Σε blogs και σε μπαράκια τα κορίτσια με 'εγώ πάλι' ― κι άυπνες μάνες

Μια από τις ανιαρότερες παρεΐστικες συνήθειες.

― Έχω καρκίνο, λες.
― Κι εγώ, σου απαντούν, είχα ένα φίλο που είχε ένα φίλο με καρκίνο..

―Δεν τρώω κρέας, λες στο σερβιτόρο.

― Ούτε εγώ, πετάγεται μια.

―Εγώ πάλι το λατρεύω, πετάγεται η άλλη, κι ώσπου να δηλώσουν μια-μια σα σε παιχνίδι νηπιαγωγείου, ποια τρώει- ποια δεν τρώει κρέας δεν προχωρά η κουβέντα, δεν παραγγέλνουμε.

Τόσο συνηθίζεται αυτή η ανούσια ανταλλαγή που είναι κύκλοι στους οποίους αν δε συμμετέχεις θεωρείσαι αντικοινωνικός. Αν  ως ενήλιξ δεν προθυμοποιηθείς να προσθέσεις το 'εγώ πάλι' σου συχνά κάποιος πανύβλαξ θα πεταχτεί να σε ρωτήσει 'εσύ δε μας είπες;' ή –χειρότερα- να επιμείνει ρωτώντας σε τι έχεις, τι έπαθες. Εκεί, αν δεν επικαλεσθείς κάτι φρικτό και κοκορόμυαλο του τύπου 'αφαιρέθηκα', την επομένη πιθανότατα θα σχολιαστείς ως σνομπ και φαντασμένη και ποια-νομίζει-ότι-είναι-δηλαδή (όπως πρόσφατα μου συνέβη πάλι).

Αυτή η σκηνή παίζεται γύρω από αμέτρητα τραπέζια κάθε βράδυ αλλά και στα σχόλια (γυναικείων συνήθως) blogs και προφίλ- (κυρίως  σε εκείνα με τις νεραϊδένιες και τα βιολετί συννεφένια φιλάκια που κάποιος blogger σχολίασε καταπληκτικά πριν λίγο καιρό μα δε θυμάμαι ποιος για να δώσω link να διασκεδάσετε).

Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν επιτέλους διάβασα μια  σχετική ανάρτηση σε ένα blog γυναικείο* που ξεκίνησε με θέμα δίαιτα μετά τη γέννα αλλά συνεχίζει ακάθεκτο στα πρώτα βήματα του βρέφους. Λέει λοιπόν η κατακαημένη μάνα πως βασανίζεται που ξενυχτά για το παιδί τις νύχτες μα πιο πολύ, κατάλαβα, τη βασανίζει που όπου το πει ακούει απάντηση όπως τις ανωτέρω, τύπου 'εμένα πάλι το δικό μου δε'.

Τα γράφει αυτά λοιπόν και λέει τον πόνο της. Και λέω.. λες; Λες να αρχίσει κάποιο τρεντ να κόψουν το κουσούρι; Καμιά ελπίδα όμως  όπως θα δείτε από τα σχόλια.

Σας τα δίνω,

άλλη μια απόδειξη ότι οι Νεραϊδένιες κι οι Συννεφούλες εκφράζονται με κατεβατά και με φιλάκια αλλά απαξιούν να αλληλοδιαβαστούν.

Ιδού λοιπόν τι άκουσε η άυπνη Μάνα:

Η μια απαντά: 

«..για τους ίδιους λόγους...»

Η αμέσως επόμενη:

 ―Ξενύχτι, αλλά όχι για τους ίδιους λόγους. Εξάντληση..»

next:

―ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!! 

ΕΓΩ ΤΩΡΑ...

next:

―Εγώ πάλι….

και:

―από τότε που ο γιος μου

και:

―Νιώθω ακριβώς το ίδιο.

Και μόνο τώρα έρχεται μια (1) ευγενική απάντηση αλτρουϊστικής συμπόνοιας  δίχως  παιδαριώδη εγωκεντρισμό.

Στα πόσα είπαμε;…

________________________________________________________________***

Σημ.: 1. Δεν είμαστε όλες έτσι

Σημ.: 2. Το ότι αυτά τα συνηθίζουν οι γυναίκες δε σημαίνει ότι είμαστε κατώτερες- μόνο (ίσως) πιο αδικημένες. Σε όποιον διαφωνεί συστήνω τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ περί εκπαιδεύσεως των κορασίδων.

credits

Ίσως δεν είναι πολύ ευγενικό που θα σας δώσω link μα για του λόγου το αληθές τα ανωτέρω είναι από ΕΔΩ*

ΠΡΟΣΘΕΤΩ 2017
[αυτό το 'ΕΔΩ' είναι/ήταν το 'Προφανώς θα αδυνατίσω', μιας έξυπνης blogger (που  μου είχε δώσει άδεια για το σύνδεσμο) 
αλλά,  δυστυχώς, 
το Διαδίκτυο δεν της ταίριαξε και εκδήλωσε εμμονική επιθετικότητα προς εμένα
με πρώτο σύμπτωμα τα επίμονα τρελά σχόλια και επόμενο, να κλείσει blogs ή να αποκλείσει την πρόσβαση σε ανθρώπους όπως εγώ.
Σωστή η  β΄αντίδραση 
κι αν τύχει να ξαναπεράσει από εδώ (όπως κάνει κάποιες φορές) της στέλνω συγχαρητήρια για τον τρόπο που τελικά αντιμετώπισε το πρόβλημά της που εύχομαι να λύθηκε.