Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Χωρίς βιβλιοπωλείο με τον Προυστ και το βοριά





Ένα νησάκι είχε ένα βιβλιοπωλείο. Παλιό, φιλικό, που το επισκέπτονταν παιδάκια ή τουρίστες και επηρέαζαν τις επιλογές του με τα γούστα και τις ανάγκες τους.
Ο τόπος αναπτύσσεται όμως και όταν ανοίγουν μεγάλοι δρόμοι  μια μεγάλη αλυσίδα ανοίγει κι άλλο βιβλιοπωλείο πλάι σε φημισμένο διεθνές καφετζίδικο και καλό κομμωτήριο. Παρκάρουν τα θηρία τους οι κυράδες και μεταξύ latte και ανταύγειας αγοράζουν κι ένα γυαλιστερό επιτραπέζιο τόμο για το σαλονάκι. Διότι το υποκατάστημα της αλυσίδας έχει στα ράφια του βιβλία άσχετα με τον τόπο, τα 'ευπώλητα' που σπρώχνει η εταιρία με συμφωνίες, ξενόγλωσσα που συμφέρουν και παιδικά για δωράκια.
Εν τω μεταξύ τα χρόνια περνούν, το μικρό βιβλιοπωλείο της πόλης  χάνει τους πελάτες του κι ο βιβλιοπώλης όταν συνταξιοδοτείται αναγκάζεται να το κλείσει αφού ο ανταγωνισμός δεν κάνει εφικτή την πώληση τής επιχείρησης.
Όμως η οικονομική κατάσταση αλλάζει. Η μεγάλη εταιρία διαπιστώνει πως η ιδέα δεν ήταν συμφέρουσα και ελαφρά τη καρδία κλείνει το υποκατάστημα στο νησάκι.
Αποτέλεσμα; Το νησάκι μένει δίχως βιβλιοπωλείο.

Ναι, πια δεν έχουμε βιβλιοπωλείο στη Μύκονο. Ντροπή μας; Οι τιμές των ακινήτων δε νομίζω πως θα επιτρέψουν σε νέο βιβλιοπώλη να τολμήσει το εγχείρημα, παρότι φέτος άνοιξαν αμέτρητα φαρμακεία― που ειλικρινά τους εύχομαι να πάνε καλά αν και φοβάμαι πως αυτό θα συμβεί μόνο σε περίπτωση επιδημίας.
Είδος πρώτης ανάγκης το φάρμακο μα για μένα είδος πρώτης ανάγκης είναι και το βιβλίο. Τώρα ψωνίζω μόνο από το Διαδίκτυο. Που είναι θαυμάσιο μα δεν είναι το ίδιο. Μου λείπει η κουβέντα ανάμεσα σε βιβλία, η ανταλλαγή εντυπώσεων και πληροφοριών.
Στην απόγνωσή μου κατέφυγα στα αγαπημένα μου κι όλη την εβδομάδα ξαναδιάβασα τον πολυδιαβασμένο μου Προυστ. Ο αέρας και η συννεφιά με κράτησαν μέσα και, ξαπλωμένη στα πολλά μου μαξιλάρια κρατώντας τους κιτρινισμένους τόμους του Ηριδανού κι ύστερα (διότι εν τω μεταξύ πέθανε ο μεταφραστής και δεν άντεξα να περιμένω να λύσει το πρόβλημα ο εκδότης) των Penguin, ξαναγύρισα, σαν η γεύση της μικρής μαντλέν να με ταξίδεψε στο δικό μου παρελθόν, σ' εκείνη που ήμουν κάποτε.

Ο Προυστ μιλά για το Βάγκνερ και την Ιφιγένεια του Gluck αλλά κυρίως για τη φράση από τη σονάτα του φανταστικού συνθέτη Vinteuil, ύμνο του έρωτα του Σουάν για την Οντέτ, που παίζεται σε κάθε τους συνάντηση.
Πολλές οι εικασίες κι οι προσπάθειες να βρεθεί η μουσική που ενέπνευσε στον Προυστ τόσες σελίδες. Ξέρουμε ότι θαύμαζε τον Gabriel Fauré, τον César Franck και τον Claude Debussy.
Και τον Wagner βέβαια.
Όμως εγώ σήμερα δεν είμαι στο Παρίσι και δε διακόπτω την ανάγνωση για να επισκεφθώ τα σαλόνια των Γκερμάντ. Ζω στην Ελλάδα και με διακόπτουν άλλες έννοιες (κι ας είναι ο ρατσισμός κι ο παρανοϊκός αντισιωνισμός παρόντες μέχρι εδώ και ως τώρα). Γι αυτό δεν είναι ο Βάγκνερ το αντίδοτό μου όταν εισβάλει το παρόν και με διακόπτει.  Μια ανάγκη αρμονίας άλλης με έστειλε στο Μπαχ.
Τούτη είναι η δημοφιλέστερη από τις φούγκες του μα παραμένει σα μπαρόκ ναός ένα μεγάλο δημιούργημα του ανθρώπου και μια απόδειξη ότι η λογική μας έχει τη δύναμη να τιθασεύει το χάος. Κι αυτό είναι παρηγοριά εδώ που βρέθηκα να ζω δίχως μυαλά, δίχως βιβλιοπωλεία.
Χαρείτε τη:

Bach, Toccata and Fugue in D minor, organ




Εικόνα
Η στέρηση με ρίχνει στην πορνογραφία: 
Το θρυλλικό βιβλιοπωλείο Shakespeare & Company, Παρίσι. 
Ο βιβλιοπώλης G.Whitman εργάστηκε σ' αυτό για 60 χρόνια· πελάτες του ο Hemingway, ο J. Joyce, ο Henry Miller, ο Allen Ginsberg, ο Samuel Beckett, ο William S. Burroughs κι άλλοι πολλοί. Τις νύχτες έχουν κοιμηθεί στο χώρο αυτό περισσότεροι από 40.000 αγγλόφωνοι καλλιτέχνες περαστικοί από το Παρίσι.
_________________________________________________

15 σχόλια:

  1. Έκλεισε ο Ελευθερουδάκης της Μυκόνου; Τι λες... δεν το ήξερα...
    Για εμένα φταίνε και οι άνθρωποι του νησιού που δεν στήριξαν τα προηγούμενα βιβλιοπωλεία του νησιού και βιάστηκαν να χαρούν με το νέο απόκτημα.
    Για πολλά χρόνια το βιβλιοπωλείο της Μυκόνου έκανε καλές πωλήσεις και όχι μόνο κατά τη τουριστική-θερινή περίοδο.
    Εύχομαι γρήγορα κάποιος βιβλιόφιλους να ανοίξει ένα όμορφο χώρο για βρείτε ξανά της ψυχής το ιατρείο σας.
    Αλήθεια δεν υπάρχει ούτε ένα χαρτοβιβλιοπωλείο που να μπορείτε να παραγγείλετε βιβλία. Γιατί και στην Κέρκυρα κανένα μεγάλο βιβλιοπωλείο δεν υπάρχει αλλά βολευόμαστε με τα μικρά που μας φέρνουν ό,τι ζητάμε. Για ενημέρωση δεν το συζητάω να είναι καλά το ίντερνετ και οι εφημερίδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έκλεισε, έκλεισε & δίχως να αφήσειτις καλύτερες εντυπώσεις. Οι άνθρωποι του νησιού κι οι μόνιμοι ξένοι στήριξαν μα τα νοίκια και τα τέλη έκαναν άνισο τον ανταγωνισμό. Άμα μου λες φίλη librarian πως ούτε εσείς με το ψηλό σας επίπεδο της Κέρκυρας δεν καταφέρατε να συντηρήσετε βιβλιοπωλείο, εμείς τι ελπίδα να έχουμε;
      Για αγορές δεν έχω πρόβλημα μα με λυπεί που χάνω εκείνη την επαφή, την κουβέντα που παρασύρει κι αγοράζουμε βιβλία εκτός της λίστας μας.. Κρίμα για μένα κι ακόμα πιο κρίμα για τα παιδιά και τους νέους του νησιού.

      Διαγραφή
  2. Η έλλειψη του βιβλιοπωλείο είναι εμφανής. Ζηλεύω ένα ταξίδι στην Αθήνα μόνο και μόνο για να επισκεφθώ τα βιβλιοπωλεία που ήξερα όσα χρόνια έμενα εκεί.
    Εχθές διάβασα και ένα ακόμη άρθρο για ένα βιβλιοπωλείο στην Πάτρα πολύ ξεχωριστό..
    http://ainafetst.wordpress.com/2012/05/11/parlertrop/

    Μου αρέσει ο τρόπος που ταξιδεύεις μέσα από τα βιβλία και τη μουσική:-)
    Καλό ξημέρωμα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Margo δε μπορώ να ξεκολλήσω από το Πατρινό βιβλιοπωλείο που μου στέλνεις― τι θαύμα απίστευτο τα ανοιχτά παράθυρα κι η αυλίτσα. Καλή βδομάδα!

      Διαγραφή
  3. καλά, η τέχνη κι η λογοτεχνία πάνε σταδιακά περίπατο σ αυτόν τον τόπο.
    κι εδώ, έχουμε βιβλιοπωλεία αλλά, το μόνο αμιγές, που δεν είχε και αυτοκόλλητα και γόμες ξύστρες μαρκαδόρους πολυτελείς χαρτοφύλακες και σινιέ σχολικές τσάντες αλλά βιβλία βιβλία και επιλεγμένα περιοδικά έκλεισε όταν πέθανε ο ιδιοκτήτης. Ο άμοιρος ήταν τόσο χρεωμένος που οι συγγενείς του δεν έκαναν αποδοχή κληρονομίας και για ένα διάστημα όλα εκείνα τα υπέροχα βιβλία σκονίζονταν σ ένα μαγαζί κλειστό που άλλαξε ιδιότητα και προφανώς πετάχτηκαν. Θλίψις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εάν δεν έχετε εσείς στο Βόλο για μάς δεν υπάρχει ελπίδα.. Κι όπως τα λες είναι, κι εμάς λόγω σύνταξης έκλεισε διότι κανείς δεν ήθελε να το κληρονομήσει. Ψάχνουμε στα χαρτοπωλεία ανάμεσα στα σχολικά κι αναρωτιέμαι γιατί, αφού οι πωλήσεις του βιβλίου αυξάνονται. Άβυσσος!
      ―Το είδες το ΟΧΙ μου ελπίζω.. Μακάρι να εισακουστούμε.

      Διαγραφή
    2. Κι όμως...θαρρώ πως εδώ υπάρχουν ακόμη καλά βιβλιοπωλεία... Η μυρωδιά της γόμας στο ενδιάμεσο, δε με χαλάει. Αρκεί να μου χαμογελάει πίσω απο τον πάγκο άνθρωπος που αγαπάει το βιβλίο, που ενημερώνεται συνέχεια και νοιάζεται για μένα καθώς και για το χώρο που θέλει να επισκέπτομαι, το μαγαζάκι του...Αυτό που με χαλάει εδώ, είναι οι σνομπαρίες που ανοίγοντας βιβλιοπωλείο θέλησαν να κοιτάξουν για άλλη μια φορά πάνω απο τη μύτη τους! Κι απο αυτούς, βρώμισε η πόλη μου!...
      Όσο για τον πειρασμό... θα μου άρεσε να τον αποδεχτείς και να...πέσεις στο αμάρτημα! Έτσι, όταν θα σε επισκεφτώ θα είμαι σε χώρο γνώριμο και δεν θα νιώθω τόση αμηχανία! (χι χι!)

      Διαγραφή
    3. Μια χαρά η γόμα κι οι μπογιές φτάνει να έχει λίγα ράφια και για μεγαλύτερους Ευαγγελία μου.
      Σήμερα έμαθα πως κάτι πρόκειται να ανοίξει εδώ- θα δούμε κι ίσως τη γλυτώσω διότι φοβάμαι πως αν υποπέσω στον πειρασμό & ξανασχοληθώ με κάτι άλλο από το γράψιμο θα πάθω πάλι υπαρξιακή κρίση & θα ρωτάω τους πελάτες ποια είμαι-πού πηγαίνω..

      Διαγραφή
  4. Ελπίζω να μην αναφέρεσαι στο μικρό βιβλιοπωλείο στη χώρα πίσω απο τα Ματογιάννια κοντά στην Αlpha Bank. Είχα περάσει ατελείωτες ώρες εκεί όλο το καλοκαίρι καθώς το άλλο στον περιφερειακό ποτέ δεν τον συμπάθησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό, αυτό Ben! Η φιλόξενη κυρία Πώλα που μάς έβλεπε και ήξερε τι θέλουμε έκλεισε & λόγω της αλυσίδας κανείς δε νοιάστηκε να το αγοράσει.. Έγινε χαρτοπωλείο με σχολικά.. Πόσα χρόνια!!

      Διαγραφή
    2. Τι κρίμα. Λυπήθηκα πραγματικά. Ήταν συμπαθέστατη η κυρία, πάντα με ένα χαμόγελο χωρίς να σε λογαριάζει σα πορτοφόλι. Το χειρότερο είναι αυτό που λες. Η επαφή με τα βιβλία και η μυρωδιά τους. Τα ντόπια παιδιά δεν θα έχουν την εμπειρία αυτή.

      Διαγραφή
  5. καλημέρα

    χτες διάβασα ότι έφυγε η Κουμαριανού...

    νομίζω ότι έπρεπε να στο πω....

    λόγω εργασιών δεν μπορώ να διαβάσω την σημερινή σου ανάρτηση

    αύριο ίσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.