‘Και γέλασαν τα χείλη μου
που μ' έβλεπαν οι φίλοι μου’
3η δόση εμβολίου σήμερα και παραξένεψα τη γιατρό που της ζήτησα να με φωτογραφίσει καθώς μου έκανε την ένεση η νοσοκόμα.
―Ίσως κάποιοι πειστούν, δικαιολογήθηκα.
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Σκέπτομαι τους αγαπημένους μου στίχους του τυφλού Μπαγιαντέρα που περιγράφει το όνειρό του που ήτανε, λέει στον Άδη «κι άναψαν φώτα λαμπερά κι έσβησε το σκοτάδι». Κι ωστόσο, ενώ τους βλέπει όλους και μας τους απαριθμεί έναν-έναν, γέλασαν, λέει, τα χείλη του όταν τον έβλεπαν οι φίλοι του.
Αν δεν το θυμάστε, σας το αφιερώνω σήμερα, ένα ακόμα βροχερό απόγευμα στο έρημο νησί μου, που το περνώ με ό,τι αγαπώ , τα βιβλία μου το σκύλο, τα γατιά μου κι ωστόσο η καρδιά άλλα ποθεί και νοσταλγεί, φιλιά χορούς μεθύσια και μαστούρες αξημέρωτες· με αγαπημένους ―κι ας ήμασταν και στον Άδη.
__________________
Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας)
TO ONEIΡΟ
Χθές είδα ένα όνειρο πως είμουνα στον Άδη κι άναψαν φώτα λαμπερά κι έσβησε το σκοτάδι. Και γέλασαν τα χείλη μου που μ`έβλεπαν οι φίλοι μου. Που παίζαν και γλενούσανε και γλυκοτραγουδούσανε. Είδα τον Μάρκο, βρε παιδιά, τον Στράτο και τον Μπάτη. Τον Χατζηχρήστο τον Σμυρνιό μαζί και τ' Ανεστάκι. Και γέλασαν τα χείλη μου που μ`έβλεπαν οι φίλοι μου. Που παίζαν και γλενούσανε κοντά τους με καλούσανε.
#covid19
#vaccine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.