«Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.»
Με Καρυωτάκη κουβεντιάζω στη μεγάλη αμυγδαλιά μου που άνθισε φέτος μπροστά στα διασωθέντα βράχια.
Ανίδεη, δεν το ξέρει πόσο αγαπιέται. Ανίδεη, δεν το γνωρίζει πόσο εύθραυστη έχει γίνει η μοίρα της.
Κι ανθίζει.
Κώστας Καρυωτάκης
Μυγδαλιά
Κι ακόμα δε μπόρεσα να καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.
Έχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν’ έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου τη δώσει.
Κι αλίμονό μου! εγώ τής έχω αγάπη τόση…
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που ’χει στον κήπο μου φυτρώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου