Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Με τον Vásquez, με μαριχουάνα και με κοκαΐνη στη Μπογκοτά


Δε μου αρέσει ο φανταστικός ρεαλισμός. Διάβασα βέβαια Μάρκες και Ιζαμπέλ Αλιέντε και έπληξα δεόντως στις ταινίες, μα δεν κατάφερα να μην εκνευρίζομαι από τις ασυνέπειες στη μυθοπλασία και ένα ναρκισσιστκό κατ' εμέ χάσιμο που θεωρώ πιο ταιριαστό σε προσωπικά ημερολόγια ονείρων παρά σε βιβλία αληθινά.
Γούστα είν΄αυτά και, όπως έχω ξαναπεί, το διάβασμα πρέπει να είναι απόλαυση άρα είναι σεβαστές οι υποκειμενικές επιλογές.
Οι οποίες όμως όταν γίνονται κανόνες, όπως όλες οι γενικεύσεις, τείνουν να μας στερούν παρά να μας πλουτίζουν. Κι έτσι κατάφερα να μην έχω διαβάσει (εκτός κάποιας ποίησης) σχεδόν καθόλου Λατινοαμερικάνους.
Με σώζει ίσως, άλλος κανών αυτός, που έχω από παλιά τη συνήθεια όποτε αγοράζω βιβλία να παίρνω και ένα που μου είναι απολύτως άγνωστο οπότε όταν επισκέφθηκα το θαυμάσιο Booktalks στο Φάληρο μαζί με άλλα που ήθελα πήρα και το ''Ο Ήχος Των Πραγμάτων Όταν Πέφτουν'' του Juan Gabriel Vásquez το οποίο μου σύστησε η Κατερίνα Μαλακατέ (blogger, μεταφράστρια, μυθιστοριογράφος και γλυκύτατη οικοδέπσοινα του εξαιρετικού καφε-βιβλιοπωλείου της το οποίο σας συστήνω να επισκεφθείτε ένα Σάββατο, ημέρα που μαζεύονται οι συγγραφείς, ή ένα από τα απογεύματα με Παρουσιάσεις).
―Ω δεν αντέχω το φανταστικό ρεαλισμό, της είπα.
Κι η Κατερίνα με διαβεβαίωσε ότι δεν είναι καθόλου, καθόλου τέτοιο.
Και δεν είναι. Είναι μια εξαιρετική αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο μέσα από την οποία γνωρίζουμε ένα γοητευτικό ξεπεσμένο αριστοκράτη πιλότο λαθρέμπορο ναρκωτικών, επισκεπτόμαστε το κτήμα του Πάμπλο Εσκομπάρ με το ζωολογικό του κήπο και μαθαίνουμε πώς ξεκίνησε στην Κολομβία η συστηματική καλλιέργεια μαριχουάνας και κόκας, πώς άρχισε το εμπόριο με τα μικρά αεροπλάνα που παρέδιδαν στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και πώς, όταν κηρύχθηκε από τις ΗΠΑ το γνωστό κι ολέθριο  War On Drugs, το λαθρεμπόριο των καρτέλ εξελίχθηκε σε μαφία με τρομοκρατικές βόμβες και πολιτικές δολοφονίες.

Μόλις το τέλειωσα και συστήνω ανεπιφύλακτα.
________________________________________________________
Booktalks: στο facebook
Κατερίνα Μαλακατέ: Διαβάζοντας
Εικόνα
Ο Troy  ξαπλώνει στην πολυθρόνα μου μόλις καθησω στο γραφείο. Εδώ με τον Juan Gabriel Vásquez όπως τον άφησα.


6 σχόλια:

  1. Μου έδωσες ιδέα για το πώς να περάσω το σημερινόαπόγευμα. Θα επισκεφθώ το βιβλιοπωλείο .

    Σ'ευχαριστώ!

    ΥΓ: Χθές είχα πάει στο στέκι που τα είχαμε πεί και σε θυμήθηκα! :)

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ.. όταν ξανάρθω να ξαναπάμε. Όποτε περνάω από εκεί σε σκέφτομαι.

      Πιστεύω θα σου αρέσει στο Booktalks.

      Διαγραφή
  2. Χαίρομαι που σου άρεσε ο Βάσκεζ, κορίτσι γλυκό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ.
      Και φαντάσου δυσπιστία που είχα: τόσο καιρό τον άφησα...

      Σ΄ευχαρστώ και θέλω κι άλλα του.

      Διαγραφή
  3. Πάρα πολύ ενδιαφέρον...δεν το έχω διαβάσει, οπότε θα το ψάξω!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ Μαρία μου.
      Ένας κόσμος που δεν ξέρουμε κι ας έχουμε ακούσει διάφορα.

      Καλά να περάσεις!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.