Η λαμπάδα μου, τα έθιμα και άλλα δώρα μυστικά

Γύρισα σπίτι με το πρώτο φως, με ένα κόκκινο φεγγάρι δεξιά μου.

Ήμουν χθες, από τις πέντε το απόγευμα εκεί που σας έλεγα κι ύστερα στο 'Βαρδάρη' του Μιχάλη στην Άνω Μερά που είχε με μεζέδες, με κουβέντες και με τσίπουρα, συνάντηση υποψηφίων της Κίνησης Ενεργών Πολιτών- όλων ανθρώπων που εκτιμώ και που θαυμάζω. Εγώ με τις τεκίλες μου βεβαίως μα ύστερα πού αλλού πήγα δε χρειάζεται να διηγηθώ, όσοι με ξέρουν ξέρουν.

Όταν ξύπνησα γύριζε ο Κύριος Kastell από την Πόλη, με ευτυχισμένο  από τη βόλτα το σκυλί και δώρα.

Είναι η παράδοση εδώ να αγοράζεις τη λαμπάδα στο κορίτσι σου. Δίνει χαρά, όπως πάντοτε τα δώρα, αλλά προσφέρει και εκείνο το suspense που έχουν ανάγκη οι μεγάλοι έρωτες διότι είναι άγχος κι έγνοια ποια λαμπάδα από όλων των μνηστήρων θα κρατήσει η κοπέλα.

Μ΄εμένα δεν έχει suspense, δεν πάω στην Ανάσταση παρά σπανίως διότι δεν αντέχω το συνωστισμό. Όμως τις καίω αργά στην ώρα τους για ευχές και τα δικά μου ξόρκια.

Δίχως τη σκορπίνα (που ψήνεται αργά καθώς σας γράφω) η εικόνα δείχνει τη λαμπάδα κι άλλα δώρα μου. Πάω να φυτέψω τους βασιλικούς, απείρως κουρασμένη μα ευτυχής (και.. στην εικόνα μόνο ο έχων μάτια ξέρω ότι κάτι βλέπει..)

________________________________________________

Η λαμπάδα είναι από το καινούργιο 'Τriciclo' των φίλων και συνοδοιπόρων μου στα  Εθελοντικά Μαθήματα όπου η Ευγενία με το μάθημα χειροτεχνίας της ξετρελαίνει από χαρά τα παιδάκια.