Φυσάει βοριάς και το σκυλί μου αναστατώνεται
από γαυγίσματα που φέρνει ο άνεμος. Έχει ένα φίλο, σας το έχω πει;
Ο φίλος του είναι ένα από τα δυό δεμένα
από την άλλη πλευρά του δρόμου. Λυκόσκυλο ή Ρόντβάιλερ. Κάθε απόγευμα πριν πέσει
ο ήλιος έχουν μακριά κουβέντα. Ανεβαίνει ο δικός μου στο μαντρότοιχο και ανταλλάσσουν
νέα.
'Γουγουουού..ου ου γου γου γού γου', λέει
ο ένας, 'γμμ!' απαντά ο άλλος ή 'γουγούφ'.
Μια μέρα ο φίλος είχε περιπέτειες. Τον
μάλωσαν, ίσως και να τον χτύπησαν, άκουσα μια γυναίκα να τσιρίζει με ρυθμό 'Πάρε
και τούτη- πάρε και την άλλη' κι ύστερα τον καλούσε κοντά της μετανιωμένη μα αυτός
πρέπει να μην πλησίαζε, το είχε σκάσει.
Πού τα ξέρω; Όσο κρατούσε η φασαρία ο
δικός μου σήκωνε τον κόσμο, γαύγιζε σε πανικό και έτρεξα να δω τι έγινε. Το ίδιο
βράδυ είχαν τη γνωστή κουβέντα και παρακολούθησα. Έλεγε, έλεγε ο φίλος τα βάσανά
του και ο δικός μου απαντούσε αγανακτισμένος με το 'γφφφ' που βγάζει ο σκύλος όποτε
θυμώσει, ένα αναστεναγμό σαν επιφώνημα πριν από γρύλισμα.
Απόψε έχουν μπερδευτεί, οι φωνές τους
ταξιδεύουν και κάποιοι ξένοι σκύλοι ίσως μάθουν τα προσωπικά τους όπως συνέβαινε
παλιά όταν μπερδευόταν η γραμμή των τηλεφώνων. Ανησυχεί ο δικός μου, θα ανησυχεί
κι ο φίλος του.
Μα η απορία μου είναι γιατί δεν επιδιώκουν
να συναντηθούν. Γιατί ο δικός μου δεν περνά το δρόμο να τα πουν από κοντά, γιατί
ο άλλος (όποτε λυθεί) δεν πηδά τη χαμηλή τους μάντρα να έρθει.
Ίσως να προτιμούν κι αυτά μια σχέση virtual, σαν τις παλιές
τις δι' αλληλογραφίας ή τις δικές μας φεισμπουκικές. Σα σχέση ραδιοφώνου. Και
αν ισχύει αυτό κάποια στιγμή δεν αμφιβάλω πως θα έρθει μια νέα έρευνα να αποδείξει
ότι είναι φυσικότατες αυτές οι σχέσεις που πλουτίζουν τη ζωή μας δίχως να μας
χαλούν την ησυχία μας, αφού κι οι σκύλοι το ξέρουν πως δεν είμαστε όλοι για όλα.
_______________________________
Στη φωτογραφία ο Troy μου έτοιμος για επικοινωνία στο σημείο του κήπου που του δίνει χαρές: μόνο από εκεί φτάνει να βλέπει το δρόμο κι έχει πίσω του το αυτοκίνητο του Κυρίου Kastell με τον οποίο βγαίνει βόλτες ανεβασμένος στην ανοιχτή κουκούλα.
καλησπέρα Δάφνη
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι φαίνετε νέας κοπής σκύλοι
ή φίλοι φίλοι και γ....ω το καρυοφίλη
πάντως είναι το πιό χαλαρωτικό που διάβασα τον τελευταίο καιρό
ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΝΑΓΚΗ
Άλλαξαν οι σκύλοι, το παρατηρώ συχνά.
ΔιαγραφήAkrat αλήθεια έχουμε ανάγκη πού και πού να απομακρυνόμαστε από τα βάσανα και να κοιτάζουμε άλλα.. Καλή σου Κυριακή και χαλαρή ελπίζω!
Δεν φεύγουν, για να μην προδόσουν τα αφεντικά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δικιά μου δεν κουνάει ρούπι απο τον χώρο, ενώ η γάτα σουλατσάρει σε όλη τη γειτονιά και μόλις ακούσει το αυτοκίνητο, νιουρίζει άγρια σα να λέει: Άντε ρε μαλάκα και έχω πεθάνει στην πείνα!
Αχ τι τύχη να έχεις κι από τα δυό! Μου λείπει η γάτα μα το καμάρι μου είναι κυνηγόσκυλο και παθαίνει αμόκ και μόνο στην υποψία και πώς να πω ΄Γατάκι έλα μαζί μου αλλά κάθε φορά που θα κινείσαι ένα παλαβό θα σε κυνηγάει';
ΔιαγραφήΜ΄έκανες dear Ben να νοσταλγίσω τα νταηλίκια των γατιών..
Καλή σου μέρα!
Ωραίος ο σκύλος σου..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού τα λένε έτσι κι αλλιώς, γιατί να ξεβολεύονται?
Καλημέρα!
ΔιαγραφήΝαι, σαν εμάς τους διαδικτυακούς έχουν γίνει...
Καλή σου μέρα εσύ (maria)!
Μήπως να τον πήγαινες εσύ μια βόλτα να γνωριστούν; Ίσως η κοντινή επαφή χωρίς άδεια να τους φέρνει σε αμηχανία... Ίσως πάλι και να μη θέλουν να χαλάσουν αυτό που έχουν, ποιός ξέρει; Θα είναι όπως όταν γνωρίζεις ένα συγγραφέα που σε έχουν ξετρελάνει τα βιβλία του αλλά γεύεσαι μια πικρή απογοήτευση από τη συνάντηση μαζί του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να έχουμε!
Δεν επεμβαίνω. Το τελευταίο που θέλω είναι να αρχίσει να περνά το δρόμο και να γυρνά στις εξοχές μοναχός του―δύο χάσαμε από φόλα, τη μια τη δηλητηρίασαν σε μαντρί που πήγαινε να παίξει κι αντί ο βοσκός να μας προειδοποιήσει της έβαλε φυτοφάρμακο στο στόμα κι ίσα-ίσα που πρόλαβε να γυρίσει να πεθάνει στην πόρτα μας. Τσάο-τσάο, δε μαζευόταν. Κι ύστερα είχε ένα τεράστιο λύκο ο Κύριος Kastell, που έκανε μόνος τα μπάνια του στην Ψαρρού στα κοσμικά και μου τηλεφωνούσαν από το μαγαζί και τον μάζευα αφού τον κερνούσαν μπριζόλες και αγκαλιές.
ΔιαγραφήΓι αυτό σου λέω: το τελευταίο που θέλω..
Ίσως δεν θέλει να καταστρέψει ότι έχει πλάσει με την φαντασία του για το φιλαράκι από την άλλη πλευρά του μαντρότοιχου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να έχει δίκιο!
Η πραγματικότητα τις πιο πολλές φορές είναι απογοητευτική!
Όντως η πραγματικότητα προσγειώνει
Διαγραφήμα αν το ξέρουν, λες.. λες να μη βλέπονται απόματαιοδοξία του δικού μου;
Μήπως δε θέλει να το δει
ο Ροντβάιλερ ή μαύρος Λύκος πως όλα αυτά τα μεγαλόσχημα τα κουβεντιάζει
ένας κοντούλης μισο-γκέκας ιχνηλάτης;
Τώρα xristin μού ανοίγεις νέους ορίζοντες..
Με βλέπω να του ξαναπαρακολουθώ απ' τον καλαμιώνα...
γαμάτη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερσί, μερσί
ΔιαγραφήΜπλογκερικέ μου φίλε
Πολύ ωραία ανάρτηση, Δάφνη, και άκρως συμβολική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια...
Ευχαριστώ Ιχνηλάτη,
Διαγραφήκαι ναι, μάς περιγράφει..
Είσαι θεά, απόλαυσα το συλλογισμό σου :) και τον Τρόυ καβάλα στο τοιχάκι καμαρωτό καμαρωτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ΄αρέσει όταν με καταλαβείνεις Στεφανάκι μου!
ΔιαγραφήΕίδες καμάρι ο Troy μου;
Έχουν μια μια σοβαροφάνεια ο κοντοί αρσενικοί σκύλοι, κάτι έξτρα macho για να πεις 'όσο μπόυ το λείπει.." το οποίο παραδόξως τραβά πολύ τις θηλυκές, κι εμένα με διασκεδάζει.
poli oreo to blog sou
ΑπάντησηΔιαγραφήta agapas ta skilia fenete opos ksi na xei einai oi kaliteroi filoi
Ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΝαι, τα αγαπάω πολύ. Το δικό μου (βλέπεις)
το βρήκα μωρό στο δρόμο..