Εν πλω και παρά θιν' αλός―αλλά..

―Έχετε μαγαζί; Ρωτούν συχνότατα όσοι μου συστήνουν μόλις μάθουν ότι δεν κατάγομαι από εδώ. Και με το όχι, επιμένουν πού δουλεύω ή πώς και ζω εδώ, που πια γνωρίζω πως σημαίνει 'πώς επιβιώνεις, πόσα βγάζεις' κι άλλα που θεωρώ ανάγωγα και ανεπίτρεπτα. Σας έχω πει, εξ άλλου, τι ακολουθεί όποτε εμείς οι συγγραφείς πούμε το επάγγελμά μας. Γι αυτό πια απαντώ με ένα πονηρό χαμόγελο πως είμαι τυχερή, μπορώ να κάνω τη δουλειά μου όπου κι αν είμαι.

Στη σιωπή κι αμηχανία που ακολουθεί προσθέτω 'για να το πω πιο καθαρά: εκδίδομαι επί χρήμασι'. Κι εκεί να δείτε τι σιωπή κι αμηχανία.

Χθες όμως ο ερωτών κοίταξε με ευγνωμοσύνη τον κοινό μας φίλο και είπε πόσο εκτιμά τέτοια πρωτοφανή ειλικρίνεια.

Τις υποσχέσεις προς τους άλλους τις κρατώ. Οι όρκοι στον εαυτό μου είναι όμως άλλη ιστορία. Ανακαλώ όλα εκείνα τα σοφά (πως μόνο ο ηλίθιος δεν αλλάζει γνώμη ή εκείνο το άλλο των Ρωμαίων το navigare* που σα στρατηγός της ύπαρξής μου επικαλούμαι όταν αντί να αφιερωθώ σε αυτό που πρέπει αφήνομαι στα κύματα κι εν πλω ή παρά θιν' αλός ξεφεύγω από την έγνοια και το αίσθημα καθήκοντος, με μουσική και άλλα που, θα μου επιτρέψετε να τα κρατήσω μυστικά πολύ δικά μου.

Μια λύπη επαγγελματική μου άλλαξε πορεία εδώ κι ένα μήνα κι αντί να ζοριστώ όπως ήθελα και θα έπρεπε (αν είχα φευ ένα άλλο χαρακτήρα), βγήκα να δω φεγγάρια να ανατέλλουν και να δύουν, έριξα μια ευχή στον ασημένιο δρόμο τους κι έκανα- όπως κάνουμε, σκέψεις και όνειρα φευγαλέα, τρέλες ανατολών που δε θα δουν μεσημέρι και γίνονται αιτία να αναβληθούν ξανά για αύριο τα σπουδαία.

Με μία τύψη όμως πια γιατί ο καιρός περνά κι εγώ εξακολουθώ να ζω αντί (όπως έχω αποφασίσει) να ρίξω τα καράβια μου στα πέλαγα για να σωθεί η Ρώμη.

 ____________________________________________

*navigare necesse est vivere non est necesse: 'το ναυσιπλοείν αναγκαίο είναι, το ζειν δεν είναι αναγκαίο' αποδίδεται από τον Πλούταρχο σε Ρωμαίο στρατηγό που σε εποχή λιμού έστειλε πλοία για προμήθειες στην Αφρική παρά την άγρια κακοκαιρία.

Εικόνα: Τα νύχια μου ζωγραφισμένα πάντα από τη Nadia