Τη μάνα μου ρε, τη μάνα μου; [Μητέρας εορτή με ένστικτα και περιστατικά]

#MothersDay #ημερα_της_μητερας

Η φροντίδα της μάνας για το παιδί είναι ένα ένστικτο που –δίχως φιοριτούρες και μελό- γεννιέται μέσα μας στο δευτερόλεπτο που το ματωμένο γλοιώδες σωματάκι του βρέφους αγγίζει κατά λάθος το σώμα μας. Και πονώντας φρικτά καθώς ξεσκίζεται η τρυφερή μας σάρκα ακούμε έκπληκτες στο νου μας μια εντολή «μην κλείσω τα πόδια μου και το πονέσω» κι είναι σα ξύπνημα, η πρώτη-πρώτη στιγμή που ολόκληρη κι απόλυτα βάζω κάποιον άλλο πάνω από εμένα και εντός δευτερολέπτων επιλέγω, ή μάλλον, καταλαβαίνω ότι πλέον δεν έχω επιλογή παρά να το προστατεύω και να πονάω εγώ όποτε υπάρχει έστω και αμυδρή υποψία ότι εκείνο θα πονούσε.

Ένστικτο είναι. Κι όσο πιο πολύ αργεί το μικρό ενός είδους να ανεξαρτητοποιηθεί, τόσο πιο μεγάλη η μητρική αγάπη. Το χελωνάκι βγαίνει μόνο του από το αυγό και τρέχει προς τη λάμψη της θάλασσας κι όλο το ένστικτο μητρικής αγάπης που χρειάζεται η διαιώνιση του είδους του είναι να έχει μια μητέρα που αποθέτει τα αυγά σε σημείο κατάλληλο και ασφαλές.

Το ελεφαντάκι όμως, που αργεί να αναπτυχθεί, θηλάζει για 2 χρόνια κι έχει φροντίδα κι αγάπη από όλα τα θηλυκά του κοπαδιού και μια μάνα που σκοτώνει και σκοτώνεται για να το προφυλάξει. Το ίδιο και οι πίθηκοι, ενώ αντίθετα τα ποντικάκια δεν είναι πρότυπα μητρικής αγάπης επειδή ξεφωλιάζουν ταχύτατα και αν δεν απομακρύνουμε το αρσενικό από τη φωλιά είναι πιθανόν μέσα σε τρεις εβδομάδες να έχει ήδη και απογαλακτιστεί και γονιμοποιήσει την ίδια του τη μάνα.

Παρατηρώντας, οι άνθρωποι καταλάβαμε πόσο βλαβερή είναι για το είδος η ενδογαμία- πόσω μάλλον δηλαδή η αιμομιξία― και αναπτύξαμε ταμπού και μύθους που καλλιεργούν τις αρχές του να μη γαμάς τη θειά σου ή τη μάνα σου Κι ακόμα, για να προστατευθούν τα πατριαρχικά συμφέροντα στήσαμε πλούσια φιλολογία πάνω στο cult της μάνας, μασκαρεύοντας το βασικό ένστικτο το απαραίτητο για να επιβιώσει το ανθρωπάκι σε κάτι λεπτό και φίνο, μια αγάπη για την Παναγία, τη σιωπηλή θηλάζουσα παρθένα που παρακολουθεί αυστηρά από το εικονοστάσι, ψηλά στον τοίχο πάνω από το νυφικό κρεβάτι, απαιτώντας να μην αποκαλύψουμε το μυστικό που είναι χαλκάς στο πόδι μα και δύναμή μας: πως δηλαδή στην κοινωνία των ανδρών, που οι φαλλοφόροι μόνο επικρατούν, φαλλός της μάνας είναι το παιδί της, μόνη ελπίδα να της επιτραπεί να βγει στον κόσμο για να διεκδικήσει δουλειά, κληρονομιά ή διασκέδαση (από «Αμάρτησα για το παιδί μου» μέχρι «βγήκαμε ένα περίπατο για το μικρό»).

Όσο πιο πατριαρχικά καταπιεστική για τη γυναίκα είναι μια κοινωνία, τόσο πιο εξιδανικευμένη έχει τη Μητρότητα αφού η αναπαραγωγή είναι ο μόνος σκοπός και λόγος ύπαρξης της γυναίκας. Η παρθενία και, μετά την τεκνοποίηση, η αποθέωση της Μάνας εξασφαλίζει την κληρονομιά αφού μόνο με τον περιορισμό της γυναίκας μπορεί ο πατέρας να είναι σίγουρος ότι οι απόγονοι ήρθαν από το δικό του σπέρμα. 

Όσο πιο εξιδανικευμένη είναι η Μητρότητα σε μια κοινωνία τόσο πιο μεγάλη η περιφρόνηση για την άχρηστη γυναίκα τη στείρα ή τη μετά των αναπαραγωγικών χρόνων της. Άλλοθι βεβαίως πάλι η Μάνα. Η Μάνα του καθενός είναι η Παναγία του, μην του τη βρίζεις μην του την προσβάλλεις. Αντίθετα καθόλου δε θίγεται καθόλου να προσβάλλεις όλες τις άλλες.

Στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια αποτελεί αιτία εγκλημάτων «τιμής» διότι είναι μεγάλη προσβολή να βρίσουμε τη μάνα κάποιου ή να υπαινιχθούμε ότι έχουμε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της.

Αξέχαστος μου έχει μείνει Σκανδιναυός κύριος που για να τον μπλέξουν σε φασαρία του πέταξαν ―μεταφρασμένο αγγλιστί― ένα κλασικό «Γαμώ τη μάνα σου!» κι εκείνος μετά από μια σύντομη μα γόνιμη σιωπή ρώτησε: «Την έχεις δει;» υπονοώντας ότι πολύ ιδιαίτερα γούστα πρέπει να είχε ο νεαρός του λιμανιού για να ποθεί μια ογδοντάχρονη κατάκοιτη γυναίκα.

Κι έτσι έχουμε το παράδοξο, σε μια κοινωνία που περιγελά, περιφρονεί και βρίζει κατάμουτρα τη γυναίκα που επιβίωσε μετά την αναπαραγωγική ηλικία ―κι είναι η 'γριά'  αιτία όλων των δεινών, απ' το κουτσομπολιό και τον οπισθοδρομισμό ως την ψήφο στους φασίστες― αλλά στην  ίδια κοινωνία την ίδια άχρηστη «κωλόγρια», μόλις τη δούμε από το πρίσμα της μητρότητας ως μάνα κάποιου, τότε μετατρέπεται σε a priori πολυπόθητο σεξουαλικό αντικείμενο που όλοι θέλουν να του τη γαμήσουν μα ο καλός γιος μάχεται άγρια με τους μνηστήρες για να προστατέψει την αγνότητά της.

Να «τού» τη γαμήσουν έγραψα, το προσέξατε; Εκεί είναι το κλειδί.

Το γυναικείο σώμα δεν ανήκει σ εκείνη που το κουβαλά, είναι κοινωνικό αγαθό υπό την προστασία του άνδρα της οικογένειας που «ατιμάζεται» αν εκείνη δεν προσέξει και της το αγγίξουν.

Λέτε ότι είναι παλιά όλα αυτά, ξεπερασμένα;

Όχι δεν είναι. Και δε θα είναι όσο μας φαίνεται ασυγχώρητη προσβολή το «γαμώ τη μάνα σου» που υπονοεί πως είμαστε μπάσταρδο κι ο μπαμπάς μας «κερατάς» δηλαδή ανίκανος να επιβληθεί στο οικογενειακό μουνί που το έχουμε για να μας αναπαράγει το dna μας.

Δε ισχύουν πια αυτά μου λένε, μόνο σε κανένα χωριό.

Σίγουρα;

Αυτό θα ήθελα εγώ. Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας όμως. Στα κοινωνικά δίκτυα που οι άνθρωποι χαλαρώνουν κι εκφράζονται όπως στην κουζίνα τους αποκαλύπτοντας τα εν οίκω κι εγκεφάλω  τους δεν είδα άλλα από εκείνα που βλέπουμε –ίδια ολόϊδια εδώ και δεκαετίες― κάτι καυτές νύχτες που ο ακάλυπτος της απέναντι πολυκατοικίας γίνεται αντικείμενο συγκριτικής ανθρωπολογικής μελέτης των μικρών φωτισμένων κουτιών το ένα πάνω στο άλλο με τις οικογένειες να μαλώνουν πάνω στα καρπούζια τους σα ποντικάκια στο εργαστήριο .  

Και συνέλεξα.

Πώς απαντά θιγμένος ο μοντέρνος Έλλην συγγραφεύς;

Δηλώνοντας πως γαμά τη μάνα του εχθρού.

Πώς αντιδρά ευέξαπτος κύριος όταν άγνωστού του διάσημου η μάνα θίγεται;

Καλώντας μας σε συσπείρωση κατά του  επίδοξου μαμαδογαμιά.

Λυπάμαι που ακόμα πρέπει να το ξαναλέμε:

Το σώμα μας δεν ανήκει ούτε στον άνδρα ούτε στο παιδί μας.

Η μητρότητα δεν καθαγιάζει. Απαιτούμε σεβασμό ως ανθρώπινα πλάσματα κι όχι ως αναπαραγωγικές μηχανές.
__________________________________
Φέρνω 
πληροφορίες για την πάνω εικόνα, θρήνο μάνας  Μακάκα που παρεξήγησε για θάνατο τη λιποθυμία μικρού σε ζωολογικό κήπο κι έτυχε ο φωτογράφος να πετύχει τη στιγμή, + λίγα  συλλεκτικά μου, μια συζήτηση και εικόνες  για να μπούμε στο κλίμα.

je reviens 

―συζυγοκτόνος Κοζάνης: μου είπε “άντε γ@μησου εσύ και η μάνα σου”

―αμ ετσι εξηγούνται ολα

Θανάσης Χειμωνάς,

 συγγραφεύς και σύμβουλος Πολιτισμού του Ευάγγελου Βενιζέλου

Καταγγελλία τραγουδιστή

 επειδή κάτι είπε για μάνες.

‪Pagona Kaloudi ‪Αγαπητή κυρία είπα και ποιο πάνω όλες η αποψης σεβαστές αλλά αν μου πουν γαμω την μανα σου όχι με αίμα θα ξεπλύνω την τιμή και την υπόληψής της αλλά θα του περάσω τα αντερουδια κολάρο να τα κάνω τσιλιχουρδο τη Λαμπρια από που αντλη το θάρρος να βρισει την μανα μου; μόνο οποίος του δίνη το δικαίωμα μπορεί να το κάνει μέχρι τώρα που είμαι 60 δεν μου έχει συμβεί αυτό αν συμβεί θα με διαβάσετε στης εφημερίδες‬ 9 Μαρτίου στις 3:15 μ.μ.‬

 Daphne Chronopoulou ‪ Λέτε πως θα διαπράξετε βιαιότητες όμως δεν εξηγησατε γιατί αυτή η βρισιά σας αγριεύει πιο πολύ από άλλες.‬

‪Τα λόγια δεν είναι πράξεις και σπανίως αυτός που το λέει όντως θα επιθυμούσε να έκανε σεξ με τις εν λόγω μάνες‬

‪Σπύρος Χειρδάρης Πάντως αγαπητή Daphne αν κάποιος που του έβρισαν τη μάνα σκοτώσει τον υβριστή δεν νομίζω πως θα βρεθεί δικαστήριο να τον καταδικάσει ...τουλάχιστον θα έχει το "εν βρασμώ ψυχής" στο τσεπάκι και στη χειρότερη μπορεί να καταδικαστεί με καμιά ποινή με αναστολή‬

‪Daphne Chronopoulou ‪ Πέραν της χυδαιότητας του άσματος (φαντάζομαι- δεν άκουσα), με όλο το σεβασμό ΔΙΑΦΩΝΩ.‬

‪Κάποτε πρέπει και οι Βαλάνιοι να ξεπεράσουν αυτό με τη μάνα και την αδελφή. ‬

‪Το κορμί μας δε σας ανήκει.‬

‪Η μάνα καθαρίζει μόνη αν θέλει και ποτέ δεν είναι προσβολή να μας γαμάνε.‬

‪__Σόρυ μα δε γινόταν να μην εκφράσω και την άλλη άποψη.‬

‪Σπύρος Χειρδάρης ‪ είναι μιά άποψη σεβαστή αλλά προσωπικά αν κάποιος πει για τη μάνα μου θα τον φάω ζωντανό, μπορεί να είναι ανατολίτικο ή Βαλκανικό έθιμο αλλά Μάνα είναι μόνο μία.‬

‪Δεν ξέρω αν οι άλλοι λαοί το έχουν ξεπεράσει και δεν υπολογίζουν τη μάνα τους εγώ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου ν ακούσω κάτι για τη μάνα μου.‬

‪

Pagona Kaloudi ‪ ΟΛΕΣ Η ΑΠΟΨΗΣ ΔΕΧΤΕΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 93 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΝ ΣΕΒΟΜΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΥΤΗ ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΟΥ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΑ ΑΥΤΗ ΕΚΛΕΓΕ ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΓΑ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΓΑ ΑΥΤΗ ΑΥΤΗ ΑΥΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο Γ...Δείτε περισσότερα‬

‪ Daphne Chronopoulou ‪ Μα προς θεού δεν είπα να μη σέβεστε τη μάνα σας.‬

‪Ούτε να δεχόμαστε να προσβάλουν μέλη της οικογένειάς μας.‬

‪Απλώς να καταλάβουμε πως το σου γαμώ τη μάνα' δεν είναι προσβολή που ξεπλένεται με αίμα αλλά απλή βρισιά,, μια χυδαιότητα ανεφάρμοστη.‬

‪‬

‪ Daphne Chronopoulou ‪ ‪Είναι απολύτως παράλογη η εμμονή μα καθόλου αθώα.‬

‪ Σπύρος Χειρδάρης ‪ Πάντως αγαπητή Daphne αν κάποιος που του έβρισαν τη μάνα σκοτώσει τον υβριστή δεν νομίζω πως θα βρεθεί δικαστήριο να τον καταδικάσει ...τουλάχιστον θα έχει το "εν βρασμώ ψυχής" στο τσεπάκι και στη χειρότερη μπορεί να καταδικαστεί με καμιά ποινή με αναστολή‬

‪Σπύρος Χειρδάρης ‪ τα τρολάκια τάχω γραμμένα ... μου αρκεί που προσωπικά έκανα το χρέος μου ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ... η αδιαφορία των συριζαίων με αφήνει παγερά αδιάφορο εσείς τα κομματόσκυλα και οι όψιμοι υποστηριχτές θα λουστείτε τη κόπρο.‬

‪647 Dimitris Koumousis ‪ Ωραία το μουνάκι μπλοκαρίστηκε χαχαχα‬

Για την εικόνα

news247.gr
"Αυτό το μικρό μαϊμουδάκι λιποθύμησε για περίπου ένα λεπτό. Εκείνη τη στιγμή βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω τη φωτογραφία που βλέπετε", αναφέρει ο ίδιος. "Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Αμέσως μετά το μικρό ζώο συνήλθε. Συνήθως πηγαίνω στο συγκεκριμένο πάρκο (άγριας φύσης) για να φωτογραφίσω πτηνά και τοπία. Είναι ένα μικρό σχετικά πάρκο που περιλαμβάνει έναν υδροβιότοπο. Όταν είδα το περιστατικό άρχισα να τραβάω φωτογραφίες".

Ο φωτογράφος μας λέει ότι δεδομένου ότι το "ISO ήταν πολύ υψηλό εξ αιτίας του χαμηλού φωτισμού, κράτησα μόνο δύο καρέ, ένα που διέγραψα και αυτό που είναι το τελικό".

Χαρακτηριστικό είναι το ότι ο Lodhi δηλώνει πως στην καριέρα του, δεν έχει ξαναδεί με τα μάτια του κάτι παρόμοιο και αισθάνεται τυχερός που κατάφερε να το "πιάσει" με τον φακό του. Μια πραγματικά σπάνια και πολύ δυνατή φωτογραφική στιγμή που γράφει τη δική της ιστορία.

Σημειώνεται ότι μαϊμούδες μακάκοι μεγαλώνουν με τη μητέρα τους και συχνά δε γνωρίζουν ή δεν είναι εξοικειωμένοι με τον πατέρα τους.

Η πολυγαμία αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο στις κοινωνίες των μακάκων ρέζους. Οι θηλυκοί μακάκοι πολλές φορές ζευγαρώνουν με πολλαπλά αρσενικά στο ίδιο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να αναγνωριστεί ο πατέρας του κάθε παιδιού. Επίσης, οι αρσενικοί μακάκοι συχνά αλλάζουν κοινωνικές ομάδες και παρτενέρ. Συνεπώς ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει χωρίς να έχει γνωρίσει ποτέ κάποιον συγγενή από την πλευρά του πατέρα του. Credits: Avinash Lodhi / Avi's PhotoGraphy