Δε μου αρέσει ο φανταστικός ρεαλισμός. Διάβασα βέβαια
Μάρκες και Ιζαμπέλ Αλιέντε και έπληξα δεόντως στις ταινίες, μα δεν κατάφερα
να μην εκνευρίζομαι από τις ασυνέπειες στη μυθοπλασία και ένα ναρκισσιστκό κατ' εμέ
χάσιμο που θεωρώ πιο ταιριαστό σε προσωπικά ημερολόγια ονείρων παρά σε βιβλία
αληθινά.
Γούστα είν΄αυτά και, όπως έχω ξαναπεί, το διάβασμα πρέπει
να είναι απόλαυση άρα είναι σεβαστές οι υποκειμενικές επιλογές.
Οι οποίες όμως όταν γίνονται κανόνες, όπως όλες οι
γενικεύσεις, τείνουν να μας στερούν παρά να μας πλουτίζουν. Κι έτσι κατάφερα να
μην έχω διαβάσει (εκτός κάποιας ποίησης) σχεδόν καθόλου Λατινοαμερικάνους.
Με σώζει ίσως, άλλος κανών αυτός, που έχω από παλιά τη συνήθεια όποτε
αγοράζω βιβλία να παίρνω και ένα που μου είναι απολύτως άγνωστο οπότε όταν επισκέφθηκα
το θαυμάσιο Booktalks στο Φάληρο μαζί με άλλα που ήθελα πήρα
και το ''Ο Ήχος Των Πραγμάτων Όταν Πέφτουν'' του Juan
Gabriel Vásquez το
οποίο μου σύστησε η Κατερίνα Μαλακατέ (blogger, μεταφράστρια, μυθιστοριογράφος
και γλυκύτατη οικοδέπσοινα του εξαιρετικού καφε-βιβλιοπωλείου της το οποίο σας
συστήνω να επισκεφθείτε ένα Σάββατο, ημέρα που μαζεύονται οι συγγραφείς, ή ένα από
τα απογεύματα με Παρουσιάσεις).
―Ω
δεν αντέχω το φανταστικό ρεαλισμό, της είπα.
Κι
η Κατερίνα με διαβεβαίωσε ότι δεν είναι καθόλου, καθόλου τέτοιο.
Και
δεν είναι. Είναι μια εξαιρετική αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο μέσα από την οποία
γνωρίζουμε ένα γοητευτικό ξεπεσμένο αριστοκράτη πιλότο λαθρέμπορο ναρκωτικών,
επισκεπτόμαστε το κτήμα του Πάμπλο Εσκομπάρ με το ζωολογικό του κήπο και μαθαίνουμε πώς ξεκίνησε στην
Κολομβία η συστηματική καλλιέργεια μαριχουάνας και κόκας, πώς άρχισε το εμπόριο
με τα μικρά αεροπλάνα που παρέδιδαν στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και πώς, όταν
κηρύχθηκε από τις ΗΠΑ το γνωστό κι ολέθριο War On Drugs, το λαθρεμπόριο των καρτέλ εξελίχθηκε σε μαφία με τρομοκρατικές βόμβες
και πολιτικές δολοφονίες.
Μόλις
το τέλειωσα και συστήνω ανεπιφύλακτα.
________________________________________________________
Booktalks: στο facebook
Κατερίνα
Μαλακατέ: Διαβάζοντας
Εικόνα
Ο Troy
ξαπλώνει στην πολυθρόνα μου μόλις καθησω στο γραφείο. Εδώ με
τον Juan Gabriel Vásquez όπως τον άφησα.
Μου έδωσες ιδέα για το πώς να περάσω το σημερινόαπόγευμα. Θα επισκεφθώ το βιβλιοπωλείο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ!
ΥΓ: Χθές είχα πάει στο στέκι που τα είχαμε πεί και σε θυμήθηκα! :)
Φιλιά.
Αχ.. όταν ξανάρθω να ξαναπάμε. Όποτε περνάω από εκεί σε σκέφτομαι.
ΔιαγραφήΠιστεύω θα σου αρέσει στο Booktalks.
Χαίρομαι που σου άρεσε ο Βάσκεζ, κορίτσι γλυκό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ.
ΔιαγραφήΚαι φαντάσου δυσπιστία που είχα: τόσο καιρό τον άφησα...
Σ΄ευχαρστώ και θέλω κι άλλα του.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον...δεν το έχω διαβάσει, οπότε θα το ψάξω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Πολύ Μαρία μου.
ΔιαγραφήΈνας κόσμος που δεν ξέρουμε κι ας έχουμε ακούσει διάφορα.
Καλά να περάσεις!