Εσείς που με ξέρετε το ξέρετε, ποτέ δεν τραγουδάω. Για το καλό της ανθρωπότητας. Μετά από χρόνια με μαθήματα πιάνου (στα οποία είχα εφεύρει μέθοδο με αριθμούς, τάχα να βοηθούν τα δάχτυλα, ώστε να μη μάθω τις νότες τις οποίες ψιλοέμαθα όμως, παρά την αντίστασή μου), πολύ νωρίς εγκατέλειψα διότι δεν είμαστε όλοι για όλα.
Όμως συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο.
Εδώ και χρόνια παρατήρησα ότι όποτε (ό μη γένοιτο) χρειαστεί να κάνω δουλειές του σπιτιού και αν είμαι μόνη, εντελώς ασυνείδητα και αφηρημένα τραγουδώ μια μελωδία. Μία μόνο, πάντα την ίδια. Την Ωδή στη Χαρά από την 9η, του Μπετόβεν.
Δεν είναι ότι την ακούμε στο σπίτι ή ότι είμαι μπετοβενική. Μάλιστα το μυστηριώδες είναι ότι αν θελήσω να σάς την τραγουδήσω τώρα, εύκολα δε θα τη θυμηθώ ― κι ούτε βεβαίως και θα την αναγνωρίζατε, διότι είπαμε, δεν το ‘χω. Ωστόσο αν με αφήσετε μόνη να σάς πλύνω πιάτα, να στρώσω κρεβάτια, να βάλω πλυντήρια ή (μακριά από μάς) να σφουγγαρίσω, μπαινοβγαίνοντας με κουβάδες και παπλώματα θα αρχίσω να υμνώ τη Χαρά.
Άραγε θέλει κάτι να μου πει η ψυχή μου; Ό,τι κι αν είναι, πάντως μου δίνει χαρά. Κρυφή, μοναχική αλλά μεγάλη.
Και ιδού σας τη θυμίζω για να τη μοιραστώ (όχι με τη φωνή μου).
Η πασίγνωστη μουσική και, στα γερμανικά, οι στίχοι του Σίλλερ ακολουθούν:
Ludwig van Beethoven:
Ode an die Freude/Ode to Joy
Der bekannte Ausschnitt aus Beethovens 9. Symphonie
O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern lasst uns angenehmere anstimmen
und freudenvollere!
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken.
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder
Wo dein sanfter Flügel weilt.
Wem der grosse Wurf gelungen
Eines Freundes Freund zu sein,
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund.
Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur;
Alle Guten, alle Bösen,
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott!
Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt'gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.
Seid umschlungen, Millionen.
Dieser Kuss der ganzen Welt!
Brüder! Über'm Sternenzelt
Muss ein lieber Vater wohnen.
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such ihn über'm Sternenzelt!
Über Sternen muss er wohnen.
_______________________
Εικόνα:
πάνω: Όταν λείπει ο Κύριος Kastell κοιμάμαι στο γραφείο του
(εξ ου Suki, λίγος Troy κι άστρωτο κρεβάτι χθες το βράδυ).
Κάτω: Mike Lemanski - κάπως έτσι, αλλά στο ατάλαντο,έκανα τις παρτιτούρες μου
Οπως από το 2018 μένω δίχως νερό όλο το καλοκαίρι κι η Εταιρία με βγάζει τρελή με ευγενικές δικαιολογίες περί χαμηλής πίεσης λόγω τουρισμού, έτσι και σήμερα, δίχως ειδοποίηση, δίχως ένα σημείωμα ή sms, στο δρόμο του Πλατή Γιαλού οι βρύσες μας βγάζουν καφέ νερό.
3η δόση εμβολίου σήμερα και παραξένεψα τη γιατρό που της ζήτησα να με φωτογραφίσει καθώς μου έκανε την ένεση η νοσοκόμα.
―Ίσως κάποιοι πειστούν, δικαιολογήθηκα.
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Σκέπτομαι τους αγαπημένους μου στίχους του τυφλού Μπαγιαντέρα που περιγράφει το όνειρό του που ήτανε, λέει στον Άδη «κι άναψαν φώτα λαμπερά κι έσβησε το σκοτάδι». Κι ωστόσο, ενώ τους βλέπει όλους και μας τους απαριθμεί έναν-έναν, γέλασαν, λέει, τα χείλη του όταν τον έβλεπαν οι φίλοι του.
Αν δεν το θυμάστε, σας το αφιερώνω σήμερα, ένα ακόμα βροχερό απόγευμα στο έρημο νησί μου, που το περνώ με ό,τι αγαπώ , τα βιβλία μου το σκύλο, τα γατιά μου κι ωστόσο η καρδιά άλλα ποθεί και νοσταλγεί, φιλιά χορούς μεθύσια και μαστούρες αξημέρωτες· με αγαπημένους ―κι ας ήμασταν και στον Άδη.
__________________
Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας)
TO ONEIΡΟ
Χθές είδα ένα όνειρο
πως είμουνα στον Άδη
κι άναψαν φώτα λαμπερά
κι έσβησε το σκοτάδι.
Και γέλασαν τα χείλη μου
που μ`έβλεπαν οι φίλοι μου.
Που παίζαν και γλενούσανε
και γλυκοτραγουδούσανε.
Είδα τον Μάρκο, βρε παιδιά,
τον Στράτο και τον Μπάτη.
Τον Χατζηχρήστο τον Σμυρνιό
μαζί και τ' Ανεστάκι.
Και γέλασαν τα χείλη μου
που μ`έβλεπαν οι φίλοι μου.
Που παίζαν και γλενούσανε
κοντά τους με καλούσανε.
Εξαίσια underground Ποίηση (και αφήγηση) της φίλης και συνεργάτριάς μου Magda Mg,σε μια ταινία για τη βία προς τις γυναίκες που παίρνουν ναρκωτικά και δουλεύουν στο sex.
6 Γυναίκες ένας σπόρος- με αγγλικούς υποτίτλους και αφήγηση της ποιήτριας, φίλης και συνεργάτιδας μου Magda Mg, σε παραγωγή της υπερδραστήριας άλλης μου συνεργάτιδάς μου Joana Canedo.
Το ντοκιμαντέρ έγινε στα πλαίσια της καμπάνιας μας EVAWUD #16μέρες κατά της βίας προς τις γυναίκες που παίρνουν ναρκωτικά. Η ομάδα 'Manas' (Αδελφές) είναι μια από τις Ομάδες του EuroNPUD SisterWUD της αδελφότητάς μας του Ευρωπαϊκού Δικτύου ατόμων που παίρνουν ναρκωτικά [EuroNPUD SisterWUD]
I am so proud of you my Manas,
Ναρκομάνες, Ναρκοαδελφές μου!
Υπερσυστήνω:
“6 Women, 1 Seed” is a documentary directed by Larissa Lewandoski and produced by Joana Canedo, against violence on women who use drugs & do sex work. The documentary was born inside the campaign 16 days against violence on women using drugs (WUD) launched by WHRIN and EuroNPUD - SisterWUD. Since then, GAMEM (Peer support group among women exepriencing violence) started meeting and has become a group of WUD, migrants, sex workers, homeless women and non-binary people, who meet weekly in a cultural association - Sirigaita , scenario of coexistence among drugs, sex work and tourism in Lisbon. These are the stories and wishes of different women that are at the heart of this journey. First meeting happened in the street for discussing the documentary title among all the participants. In almost one year now, GAMEM has become MANAS (Sisters), a bigger group with different activities. MANAS has consolidated the construction of its identity, contributed to a diagnosis of aspirations, and extended its activities to artistic practices including video and dancing, promoting manifestations that permeate the right to live with freedom and to question power relations. In terms of advocacy, the group is grounded on common agendas: safer spaces for women and non-binary people, regulation of drugs & sex work, access to harm reduction services for women and non-binary people, access to health and social rights, particularly in the sexual and reproductive sphere - namely the right to maternity, always fighting back structural violence."
Όπως όλα τα σωματεία κόψαμε κι εμείς την πίτα μας για τη νέα χρονιά. Με ψηφιακή συμμετοχή λόγω covid, οπότε μπόρεσε να κοπεί στην παγωμένη Μύκονο.
Κομμάτια είχαν με τη σειρά: το Δίκτυο, τα Μέλη μας, ο Χρήστος Αναστασίου, η υποφαινόμενη, ο Γιάννης Κίσσας, oΜάριος Ατζέμης, οι συνεργάτες μας στην Πλατφόρμα Οργανώσεων για τις Ψυχοδραστικές Ουσίες στην Ελλάδα, οι συνεργάτες μας στο εξωτερικό EuroNPUD καιWhrinκαι, τιμητικά ως οικοδεσπότης που ανέλαβε την παραγγελία, το μέλος μας Athanasios Demopoulos.
Το φλουρί μας το κέρδισε ο ΓιάννηςΚίσσαςκαι του ευχόμαστε μια ευτυχισμένη τυχερή χρονιά.
Απόψε 'silver lining' στα σύννεφα που κρύβουν την Πανσέληνο. Η παλιά σελήνη ακόμα δεν κρατά τη νέα στην αγκαλιά της όπως λέει o Coleridge σ' εκείνο το αγαπημένο μου ποίημα που ξεκινά με αναφορά στον παλιό μύθο του Sir Patrick Spence (σε άπταιστα σκωτσέζικα).
Δίνω σύνδεσμο για τα ταλιμπανικά αίτια, αν δεν τα έχετε πληροφορηθεί ήδη.
Μόνο, οφείλω να ομολογήσω ότι συγχαίροντάς τους νιώθω και μια κάποια ζήλεια διότι όνειρό μου απατηλό είναι να ήμουν στη θέση τους. Που, όμως ό,τι κι αν κάνω ποτέ δε θα βρεθώ διότι, δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, η Εκκλησία δεν αφορίζει γυναίκες. Αφορεσμένες μας θεωρεί έτσι κι αλλιώς αλλά κι ανάξιες λόγου. Οπότε, κυρίες μου, ακόμα κι αν δε σας δέρνει η δική μου λόξα να ποθείτε αφορισμό, έχετε το ελεύθερο να ανεβάζετε χριστουλάκια και παναγίτσες που σοκάρουν τους χριστιοανοταλιμπάν. Οι άγιοι πατέρες δε θα ασχοληθούν μαζί σας.
και στην συντροφιά θα ήταν και ο Καζαντζάκης αν δε διαφωνούσε ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας ο οποίος ποτέ δεν υπέγραψε τον αφορισμό του. Το Βατικανό, επίσης, ενέγραψε τον «Τελευταίο πειρασμό» (1954 και 1955) στον πίνακα των απαγορευμένων βιβλίων (Index librorum prohibitorum). Ο Καζαντζάκης απέστειλε τότε τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητή Τερτυλλιανού «Ad tuum, Domine, tribunal apello», δηλαδή «Στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση».
Εποχή απολογισμών και παρουσιάζω τον ετήσιο απολογισμό της WHRIN- (της παγκόσμιας γυναικείας οργάνωσης για τη Μείωση Της Βλάβης) και είμαι υπερήφανη που είμαι μέλος και συμμετείχα στις δράσεις μας ως Επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ατόμων που Παίρνουν Ναρκωτικά (EuroNPUD) αλλά και ως φεμινίστρια, ιδρυτικό και ενεργό μέλος του ελληνικού σωματείου Χρηστών PeerNUPS.
Είναι πλέον παράδοση το SupportDon’tPunish(Υποστήριξη Όχι Τιμωρία) και το EVAWUD (Χρήστριες για την Εξάλειψη της Βίας προς τις γυναίκες μας) μα είναι κι άλλα πολλά που, για σας που ενδιαφέρεστε, συστήνω:
Στο Κέντρο Υγείας μας, εδώ στη Μύκονο πριν λίγες μέρες. Αργία κι όλα πολύ καλά οργανωμένα. Δίχως ουρές αφού οι τουρίστες είναι στα γραφεία τους για να πληρώσουν τις διακοπές ενώ Μυκονιάτες και εξαμηνίτες μετακομίζουν στην Ταϋλάνδη κάθε καταχείμωνο έτσι που εδώ μένουμε μόνο οι μετανάστες με παιδάκια στο σχολείο κι εμείς οι ρομαντικοί εραστές του νησιού που αφήσαμε πίσω φιλοδοξίες και οικογένειες για να μεταφυτευθούμε.
Άνετο λοιπόν κι όλα σωστά. Μας έκαναν τεστ πριν μπούμε, είχε χώρο να καθίσουμε στην αναμονή και εντός λίγων λεπτών ευγενέστατη υπάλληλος άνοιξε την πόρτα και μας κάλεσε με το όνομά μας.
Μπήκα, μου έδειξαν σε ποιο κρεβάτι να περιμένω, κάθισα με πλάτη προς τα άλλα για να μη βλέπω παράλληλη εξέταση και..
―Γειά σου καλή μου.
«Καλή μου»; Ενικός;
Η νεαρή γιατρός που κάνει το Αγροτικό της πολύ γρήγορα προσαρμόστηκε στον πληθυντικό στον οποίο της απάντησα. Αλλά ειλικρινά απορώ.
Υπάρχει άραγε κάποιο εγχειρίδιο, κάποιο μέμο προς φοιτητές Ιατρικής στην Ελλάδα ότι ο ενικός με πατροναριστικά επίθετα είναι ο σωστός τρόπος να πλησιάζουν τους ασθενείς;
Σε τι νομίζουν ότι θα συντελέσει στη θεραπεία μου το να μου απευθύνεται η γιατρός στον ενικό; Δεν είναι μόνο ανάγωγο, μια και την περνάω 200 χρόνια και δεν έχουμε ξανασυναντηθεί αλλά, προσθέτοντας αυτό το «καλή» μου, σαν ένα «γλυκειά μου» που μου είπε μια μανικιουρίστα στην Αθήνα φτιάχνοντας τα νύχια μου είναι και θρασύτατη αυθάδεια. Και καλά, η κοπέλα των νυχιών είναι ξένη, κι ερχόμενη από άλλη αγωγή ίσως να μην κατάλαβε τι έκανε, μα για μια γιατρό στον τόπο της η συμπεριφορά αυτή είναι ασυγχώρητη.
Το έχω ξανακουβεντιάσει μα
Αγαπητοί Γιατροί, θα σας το ξαναπώ: η αγένεια δεν προσθέτει ποτέ τίποτε ούτε στην υγεία ούτε στην κοινωνία.
Η Υγεία, η σεμνή και συνετή θεά κόρη του Ασκληπιού, βγήκε από το σκοτάδι στην Επίδαυρο μετά από ύπνο χιλιετηρίδων.
Πιο ταιριαστή στιγμή να επιστρέψει κοντά μας δε μπορώ να φανταστώ.
cnngreeceΣτο χώρο της αγοράς της αρχαίας Επιδαύρου, ήρθε στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη, ένα σημαντικό εύρημα.
Πρόκειται για ένα φυσικού μεγέθους μαρμάρινο γυναικείο άγαλμα πολύ καλής ποιότητας. Το άγαλμα βρέθηκε ακέραιο, με εξαίρεση τα χέρια, που ήταν πρόσθετα, και το κεφάλι, που πιθανότατα έσπασε κατά την πτώση του αφήνοντας στη θέση του τον ένθετο όλμο στερέωσής του.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του υπουργείου Πολιτισμού, «το άγαλμα παρίστανε γυναίκα η οποία φορούσε ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο. Το ιμάτιο στερεωνόταν αριστερά στον ώμο και το χέρι, απ' όπου κρεμόταν με πλούσιες πτυχές. Η μια του άκρη, περνούσε πίσω από την πλάτη, κάτω από τη δεξιά μασχάλη και ριχνόταν λοξά πίσω, πάνω από τον αριστερό ώμο. Στη θέση του δεξιού βραχίονα, επιφάνειες που διατηρούν τους συνδέσμους από πρόσθετα μέρη, δείχνουν ότι η μορφή έκανε τη χειρονομία της ανακάλυψης, δηλαδή, της ανάσυρσης του ιματίου με το δεξί χέρι προς τα έξω και πάνω, που ήταν χαρακτηριστική εγγάμων γυναικών, κατά την αρχαιότητα, και με την οποία συχνά απεικονιζόταν η Υγεία, σύζυγος ή κόρη του Ασκληπιού».
