Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Όταν πεθαίνει ένας από εμάς.. #Internationalrememberanceday #nomoredeaths



Όταν πεθαίνει ένας από εμάς οι φίλοι δεν πατάνε στην κηδεία. Χάνονται οι κολλητοί, οι «αδελφοί», οι Άκρες, οι παρέες. Εάν δεν αφήνουμε πίσω χρήματα ή παιδιά, πάμε ασυνόδευτοι στο φτωχικό μας τάφο μα, κι αν έχουμε κληρονόμους, για τον αποχαιρετισμό δεν έρχεται κανείς απ' όσους συναντούσαμε.
Λίγοι κι αδιάφοροι ακολουθούν το ξόδι το δικό μας.
«Έτσι που έζησε..» ακούς, και «Αναμενόμενο!» κι από τους πιο ανεκτικούς: «Καλά τα γούστα μα να έχεις μέτρο βρε αδελφέ, να έχεις μέτρο».

Κάποτε όμως πίσω από ένα αναιμικό δεντράκι μισοκρυμμένο θα φανεί ένα φτηνό ξανθό μαλλί της νύχτας ή ένα τριμμένο και παλιό δερμάτινο σακάκι του μόνου ανθρώπου που, κρυφά και δίχως χαιρετούρες με την οικογένεια, θα κλάψει μυστικά για μας κι αφού θα φύγουν νεκροθάφτες κι οικογένεια θα αφήσει πάνω στο φρεσκοσκαμμένο χώμα ένα μικρούλι φακελάκι, ένα κουτάλι, έναν αναπτήρα, ένα «σέο» να πιούμε για να ταξιδέψουμε στον άλλο κόσμο.

Όταν πεθαίνει ένας από εμάς οι φίλοι κι οι παρέες δεν πατάνε στην κηδεία. Κι ας είμαστε εμείς που πιο πολύ από άλλους το έχουμε ανάγκη εκείνο το «εις τόπον χλοερόν» και την ευχή να αναπαυθούμε εκεί όπου «ουκ έστι πόνος».

 ____________________

 21 Ιουλίου σήμερα, 
Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Πολέμου Κατά Των Ναρκωτικών.


 Το 2016 στο Δίκτυο Ομοτίμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών, με τη βοήθεια της PRAKSIS, οργανώνουμε εκδήλωση μνήμης και ενημέρωσης.
Στο Συναθηνα: Αθηνάς 55. Απέναντι από την Βαρβάκειο αγορά Πληροφορίες στο: https://www.facebook.com/events/192886461114189/

5 σχόλια:

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.