Να ξεφυλλίσω το Εγώ μου... εγώ;

Ο άνθρωπος έχει έναν πυρήνα. Μια κουκκιδίτσα που (κατά τα πιστεύω του καθενός μας) γεννιέται με τη γέννηση ή τη σύλληψη ή πιο πριν. Ο κόσμος ο έξω προσθέτει στην κουκκίδα στρώσεις. Είσαι αυτό, δεν είσαι εκείνο, μην κάνεις το άλλο. Προσθέτει κι η κουκκίδα για να δέσει με τον κόσμο και να επιβιώσει. Και μεγαλώνει αυτό το Εγώ που είμαστε εμείς αλλά που αποτελείται από στρώματα που μας φορτώθηκαν από τις περιστάσεις και όσο φουσκώνει το Εγώ η κουκκίδα χάνεται, δεν τη βλέπουμε πια. Χανόμαστε στα επίκτητά μας στρώματα που για άλλους είναι βάρος, για άλλους πανοπλία.

Η Μαντάμ, το ξέρετε, απεχθάνεται κάθε τι ομαδικό. Ουδέποτε εντάχθηκε σε ομάδες, κόμματα ή ό,τι άλλο που οργανωμένα  προϋποθέτει ένα "εμείς". Σ΄αυτά τα όχι-για-μένα ανήκει και κάθε 'group therapy'. Κι αν κάνω γιόγκα και διαλογισμό ('αυτοσυγκέντρωση' το λέω) τα βλέπω όχι ως φιλοσοφίες και θρησκείες αλλά σαν τεχνικές που με βοηθούν να καλλιεργώ ευλυγισία σώματος (κυρίως) και πνεύματος.

 Ανάγκασα όμως τον εαυτό μου να δεχθεί, από ευγένεια επειδή η κοπέλα που το διδάσκει εδώ στα Εθελοντικά Μαθήματα (που σας έλεγα) προσφέρθηκε να το κάνει δώρο για να δεθούμε και να γνωριστούμε εμείς οι εθελοντές καθηγητές. Είναι ένα είδος ομαδικής θεραπείας που ονομάζεται 'Διαλογισμός-Αυτογνωσία'.

Και πήγα. Ούτε θυμάμαι πόσο καιρό έχω να νιώσω τόσο άσχημα. Στην αρχή δέσαμε τα μάτια και κάναμε κάτι γελοία- θορυβώδεις εκπνοές, κάτι ου και μμ και μου ήταν φρικτά δυσάρεστο. Κι όσο προσχωρούσαν οι ομαδικές ασκήσεις άρχισα να σωματοποιώ την αηδία μου, με έπιασαν πόνοι, ζαλιζόμουν, νόμιζα πως λιποθυμώ. Ντράπηκα να διακόψω και το άντεξα κι ύστερα σιγά-σιγά η δυσφορία έγινε συγκεκριμένη, επικεντρώθηκα σ΄αυτό που με ενοχλεί πάντοτε πιο πολύ: με έπνιγαν οι Άλλοι. Οι φωνές δίπλα μου, η Δασκάλα μας που με πλησίασε κι ανέπνευσε κοντά στο πρόσωπό μου. Η εμπειρία έγινε πολύ έντονη και στην τελευταία ώρα που πια ωθείσαι στην "αυτογνωσία", όντως σα να ταξίδεψα πολύ πίσω, εκεί που δεν έχουμε μνήμη, όταν ήμουν βρέφος. Κάποιοι συνήθως κλαίνε.

'Υστερα κανείς δε συζήτησε ό,τι είχε συμβεί. Κι απαγορεύεται να μιλήσω για τους άλλους. Μα ούτε για μένα θα σας πω, είναι πολύ προσωπικό, κι εξ άλλου θα βαριόσασταν. Αλλά ήταν απίστευτα αποκαλυπτικό και τόσο επίπονο που δύσκολα θα το επαναλάβω.

 Τώρα που το αναλύω βλέπω πως υπάρχει μια τεχνική για να αποβάλλεις εντός ωρών (αμερικάνικη η μέθοδος) κάποια από τα φλούδια του κρεμμυδιού του Εγώ και να πλησιάσεις τον πυρήνα. Λίγο που 'σπάει ο τσαμπουκάς' με τη γελοιοποίηση, λίγο που μέσα στην άσκηση είναι το να ανεχθείς τους άλλους δίχως να επικρίνεις, λίγο που οι αναπνοές (όπως στη γιόγκα) φέρνουν οξυγόνο στον εγκέφαλο και ζαλάδα, ακόμα δεν ξέρω πώς ακριβώς έγινε αλλά δούλεψε. Λένε πως το αποτέλεσμα το βλέπεις αργότερα. Τι θα είναι δεν ξέρω, ελπίζω για καλό, διότι δεν πήγα για να αλλάξει η ζωή μου και λοιπές αρλούμπες. 

Πριν από χρόνια σε κάτι σεμινάρια μεταφυσικής είχα μάθει ότι υπάρχουν 'μάγια' που δουλεύουν και στον άπιστο, όπως το όπλο που κι ο άγριος που δεν το έχει ξαναδεί μπορεί να το χρησιμοποιήσει αν του δείξεις τη σκανδάλη. Σ΄αυτή την εμπειρία ήμουν ο άπιστος και σαν πρωτόγονος λαός είμαι εντυπωσιασμένη. Το μέλλον τι θα φέρει θα το δούμε (και θα σας το πω). Εν τω μεταξύ, αν έχετε τα κότσια -δεν το περίμενα ότι θα το πω αυτό εγώ αλλά, ναι, σας το συστήνω.

_______________________________________________________ 

Για τα Εθελοντικά Μαθήματα-και το συγκεκριμένο της Praveeta:

 ethelontikamathimata.mykonou , facebook/events