Θέκλα Τσελεπή― για τη ροή, για τη ζωή ένα μάθημα

Είμαστε το σύνολο των πράξεών μας. Σε μια συνέντευξη αυτό σημαίνει ότι είμαστε το σύνολο όσων είπαμε.

Όμως τον τόνο της ζωής μας και της περηφάνιας μας τον δίνουν και όσα δεν κάναμε, όσα αρνηθήκαμε να κάνουμε ή να πούμε.

Ένας μπελάς όσων επιβιώσαμε είναι που μας ζητάνε απαντήσεις, που οι νεότεροι ρωτούν πώς ήταν παλιά, πώς ήταν «η γενιά» μας. Δεν είναι εύκολο να μην ξεγελαστείς (είναι κι η νοσταλγία του καθένα για τα νιάτα μας) και να μην πέσεις στη γελοία θέση του εκπροσώπου, πρέσβη της ξένης εκείνης χώρας της εξωτικής: του παρελθόντος.  Ξέρεις βεβαίως ότι έτσι δεν ήταν, δεν έχουν ομοιομορφία οι γενιές. Αν τώρα είμαστε ένας στους 10 τόσοι ήμασταν και τότε- κι οι μισοί ήταν κι οι περαστικοί, που έμειναν στο δρόμο.

Έχει παγίδες η ζωή, παγίδες έχουν και οι καλύτερες συνεντεύξεις και μια πολύ καλή σας φέρνω σήμερα ώστε, όποιος θέλει, να πάρει το μάθημα.

'Καλή συνέντευξη' συχνά σημαίνει στρίμωγμα. Αυτή δε είναι απ΄αυτές αλλά καλών προθέσεων διότι στόχο έχει την παρουσίαση κι όχι το δημοσιογραφικό έλεγχο. Όμως στριμώχνει. Όπως στριμώχνει η ζωή.

Γιατί δε γίνεται νομίζω δίχως τα clichés, τα στερεότυπα, ακόμα ―ή ιδίως― όσων μας θαυμάζουν. 

Η Θέκλα δε χαλά χατίρια αλλά πάντα κάνει το δικό της. Δεν έχω δει άνθρωπο πιο καλοπροαίρετο που όμως ταυτόχρονα να έχει μέσα του τόσο γερή πυξίδα.

Αυτήν ακολουθήστε όσοι θέλετε να δείτε πώς ήταν η Αθήνα/η Ελλάδα/ο κόσμος τότε γι αυτούς τους λίγους που πήραμε τα άλλα μονοπάτια. Αυτήν, τη διαδρομή της, παρακολουθήστε για να ξεναγηθείτε στα ήθη εκείνα  της αποδοχής του άλλου ή της σπάνιας ικανότητας να βλέπουμε τον άνθρωπό μας όπως την πρώτη μέρα (δίχως γκρίνιες και απομυθοποιήσεις).

Έχει παγίδες η ζωή, όπως μια συνέντευξη. Πανεύκολο είναι να παρασυρθείς σε αυτο-αθώωση και να αναλωθείς σε ό,τι τάχα φταίει, αρχίζοντας από  τη μαμά σου (που ουδένα ενδιαφέρει) και προχωρώντας στα αναμενόμενα για εργοδότες και πολιτικούς και καπιτάλες και απατεώνες. 

Πανεύκολο (και ίσως αυτοθεραπευτικό) να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Αλλά εδώ τέτοια δεν έχει. Δεν έχει κλάψα, ούτε κατηγορίες, ούτε εξομολογήσεις για προσωπικά ή για φουρτούνες. 

Είναι η Θέκλα έτσι- κι είναι μάθημα: Όχι επειδή δε 'φταίνε οι άλλοι' αλλά επειδή 'who cares?', επειδή έχουμε εμείς άλλα να κάνουμε, είναι η φιλία, η Μουσική, η Τέχνη, οι παρέες κι οι αγάπες, είναι η Ροή, είναι η Ζωή που μας καλούν.

Δε θα το σπάσω σε παραδείγματα σας, σας έδωσα ελπίζω και κλειδιά κι αν το να παρουσιάζω φέρνει προς ένα μεταμοντέρνο φαύλο κύκλο με άρθρα για συνεντεύξεις και με φίλους που συστήνουν φίλους,  εάν γνωρίζατε τη Θέκλα Τσελεπή θα ξέρατε ότι  so be it ― δεν είναι όλα για όλους

 και αυτό είναι που πιο πολύ διδάσκει τούτη η πορεία ζωής.

Σύνδεσμος: 

Νόστιμον ήμαρ,

 Συνέντευξη στους Χάρις Γεωργίου και Χρήστος Διαμάντης παίρνουν συνέντευξη από τη Θέκλα Τσελεπή.

http://www.nostimonimar.gr/thekla-tselepi-epanastasi-de-ginete-choris-erota/