μου απαντούσε αγανακτισμένος με το 'γφφφ' που βγάζει ο σκύλος όποτε θυμώσει, ένα αναστεναγμό σαν επιφώνημα πριν από γρύλισμα.

Απόψε έχουν μπερδευτεί, οι φωνές τους ταξιδεύουν και κάποιοι ξένοι σκύλοι ίσως μάθουν τα προσωπικά τους όπως συνέβαινε παλιά όταν μπερδευόταν η γραμμή των τηλεφώνων. Ανησυχεί ο δικός μου, θα ανησυχεί κι ο φίλος του.

Μα η απορία μου είναι γιατί δεν επιδιώκουν να συναντηθούν. Γιατί ο δικός μου δεν περνά το δρόμο να τα πουν από κοντά, γιατί ο άλλος (όποτε λυθεί) δεν πηδά τη χαμηλή τους μάντρα να έρθει.

Ίσως να προτιμούν κι αυτά μια σχέση virtual,  σαν τις παλιές τις δι' αλληλογραφίας ή τις δικές μας φεισμπουκικές. Σα σχέση ραδιοφώνου. Και αν ισχύει αυτό κάποια στιγμή δεν αμφιβάλω πως θα έρθει μια νέα έρευνα να αποδείξει ότι είναι φυσικότατες αυτές οι σχέσεις που πλουτίζουν τη ζωή μας δίχως να μας χαλούν την ησυχία μας, αφού κι οι σκύλοι το ξέρουν πως δεν είμαστε όλοι για όλα.

_______________________________

Στη φωτογραφία ο Troy μου έτοιμος για επικοινωνία στο σημείο του κήπου που του δίνει χαρές: μόνο από εκεί φτάνει να βλέπει το δρόμο κι έχει πίσω του  το αυτοκίνητο του Κυρίου Kastell με τον οποίο βγαίνει βόλτες ανεβασμένος στην ανοιχτή κουκούλα.