Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Πασχαλινός Αποχαιρετισμός στο Νίκο Παπάζογλου






Με πασχαλινή συννεφιά πενθούμε κι εμείς στη Μύκονο το Νίκο Παπάζογλου το Ζηλωτή τον όχι Δήθεν με την κόκκινη μπαντάνα που πέθανε από καρκίνο σήμερα το πρωί.

Ερχόταν τα καλοκαίρια στο αμφιθεατράκι της Λάκκας φέρνοντάς μας κάτι παλιό κάτι καλό, σεμνό και ξεχασμένο που μάς ζωντάνευε και μας ένωνε με το παρελθόν, την ιστορία αλλά και μεταξύ μας. Παιδάκια κάτω στη σκηνή, γιαγιάδες κι άρρωστοι και πιο ψηλά και πιο μετά φρικιά και σκύλοι μοιραζόμασταν τη μυσταγωγική βραδιά με τσιφτετέλια βακχικά και μεταχίππικους αυτοσχεδιασμούς και παίρναμε μιά γεύση από εκείνο που έφερναν οι "παιχνηδιατόροι" μουσικάντηδες  όταν έφταναν στα χωριά με τα σαντουροβιόλια.
Κι ύστερα ήταν η χαλάρωση έξω από το Bolero κι η εκδρομή στη Δήλο που φούντωνε στα μυαλά των γυμνασιόπαιδων ανυπόστατες φήμες για δωδεκαθεϊστικές αρλούμπες. Μύθους δηλαδή όπως αρμόζει σε μυσταγωγούς.
Την ιστορία του την πλούσια, την αφοσίωσή του στη μουσική, δε θα την πω εγώ. Έχει συνταξιδιώτες, θαυμαστές, καρντάσια κι ειδικούς που θα τα πουν καλύτερα.
Εγώ μονάχα τον πενθώ μαζί με το νησάκι μου και από εδώ τον αποχαιρετώ γιατί με ήλιο ή με βροχή –Νικόλα, θα μας λείψεις.
_______________________________
Διαβάστε: Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου, Πρέζα t.v.
                                                                         Συνέντευξη του 1996 στη θρυλική Μυκονιάτικη
Ακούστε: Ξέρετε τι
    Αφιερωμένο:  
                         γιατί --- θυμήθηκα που πίναμε 
                                          ... ποιός ξέρει τώρα πού γυρνά ..  ... φέρ΄τον στο ταβερνάκι
                                        .....  κρυμμένη θα μαι στη γωνιά γιά να τον δω λιγάκι/



                    __________________επειδή Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι 

Η Ανάρτηση αυτή φιλοξενείται κι από τον Άναυδο
                                                                               και το ksipnistere
________________________________________________________________

3 σχόλια:

  1. ...και χόρευε ο Μανολάκης τον μοναχό τον άνθρωπο και ο Νίκος γονάτιζε για να μοιραστεί το βάρος του ζεϊμπέκικου.

    Στεναχωρήθηκα βαθιά.

    Φρατζέσκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χόρευε ο Μανολάκης και μιά φίλη Αρμένισα πολυτεξιδεμένη έλεγε 'Μόνο στην Ελλάδα, Μόνο στη Μύκονο τέτοιος σεβασμός στο ντέρτι του αλλιώτικου'.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.