Τα περασμένα δεν είναι όνειρο απόψε, με το Θοδωρή Καλλιφατίδη

'Απατάμε' επειδή βαρεθήκαμε τον εαυτό μας, όχι τον άλλο.

Αυτή η φράση (που τη μεταφέρω από μνήμης) από το βιβλίο 'Αγάπη' του Θοδωρή Καλλιφατίδη άγγιξε την Μαντάμ σ' άλλο αιώνα κι έμεινε ριζωμένη στην προσωπική μυθολογία της σα σπόρος της μελλοντικής ζωής της μα και της πολύ πιο μελλοντικής τους γνωριμίας. 

Είναι ένας συγγραφέας που πέτυχε το πιο δύσκολο. Γράφει στα σουηδικά, γλώσσα που ως τα είκοσί του τού ήταν ξένη. Κι ύστερα έχει την υπομονή κι επιμονή να μεταγράφει στα ελληνικά το έργο αντί να το δίνει αλλού για τη μετάφραση.

Είναι πολύ επιτυχημένος διεθνώς, τα βιογραφικά όμως θα τα μάθετε από άλλους διότι η φιλία μας είναι σημαντική, προσωπική κι ιδιαίτερη και επειδή τον αγαπώ όσο τον εκτιμώ, έχω αποφύγει να μιλώ για κείνον.

Όμως δυό λόγια σήμερα θα σάς τα πω διότι είναι στην Αθήνα για να παρουσιάσει το νέο αυτοβιογραφικό βιβλίο του στο οποίο διηγείται τα παιδικά στην πάμφτωχη μετακατοχική Ελλάδα, παρέες στου Γκύζη, τη σχολή του Κουν, στρατό, κι ύστερα  τη μεγάλη απόφαση να αποδημήσει για άλλο τόπο πιο γόνιμο για τα όνειρά του.

Πριν λίγα χρόνια έγραψε ένα μικρό κομψό βιβλίο, 'Μητέρες και Γιοί', στο οποίο μιλά επίσης για την ίδια γειτονιά και περιγράφει με το λιτό απλό και εύστοχό του τρόπο τις σπάνιές του επισκέψεις στη μητέρα του με τον καφέ στο μπαλονάκι και την ήρεμη ευγένεια που χάνεται μαζί με την παλιά ανεκτική σοφία των παλιότερων.

Ενδιάμεσα εξέδωσε το 'Φίλοι κι Εραστές', τη βιογραφία του Ηρακλή και (αποκαλύπτω) τώρα γράφει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο για το οποίο δε μιλώ πριν εκδοθεί.

Θα σάς τα πει ο ίδιος όμως απόψε 9:00 το βράδυ στην Παρουσίαση ―κι αν πάτε παρακαλώ δώστε του την αγάπη τής Μαντάμ αν και το ξέρει πως θα είμαι εκεί μαζί του και μαζί σας διότι πραγματικά

'Τα Περασμένα δεν είναι όνειρο'.

_______________ 

Η Πρόσκληση

 Τετάρτη 30 Μαΐου στις 9:00μμ.

Στο χώρο των Εκδόσεων Γαβριηλίδης art bar Poems and Crimes

"Τα περασμένα δεν είναι όνειρο" του Θοδωρή Καλλιφατίδη από τον ίδιο το συγγραφέα.  Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης, αγαπημένος συγγραφέας και του ελληνικού κοινού, σε μια βαθιά εξομολόγηση επί τον τύπον των ήλων.

Στο χώρο των Εκδόσεων Γαβριηλίδης art bar "Poems and Crimes",

Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι, Τηλ: 210 3228839

_______________

'Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου' με κόκκινα παπούτσια

Σα σήμερα εάλω η Πόλη της καρδιάς μου κι αν δεν έχετε πλάι σας Φραντζή μα έχετε λίγο χρόνο, σάς συστήνω εδώ (από εμένα) για κείνη την Τρίτη από τον πιστό αυτόπτη.

Μεγάλη ακεφιά με χτύπησε χθές εδώ στο ίδιο τραπέζι, κάτω από την ίδια πέργκολα με τους βασιλικούς μου στρογγυλούς και ανθισμένες πικροδάφνες. Καποιες φορές όμως άλλα ποθεί η ψυχή μας και τίποτε δεν είναι αρκετό.

Το Αγαπητό Παιδί κλέβοντας από το στενό θαλασσινό του χρόνο πριν απ' τη δουλειά για τη 'δασκάλα του', όπως με λέει, έφερε βιβλία. Το νέο του Jeffrey Eugenides και 'Το Χαστούκι' του πολυβραβευμένου Ελληνοαυστραλού Χρήστου Τσιόλκα. Τα διάβαζα ανάκατα κι ανήσυχα  ψάχνοντας κάτι που δεν ήταν μέσα μου. 

Βγάζει η συκιά σφιχτό μικρό καρπό που τρίζει όταν έχουμε άπνοια. Οι σαύρες συνηθίζουν την ακινησία μου, τρέχουν ανενόχλητες στα πεζούλια και στο δενδρολίβανο. Όμως- σας είπα- ο γείτονας κάρφωνε νοβοπάν στο απονενοημένο αυθαίρετο 'παράπληγμα' όπως μου σχολίασε γλωσσοπλαστικά χθες ο Ben Provis. Τα νεύρα μου ήταν  τόσο τεντωμένα που η παρέα μετρίων οικογενειαρχών του Τσιόλκα δε με έφτανε κι αδίκως θα υφίστατο κακοκεφιές ο (ομολογουμένως) αλεξίσφαιρος Κύριος Kastell.

'Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου' ψιθύριζα, σαν τον αγαπητό μου Βιζυηνό στο Δρομοκαΐτιο, μα αποφάσισα να συγκροτηθώ για να μην τον ακολουθήσω στον απόλυτο κατήφορο. Πώς;

Σ' αυτές τις περιπτώσεις η πείρα δίδαξε ότι μπροστά απλώνεται ένας δρόμος. Και η σοφή επιλογή για κάθε δρόμο είναι (μη γελάτε) τα σωστά παπούτσια.
Ιδού κι η θεραπευτική αγωγή που ακολούθησα:

Οι εικόνες δείχνουν εμέ με παρεό στο δωμάτιό μου με παπούτσια στα κουτιά τους και σκόρπια. Βλέπετε τη στιγμή αποφάσεων, βλέπετε την επιλογή, βλέπετε και το μάτι για το μάτι στα ζωγραφιστά μου νύχια. 
Πού πήγα και τι έκανα δε βλέπετε. Αφήνω κάτι και στη φαντασία του αναγνώστη μήπως και εμπνευστείτε και με ακολουθήσετε στο δύσκολο το διονυσιακό το δρόμο της ευτέλειας και της ακολασίας εγκαταλείποντας το πληκτρολόγιό σας μέχρι αύριο.

_________

Credits

Τα νύχια μου είναι ζωγραφιστά (όχι αυτοκόλλητα) πάντα από τη Nadia.

Για τον Φραντζή σάς είπα.

Και ο Γεώργιος Βιζυηνός ακολουθεί:

Στίχοι τοῦ φρενοκομείου

Μέσ᾿ στὰ στήθια ἡ συμφορὰ


σὰν τὸ κῦμα πλημμυρᾷ,


σέρνω τὸ βαρύ μου βῆμα


σ᾿ ἕνα μνῆμα!

Σὰν μ᾿ ἁρπάχθηκε ἡ χαρὰ


ποὺ ἐχαιρόμουν μιὰ φορὰ


ἔτσι σὲ μίαν ὥρα...


μέσ᾿ σ᾿ αὐτὴν τὴν χώρα


ὅλα ἄλλαξαν τώρα!

Κι᾿ ἀπὸ τότε ποὺ θρηνῶ


τὸ ξανθὸ καὶ γαλανὸ


καὶ οὐράνιο φῶς μου,


μετεβλήθη ἐντός μου


καὶ ὁ ρυθμὸς τοῦ κόσμου.

Μέσ᾿ στὰ στήθια ἡ συμφορὰ


σὰν τὸ κῦμα πλημμυρᾷ,


σέρνω τὸ βαρύ μου βήμα


σ᾿ ἕνα μνῆμα ..

Τὸν σταυρὸ τὸν ἀψηλὸ


ἀγκαλιά, γλυκοφιλῶ


τὸ μυριάκριβο ὄνομά της,


κι᾿ ἀπ᾿ τὰ χώματά της

ἡ φωνή της ἡ χρυσὴ


μὲ καλεῖ «ἔλα καὶ σὺ

δίπλα στὸ ξανθὸ παιδί σου


καὶ κοιμήσου!»

___________________________________

Το αυθαίρετο του γείτονα και μια σφαγή

Δεν έχω κέφι σήμερα.

Το απέναντι αυθαίρετο προχωρεί παρά το αυτόφωρο και τη φωτογράφιση της Πολεοδομικής υπηρεσίας.

Στρέφω τα μάτια αλλού.

Κι η απέραντη αηδία μου μοιάζει ευτελής μπροστά στο δράμα της σφαγής στη Συρία. Παγκόσμια κατακραυγή, καταδικάζουν τα Η.Ε. κατόπιν εορτής για τους 108 νεκρούς στο Al Houla της Συρίας, (εκ των οποίων 49 παιδιά και 34 γυναίκες).

Αντέχετε; 

Οι Παρατηρητές του ΟΗΕ

Τα νεκρά παιδιά

και
 'Μέλη της οικογένειας του Bashar al-Assad διέταξαν τη σφαγή:  Guardian
Για πιο πολλά: πάντα  Al Jazeera

__________________

Χαρά του αναπάντεχου: Flash Mob, το ζωντανό graffiti

Μια blogger σήμερα μιλά για τις μικρές χαρές σα μια γουλιά καλού καφέ, που τις παραβλέπουμε αλλά μπορούν και γίνεται να μάς φτιάξουν τη διάθεση παρά τα μεγάλα άλυτά μας βάσανα.

Μου θύμισε μια κυρία της ιαπωνικής αυλής πριν από αιώνες που το έργο που μάς άφησε είναι λίστες μακριές και λεπτομερείς των πραγμάτων, λ.χ. που την έκαναν να χαμογελά όπως, π.χ. το πρώτο χρυσάνθεμο ή το πρώτο φιλί, μια άρπα στον κήπο ή οι σταγόνες της βροχής πάνω στα φρέσκα φύλλα.

Σας ξέρω όμως, δε γελιέμαι. Μόνο που μίλησε η μαντάμ για μια κυρία της αυλής προ αιώνων κλείσατε στόρια του μυαλού κι είπατε ΄τρέχα γύρευε'. Γι αυτό σάς φέρνω στο παρόν σε κάτι που αγαπώ πολύ. 

Flash mob λοιπόν. Κάτι σα φευγαλέο graffiti με ζωντανή μπογιά, που δίνει αυτό το αχ που λείπει απ' τη ρουτίνα και, στους ευαίσθητους, εκείνο το βαθύ το κρακ που κάνει η καρδιά μπροστά στο ουράνιο τόξο.

Μπαίνεις σε ένα βαγόνι στη Δανία κι ένας συνεπιβάτης βγάζει ένα βιολί. Κι ύστερα κι άλλος, κι άλλος ώσπου η διαδρομή σου γίνεται μια όρθια συναυλία αμέτρητων βιολιών.

Ή πίνεις τον πλαστικό καφέ σε κακοφωτισμένο εμπορικό κέντρο και ξαφνικά ο διπλανός σου αρχίζει να τραγουδά ώσπου ο συνηθισμένος χώρος γίνεται σκηνή από musical, σκηνή αναπάντεχου θεάτρου.

Το ρεύμα αυτό δίνει ένα βάθος στην καθημερινότητα γι αυτό κι η απόλαυση δεν είναι τόσο οι θίασοι όσο τα πρόσωπα των ξαφνιασμένων θεατών που έχουν μια χαρά που δεν τη δίνει το πιο ωραίο δώρο.

Χαρείτε τα:

Και:

Η Sjællands Symfoniorkester (Συμφωνική Ορχήστρα της Κοπεγχάγης) αιφνηδιάζει στο τραίνο.

____________

«συνέλαβον ζεύγος ερωτομανές»

Ένα κείμενο άθλιας προπαγάνδας του 1948 για  φυλακισμένα 'παιδιά και κορίτσια΄ με λύπησε και με αηδίασε. Σας το συστήνω αν τρέφετε αυταπάτες για εκείνα τα χρόνια [ ➚ ].

Ως αντίδοτο προσφέρω τούτο το δείγμα αστυνομικής βλακείας, περιττών νόμων και κάπως πρωτότυπης κατάχρησης εξουσίας ενός Eνωματάρχη του 1894 που με τη 'σκελέα' και την 'παντούφλαν'  υπό μάλης σχεδίαζε να ψάξει για τη Σταχτοπούτα του στο πανηγύρι.

Αναφορά αστυνόμου προς το Αρχηγείο Χωροφυλακής



Εν Κούλουρη τη 10η Νοεμβρίου 1894.

 
Προς το Σεβαστόν και Αξιότιμον Αρχηγείον Χωροφυλακής



ΑΘΗΝΑΖΕ



Έχω την τιμήν, να φέρω εις γνώσιν υμών τα κάτωθι.



Χθες περί λύχνων αφάς, καιροφυλακτίσας λάθρα και υπούλως, συνέλαβον ζεύγος ερωτομανές, αποτελούμενον εκ μίας εγχωρίου νεάνιδος και ενός αλλοφύλου άρρενος εις στάσιν απρεπή,αλλά λόγω του δημοτικού σκότους και ελλείψει ιδιωτικού φαναρίου εις χείρας μου, απέδρασαν και εξακολουθούν απέδρα,αφήσαντες ακουσίως εις τον τόπον του εγκλήματος, τα τεκμήρια της ανόμου πράξεώς των, την τε γυναικείαν σκελέαν, την εγχώριον παντούφλαν και τον πήλον του αλλοφύλου άρρενος,άτινα συνέλαβον άνευ αντιστάσεως τινός.



Ο ανήρ διετέλη ενταύθα εξ Αθηνών προσωρινώς και επί συστάσει, εις πανδοχείον και απέδρα περί το λυκαυγές κρυφίως και υπούλως, δια του πορθμείου.



Αύριον θα επωφεληθώ της ενταύθα παγκοσμίου ζωοπανηγύρεως και θέλω προβάλλει την εγχώριον παντούφλαν εις τους πόδας των γυναικών προς αναγνώρισιν της ενόχου οικοδεσποτίσης, ταύτης κηρυχθείσης εις άγνοιαν.



Την σκελέαν κρατώ ως πειστήριον.



Ευπειθέστατος ο Αναφέρων Αστυνόμος



ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΟΥΛΑΧΜΑΚΗΣ

, Ενωμοτάρχης

___________

ο Ενωματάρχης [σ΄εμένα ήρθε από Sarmad Anand] από την  Ιστορία της Χωροφυλακής του Κ.Σπ.Αντωνίου (όπου κι άλλα καλά όπως επιστολή Γιαγκούλα)

και : Ανταπόκρισις από τα Φυλακάς, Έθνος 1948

Βροχή, βαρβάκια και 'χάσμα σεισμού'

'Στον αμαρτωλό τον τόπο Μάη μήνα βρέχει' λένε στο νησάκι μου κάθε Μάιο, διότι κάθε Μάιο μάς αιφνιδιάζουν οι συννεφιές. Φέτος παράγινε βέβαια και ο βαρύς καιρός κάνει την ακατάσχετη πολιτικολογία ακόμα πιο κουραστική, σα κάτι ξεπερασμένο, παλιωμένο τώρα που το μυαλό ποθεί να τρέξει στις θάλασσες και στην ελαφριά τεμπελιά της μεγάλης μέρας.

Χθες ήρθαν τα βαρβάκια μας στην απόκρημνη κορφή πάνω από το παράθυρό μου. Βλέπω που φεύγουν μακριά ή που κατασπαράζουν την τροφή τους καθώς έρχονται εικόνες από το σεισμό στην Ιταλία όπου  περίπου πέντε το πρωί άρχισαν οι καμπάνες να χτυπούν κι ύστερα μια σιωπή έφερε τη βοή μετασεισμών και την κατάρρευση παλιών κτιρίων και πρόχειρων σιδηροκατασκευών.

Μοιάζει με ύβρις μα δε με τρομάζουν οι σεισμοί όσο, φρικτά, τρομάζω από την εκκένωση κτιρίων που ακολουθεί.

Στην αέναη μάχη του πολιτισμού κατά της Φύσης δημιουργούμε την ψευδαίσθηση της μονιμότητας για να αντέξουμε την ιδέα του θανάτου. Η Φύση όμως πάντοτε νικά. Σαν τα λουλούδια μου που μέχρι να τα δω, να τα χαρώ και να σας τα συζητήσω μαραίνονται και με λυπούν διότι, ασυνείδητα τα αντιμετωπίζω σαν αιώνια, σα να ήταν ζωγραφισμένα στην ταπετσαρία του δωματίου μου κι όχι στον κήπο που είναι έρμαιο των εποχών. 

_________________

Θυμήθηκα και έψαχνα το 'χάσμα σεισμού' του Σολωμού (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι) και με διασκέδασε που πρώτα βγαίνουν στο google το τραγουδάκι κι οι αναφορές του Λιαντίνη κι ύστερα, πολύ μετά, το ποίημα (snhell):

Για κοίτα κει χάσμα σεισμού βαθιά στον τοίχο πέρα, 

και βγαίνουν άνθια πλουμιστά και τρέμουν στον αέρα· 

λούλουδα μύρια, που καλούν χρυσό μελισσολόι, 

άσπρα, γαλάζια, κόκκινα, και κρύβουνε τη χλόη. 

______Πάνω ο πύργος του ρολογιού, Finale Emilia από ibtimes________

Niko Ago: 29 ημέρες για ένα φιλέλληνα #ΚeepΝikoΑgo

Τον διαβάζω χρόνια και μου έμαθε πολλά με την αφοσίωσή του και την καθαρή κρίση του στα θέματα της μετανάστευσης στην Ελλάδα. Έγκριτος δημοσιογράφος, συγγραφέας και blogger αναντικατάστατος.

Μέσα στο χάος των ημερών μας και την ανόητή μας ψευδαίσθηση πως λόγω πολιτικής τίποτε δε λειτουργεί βλέπω με λύπη πως κι αν, π.χ.,τα αυθαίρετα δεν κατεδαφίζονται κάποιοι μηχανισμοί μια χαρά λειτουργούν για να κατεδαφίσουν ζωές.

Παραθέτω την επιστολή του Niko Ago μα αφού τη διαβάσετε σάς παρακαλώ να βοηθήσετε να διορθωθεί μια αδικία που μάς φτωχαίνει όλους.

Η επιστολή του Niko Ago

"Σ'ευχαριστώ Ελλάδα"

Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και μπήκα αισίως στο εικοστό πρώτο. Εργάστηκα σε διάφορες δουλειές και μετά από πολύ κόπο και πολύ διάβασμα, έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, έμαθα την ελληνική γλώσσα, κυρίως να γράφω, και σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνετε εσείς και αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι 18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη ήρθε 5 μηνών, η μικρή γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα.  Προσέφερα λίγα η πολλά αλλά πάντως, δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.  Αυτά με εκφράζουν, αυτά κάνω. Η άνοδος της Χρ. Αυγής και οι απειλές που λαμβάνω για τη ζωή μου, συνέπεσαν με κάτι άλλο άσχημο. Δεν ξέρω αν αυτό το δεύτερο είναι το ίδιο με το πρώτο αλλά σίγουρα με πονά περισσότερο. Σήμερα, το ελληνικό κράτος, με ειδοποίησε ότι εντός 30 ημερών, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελληνική Επικράτεια, επειδή το έτος 2007-2008, περίοδο την οποία είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπόρεσα να συγκεντρώσω τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να ανανεώσω την άδεια παραμονής. Είχα γράψει κάποτε ένα άρθρο με θέμα "Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα", το ίδιο μπορώ να επαναλάβω και σήμερα αλλά γεμάτος πίκρα: Σ'ευχαριστώ Ελλάδα!» Ν.Ago 

___________

Εξηγεί το radiobubble :

Μετά από είκοσι χρόνια διαμονής στην Ελλάδα, και με το αιτιολογικό της απόκλισης από το "απαιτούμενο όριο ενσήμων" κατά την περίοδο 2007-08, ο αλβανικής καταγωγής δημοσιογράφος, αλλά και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Νίκο Άγκο, απελαύνεται από τη χώρα. Ο δημοσιογράφος είχε την τελευταία περίοδο βρεθεί στο επίκεντρο λόγω της αρθρογραφίας του σχετικά με την άνοδο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, ενώ είχε καταγγείλει ότι δεχόταν απειλές γι' αυτήν του τη δράση.

__________________________ 

 Παρακαλώ μην αμελήσετε. Ας κοινοποιήσουμε, ας σχολιάσουμε στα κοινωνικά δίκτυα και το ιστολόγιό του. Μάς αφορά όλους αυτή η αδικία. 

 _________________________

Στο Twitter: το hashtag #keepnikoago (και #KeepNikoAgo) για κάποιες στιγμές μπήκε στα πιο δημοφιλή (δείτε το εικονίδιο δεξιά)

Το θρυλλικό πια blog του κ. Ago: Correspondent 

το  Twitter του: https://twitter.com/#!/NikoAgo * [αυτό, θα δείτε και κάτω στα σχόλια  με πληροφορεί αναγνώστης πως δεν είναι ενεργό. Το ενεργό είναι  http://twitter.com/NikoAgo ]

Και στο Facebook, με 'like' στη σελίδα : Στηρίζω το Νiko Ago  είναι σα να συνυπογράφετε την κάτωθι επιστολή

που έχει σταλεί με mail στον Υπουργό Εσωτερικών κ. Μανιτάκη. Ως τώρα που γράφω η σελίδα έχει 6.833 μέλη.

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, ο συμπολίτης μας κ. Niko Ago καλείται από τις ελληνικές δημόσιες αρχές να εγκαταλείψει άμεσα τη χώρα, μετά από είκοσι χρόνια παραμονής και εργασίας σε αυτήν. Επειδή οι λόγοι που οδήγησαν την ελληνική διοίκηση να λάβει την απόφαση αυτή είναι άδικοι και θα ανατρέψουν τους όρους ζωής και εργασίαςτου ίδιου και της οικογένειάς του, επειδή ο Niko Ago είναι ένας συμπολίτης μας που η παρουσία και εργασία εδώ στη χώρα μας τιμά αυτήν και εμάς, σας παρακαλούμε πολύ να επιληφθείτε προσωπικά του θέματα, άμεσα σας παρακαλούμε, ώστε να ανατραπεί η άδικη και τυπολατρική αυτή απόφαση. Όντας σίγουροι για την ευαισθησία σας και τη σωστή ερμηνεία των καννόων του δικαίου...
Την επιστολή αυτή υπογράφουμε 3.739 πολίτες που συμμετέχουμε στη σελίδα «Στηρίζω τον Νικο Ago» στο Facebook

Στηρίζω το Νiko Ago 
____________
                                         #KeepNikoAgo
Συμπληρώνω 22 Μαΐου:

Για τη συμπαράσταση στο ΝΙκο Αgo από την ΕΣΗΕΑ καθώς και για νέα σχετικά με την υπόθεση δείτε το ιστολόγιό του: http://odromos.wordpress.com/.


Στο Facebook άνοιξε κι άλλος χώρος υποστήριξης: Απαιτούμε την παραμονή του Niko Ago στην Ελλάδα. Εκεί ο ίδιος έστειλε το κάτωθι μήνυμα πριν λίγα λεπτά:


απο τον Νικο Αγκο
Φίλες και φίλοι μου, είναι πραγματικά συγκινητικό το "κύμα" αλληλεγγύης και συμπαράστασης εκ μέρους σας. Νιώθω ευλογημένος και σας είμαι ευγνώμων. Μέχρι την ώρα που γράφω, δεν υπάρχει, πρακτικά, καμία θετική εξέλιξη στο θέμα. Μένουν 25 ημέρες να εκτελεστεί η διαταγή αναχώρησή μου από την Ελλάδα.
_________________

 Συνέντευξή του για το θέμα:  Mega

Για bloggers και χρήστες Facebook παραθέτω το διακριτικό (δεξιά) που χρησιμοποιεί κι ο ίδιος στη σελίδα του.



_______Συμπληρώνω Σεπτέμβριο 2012 πως νομίζαμε πως δεν τα καταφέραμε. 

  Σας συστήνω το Niko Ago “In love with Greece” (αγγλικά) για μια εικόνα του άξιου αυτού ανθρώπου που δεν είναι ο πρώτος που χάνει η χώρα μας έτσι τζάμπα κι άδοξα και, τολμώ να πω, με αγνωμοσύνη που με θλίβει.

Ευτυχώς 4 Σεπτ. έχουμε ένα καλό νέο από τον ίδιο το Niko Ago:


«Ανάσα! Η πρώτη κανονική ανάσα μετά από τις 17 Μαΐου. Μετά "κόπων και βασάνων", ήρθε στα χέρια μου η ειδική βεβαίωση νόμιμης άδειας παραμονής. Η άδεια αυτή, θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, μέχρι το δικαστήριο να αποφασίσει για την υπόθεσή μου. Αυτή είναι η δεύτερη νίκη, μετά την απόφαση αναστολής της απόφασης για οικειοθελή αναχώρηση. Πλέον, "έπεσαν τα σύνορα". Ούφφφφφφφφφφφφ! :)»

_________________

Ο Επίλογος  19 Δεκ.2016

Daphne Chronopoulou Θυμάμαι εκείνο το άρθρο μου συμπαράστασης, τότε που κάποιοι είχαμε εξοργιστεί με την αδικία που σου γινόταν.
Παίρνω αυτή σου τη δήλωση (και την επόμενη την πιο λεπτομερή περί συκοφαντιών) και τις προσθέτω κάτω από εκείνο.

Με πίκρα για τη χώρα αυτή
αλλά με χαρά για εσένα.

Niko Ago

Παραιτήθηκα σήμερα, και επίσημα, από τη συνέχεια της διαδικασίας άδειας παραμονής στην Ελλάδα. Ένας απαραίτητος χωρισμός.
Αντίο λοιπόν διοικητική, εκδικητική και ανεκδιήγητη γραφειοκρατικά Ελλάδα.

Niko Ago

3 ώρες · 

Νταξ. Δεν μπορώ να μην το γράψω αυτό, τώρα που έχω και μπόλικο χρόνο. 😂
Φεύγωντας από την Ελλάδα, και με κάποια απόσταση μεταξύ τους, η ομάδα λάσπης του Μουρουτη ( πρώην διευθυντής του γρ. Τύπου του Αντώνη Σαμαρα, όταν ήταν πρωθυπουργός), έσπειρε για μένα δυο φήμες.

1- Ο Niko Ago, πήρε χαριστικά την ελληνική υπηκοότητα και αμέσως μετά, έφυγε στη Σουηδία.

2- O Niko Ago, έγινε ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Σουηδία, και τον πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες.

Τους πίστεψαν αρκετοί (δικοί τους) αφού στα social media και στα άκρο- δεξιά μπλογκ γράφτηκε αρκετές φορές το ίδιο πράγμα.
Και φτάνουμε στο σήμερα:

- Δεν έχω, όχι "ελληνικό διαβατήριο" αλλά ούτε κάποιο άλλο χαρτί που να με συνδέει γραφειοκρατικά με την Ελλάδα. Έφυγα σχεδόν κυνηγημένος, μου προσφέρθηκε μια υποτροφία για σπουδές και ήρθα με το αλβανικό μου διαβατήριο. Από σήμερα, 19 Δεκεμβρίου, παραιτήθηκα και επίσημα απο κάθε διεκδικήση άδειας παραμονής στην Ελλάδα. Θα έρθω, όταν βρω χρόνο, με τα σουηδικά μου χαρτιά, πια.

- Ποτέ, ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν, δεν είχα σχέση με την ΕΡΤ- αν εξαιρέσουμε την σφοδρή μου συμπαράσταση στους συναδέλφους και τεχνικούς, όταν την έκλεισε φασιστικά ο Σαμαράς- και, εννοείται, κανένας... ελληνικός λαός δεν με πλήρωσε η δεν με πληρώνει. Συνεργάστηκα με το Protagon και το altsantiri, ξεκίνησα και κάτι με την ΕφΣυν αλλά στην Ελλάδα, τουλάχιστον στη δικη μου περίπτωση, ανταποκριτής σημαίνει: "στείλε κανα θέμα αλλά λεφτά δεν έχουμε". Αρρώστια.
Αντιθέτως, ταπεινά καμαρώνω για το γεγονός πως κέρδισα τη θέση του ρεπόρτερ στην Σουηδική Τηλεόραση (SVT), μόνο και αποκλειστικά, με την όποια αξία μου.

Τα γράφω αυτά, τώρα που και τα δυο είναι τελεσίδικα και επειδή, μπορεί ακόμα να γράφει κάποις όσα γράφτηκαν χρόνια. Οι ενδιαφερόμενοι ας απαντήσουν με αυτή την παραπομπή.

______________________