Μύκονος νύχτα ατέλειωτη με την Προσευχή του Μάγκα

Το έχει αυτό η Μύκονος. Σαν τους μεγάλους έρωτες, δεν ξέρεις πού σε βγάζει. Μόνο που έτσι κι αγγιχτεί κολλά επάνω σου και σπίτι δε γυρνάς.

Για ψώνια βγήκα χθες, τον ξένο τύπο που μου τον κρατούν και τέτοια απλά.

Έλαμπε ο Γιαλός χρυσός το απόγευμα και με μιά έκθεση, λόγια, ψώνια, δώρα κι ένα μουρμούρικο σκοπό, γύρισα σπίτι λίγο πριν την αυγή.

 Από του Σουρλάγκα (όποιος ξέρει ξέρει)· κι (ακόμα ένα) παρέο leopard απ' το Λουκά· απ' τον Πολύκαρπο, Παιδί μου αιώνιο Μαθητή μου λατρευτό, στη Scalla για την έκθεση· στο Φιλιππή για ένα κρασί κι ένα φιλί στη Χρύσα αδυνατισμένη και κομψή με μπαλαρίνες και μαύρη δαντέλα και πορτοφόλι στην καμέλια τής Chanel· στο Μα'εργιό o Alberto, μακρύτερο μαλλί και τα χρυσά αγόρια με ιστορίες και κρασί, φελάφελ, θέατρο, Κομοτηνή και Plymouth.

Και λόγια κι αναμνήσεις και κρασί ως το αυτοκίνητό μου που είχαν κλείσει τα αιώνια κλειδωμένα μηχανάκια

για να σαστίσω μιά στιγμή με θέα το λιμάνι ώστε να έρθει η μουσική να με τραβήξει πάνω.

Σ' αυτό που είναι η Μύκονος. 

Καθώς πυροτεχνήματα δονούν «σκάφη αγρίων βαρβάρων», από την Πόλη σε δυό λεπτά στη μαύρη θάλασσα οδηγεί ασημένιος δρόμος φεγγαριού. Κι εκεί στην πέργκολα της φοινικιάς μάς τραγουδάει το νησί με το μπουζούκι, τρεις φωνές και το μπαγλαμαδάκι.

Θέ μου μεγαλοδύναμε


που 'σαι ψηλά κει πάνω


ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου 


στο ναργιλέ μου επάνω.






Εκεί ψηλά στης εκκλησιάς


τις αψηλές καμάρες


Ανάψαμε τα τρίφυλλα, Θεούλη μου


σαν να 'τανε λαμπάδες






Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα


με τ' άσπρα του τα γένια


τραβάει μια ντουμανιά, Θεούλη μου 


ξεραίνεται στα γέλια.








Κι όταν φουντώσει ο ναργιλές


κι έρθουμε στο ντουμάνι

στείλ' όλους τους αγγέλους σου, Θεούλη μου

 
να πουν το νάνι-νάνι

☽

Το τραγούδι είναι παραδοσιακό 'μουρμούρικο' που τραγουδιόταν πριν κλείσει ο τεκές κι έχει πολλές παραλλαγές γιατί κάθε μουσικός συνηθίζεται να προσθέτει και τα δικά του. Οι ανωτέρω στίχοι είναι όπως τους θυμάμαι. 

Αλλού αλλιώς:

☽
Το Μιχαήλ Άγγελο παραλλαγή μου τον έχει στείλει ο φίλος μου Erkan
και για τα σκάφη «αγρίων βαρβλαρων» μίλησε ο Κάλβος