Ο δρόμος προς το Έβερεστ; Ο δρόμος των κοπράνων

Ο δρόμος προς το Έβερεστ είναι στρωμένος με σκουπίδια. Κυριολεκτικά. Τόσο πολύ που εδώ και χρόνια είχα διαβάσει ότι είναι πλέον αδύνατον να χαθείς ανεβαίνοντας στην πιο ψηλή κορυφή του πλανήτη μας αφού δεν έχεις παρά  (και αυτό σύστηναν στους καινούργιους) να ακολουθήσεις τα σκουπίδια.

Ορειβάτες δεκαετιών πετούν τα σκουπίδια τους στη διαδρομή (όπως οι δικοί μας των σκαφών τα πετάνε στη θάλασσα) κάτω από την παλιά λανθασμένη εντύπωση ότι η Φύση είναι δυνατή, αχανής κι απέραντη άρα δεν κινδυνεύει από άδεια γκαζάκια, πλαστικά δοχεία και αλουμινόχαρτα. 

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν, στα ρομαντικά ελληνικά χωριουδάκια, οι νοικοκυρές συνήθιζαν κάθε πρωί να ανοίγουν τα παράθυρά τους και να αδειάζουν τα καθίκια της οικογένειας στο δρόμο. Ύστερα ροβολούσαν στο καλντερίμι οι  οδοκαθαριστές, όπως λέγονταν οι χοίροι που έβγαιναν για το πρωινό τους. Σήμερα κάποιοι που δε διανοούνται ό,τι δε θέλουν να το πετούν απ' το παράθυρο, παραδόξως νιώθουν ανετότατα να κάνουν κάτι παρόμοιο στη θάλασσα, να πετούν τα σκουπίδια τους από την κουπαστή του σκάφους ή να τα παρατάνε στο βουνό.

Κι έτσι, εξ αιτίας των φυσιολατρών οι αμόλυντες λευκές πλαγιές που βλέπουμε από το αεροπλάνο έγιναν μια απέραντη χωματερή, όπως, τελικά, κάθε τόπος που πατιέται από τον άνθρωπο.

Χειρότερα στο Έβερεστ νόμιζα ότι δε γινόταν. Κι όμως μας έρχονται ανησυχητικά νέα από το Νεπάλ. Διότι χειρότερα κι από σκισμένες μπότες και σκηνές, βρομερότερα από άδεια ταπεράκια και αποφάγια είναι τα κόπρανα και ούρα των ορειβατών που ανεβαίνουν στην κορυφή κάθε χρόνο.

Η ορειβατική περίοδος μόλις άρχισε και ο Ang Tshering, επικεφαλής της Ορειβατικής Ένωσης του Νεπάλ, ανακοίνωσε ότι το πρόβλημα των κοπράνων και ούρων που θα αφήσουν πίσω τους οι 700 ορειβάτες που θα περάσουν πάνω από δύο μήνες στο φημισμένο βουνό. Ο χρόνος είναι απαραίτητος για να εγκλιματιστούν μα οργανωμένες τουαλέτες δεν υπάρχουν. Ελάχιστοι προνοούν και φέρνουν μαζί τους βιολογικές συσκευές καθαρισμού και ειδικές σακούλες ενώ οι περισσότεροι αρκούνται στην παλιά μέθοδο (που γνωρίζουμε όσοι έχουμε ζήσει στη Φύση): σκάβουν μια τρύπα και ύστερα, σαν τη γάτα, σκεπάζουν. Μέθοδος αποτελεσματικότατη, συνήθως τα πάντα διαλύονται βιολογικά. Με την προϋπόθεση όμως ότι οι αφοδεύοντες είναι ελάχιστοι και δε χρησιμοποιούν ξανά το ίδιο σημείο. Πράγμα που δε συμβαίνει στο Έβερεστ αφού οι ταξιδιώτες  ακολουθούν συγκεκριμένες διαδρομές και καταλύουν στα συγκεκριμένα τέσσερα στρατόπεδα στα οποία παραμένουν για εβδομάδες δίχως να μετακινούνται.

Οι κίνδυνοι για την υγεία είναι τόσο μεγάλοι που συζητιέται στο Νεπάλ να απαγορευθεί η ορειβασία. Προς το παρόν η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι από φέτος στο στρατόπεδο βάσης θα μετριέται τι φέρνει καθένας επιστρέφοντας και θα τιμωρείται με πρόστιμο όποια ομάδα φεύγοντας δεν έχει κατεβάσει τα σκουπίδια της που υπολογίζονται σε 8 κιλά κατ' άτομο. Ας ελπίσουμε...

 _____________________

Η είδηση από το The Guardian

Υπενθυμίζω ότι πάνω από 4000 ορειβάτες έχουν φτάσει στην κορυφή από το 1953 που την πάτησαν ο Νεοζηλανδός Edmund Hillary και ο Σέρπα (Sherpa) ιχνηλάτης του Tenzing Norgay. Πολλοί έχουν σκοτωθεί ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν φιάλες και αχθοφόρους για να κατακτήσουν την κορυφή.

Κάτω: Πανόραμα των Ιμαλαΐων από το Ηimalaya-info.org/Everest