Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Κορίτσια για πούλημα κι ένα ακόμα ζητιανάκι στο στενό



Ανεβαίνοντας ένα στενό για να βγω από την Πόλη πέτυχα αυτό το παιδάκι ολομόναχο και κατάκοπο καθισμένο στον ήλιο με το πρόσωπο κρυμμένο στα χέρια. Μόλις με είδε σήκωσε το κεφάλι, άπλωσε το χέρι, πήρε τη γνωστή μίζερη κλαψιάρικη έκφραση και ζητιάνεψε 'δώσε κάτι, πεινάω'.
―Πώς σε λένε;
― Δημήτρη
―Πού μένεις;
―Πάνω. Στο.. βουνό.. μου απάντησε (μα βουνό δεν έχουμε).
Δεν πεινούσε, ψηνόταν, διότι δούλευε. Είναι ένα από τα αμέτρητα ζητιανάκια, ένα από τα 246 εκατομμύρια παιδιά της γης που, κατά ανακοίνωση της Unicef* εργάζονται είτε σε ορυχεία, εργοστάσια, φανάρια και πορνεία είτε και σε σπίτια ως υπηρέτες βοηθώντας στο νοικοκυριό κι ανατρέφοντας τα αδέλφια τους.
Σας το δηλώνω εδώ πως η γνώμη μου είναι πως τα παιδιά πρέπει να βοηθούν στις οικογενειακές δουλειές, πως το άλλο άκρο το θεωρώ απολύτως κακό παιδαγωγικά αλλά όταν οι διεθνείς μετρήσεις αναφέρουν οικιακή εργασία δεν εννοούν βοήθεια στο στρώσιμο του τραπεζιού ή των κρεβατιών αλλά σκληρή, απάνθρωπη υποχρεωτική εργασία.
Από τα 246 εκατομμύρια  το 70% δουλεύει σε σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες με χημικά, επικίνδυνα μηχανήματα ή εξοντωτικά ωράρια. Το υπόλοιπο 30% είναι συνήθως μικρά κορίτσια που οι κοινωνία στην οποία είχαν την ατυχία να γεννηθούν τις μεταχειρίζεται ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό που εξυπηρετεί αμισθί οικιακές και σεξουαλικές ανάγκες της οικογένειας.
Το έχω ξαναπεί, θεωρώ την Ελεημοσύνη ύποπτη, ένα άλλοθι που δε βοηθά παρά αυτόν που δίνει να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του. Στο παιδάκι όμως έδωσα, ως αμοιβή για να το φωτογραφίσω.

____________________________________________________________
Η έκθεση της Unicef είναι για το 2013. Η επόμενη θα είναι απείρως ψηλότερη λόγω του πολέμου στη Συρία όπου σήμερα ενάμισι εκατομμύριο παιδιά έχουν επείγουσα ανάγκη βοήθειας και τα στρατόπεδα προσφύγων έχουν μετατραπεί σε σκλαβοπάζαρα όπου με πρόσχημα το γάμο πουλιούνται σε άνδρες των γύρω χωρών κοριτσάκια για να επιβιώσουν τα αδέλφια τους. Οι ιστορίες είναι αμέτρητες, στα στρατόπεδα οι βιασμοί είναι τόσο συνηθισμένοι που πολλά κορίτσια επιδιώκουν το γάμο για να αποκτήσουν προστάτη ενώ συγχρόνως βέβαια η οικογενειακή βία αυξάνεται λόγω των συνθηκων.
Περί βιασμών κ.λ. στα στρατόπεδα προσφύγων κυκλοφορούν πολλά. Είδα τους άνδρες στην Ιορδανία που μαζεύονται παρέες και πηγαίνουν να ψωνίσουν προσφυγοπούλες. Σε μια ώρα έχει γίνει ο 'γάμος' κι η μικρή Ιφιγένεια έχει θυσιαστεί για να γλιτώσει την οικογένειά της ή την 'ατίμωση'.
Αν αντέχετε σας δίνω channel4.

19 σχόλια:

  1. Η μητέρα μιας φίλης είναι κοινωνική λειτουργός.
    Μου είχε πεί πως η ελεημοσύνη δεν εξαλείφει το φαινόμενο αλλά το κάνει χειρότερο.Διότι όταν βλέπουν εκείνοι που προωθούν τα παιδιά, τον κόσμο να τους δινει θα συνεχίσουν να τα εκμεταλλεύονται.
    Τι να πώ δεν ξέρω!Αλλά φαντάζομαι πως μιλούσε για τα ελληνικά δεδομένα.Οι άνθρωωποι και τα παιδιά εκεί ,έτσι όπως έχει η κατάσταση δεν είναι σε θέση να κάνουν διαφορετικά μαλλον.
    Είναι πολύ κρίμα πάντως.

    Τα φιλιά μου Δάφνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. L.a. μου συμφωνώ απόλυτα μαζί της.
      Η 'φιλανθρωπία' είναι κατ' εμέ βρωμερότατη πράξη, ύπουλη που ταπεινώνει δίχως να λύνει προβλήματα αφού διαιωνίζει και αυξάνει τη ζητιανιά ενώ εξιλεώνει τον δίδοντα για τα προνόμιά του και επαφύει ένα κρατικό ζήτημα στην καλή καρδιά των πολιτών.
      Κάθε φορά που δίνεις ανοίγεις το δρόμο για περισσότερη ζητιανιά όπως κάθε φορά που αγοράζεις απόPet Shop καταδικάζεις κι άλλα ζώα 'ράτσας' να βασανίζονται σε φάρμες αναπαραγωγής και να πουλιούνται για κρέας (και χειρότερα) αν δεν αγοραστούν εγκαίρως. Φαύλοι κύκλοι..

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα, Δάφνη. Μεγάλο το πρόβλημα που θίγεις.
    http://ketivasilakou.blogspot.gr/2011/05/blog-post_09.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά ευχαριστώ Καίτη μου
      και βέβαια σε έχω διαβάσει και γι αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα.

      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  3. Οτιδήποτε εξακολουθεί να ανθεί, οφείλεται στο γεγονός ότι ότι κάποιοι με τον τρόπο τους βοηθούν!
    Εάν η επιχείρηση δεν ήταν επικερδής θα έκλεινε.
    Η βοήθεια ας είναι σε είδος. Αυτό τηρώ!
    Χαίρομαι επίσης για τη λεπτή διάκριση που έκανες ως προς τη βοήθεια που οφείλουν να προσφέρουν τα παιδιά μέσα στην οικογένεια! Πνίγομαι όταν βλέπω γονείς στο όνομα της αγάπης να μεγαλώνουν τα παιδιά τους στα πούπουλα. Για μένα είναι το ίδιο εγκληματίες με τους γονείς που εκμεταλλεύονται τα παιδιά.
    Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Αριστέα,
      άλλο μεγάλο ζήτημα που με εξοργίζει όταν τα βλέπω σα πασάδες να παραγγέλνουν στη μάνα (ή τη Φιλιππινέζα) δίχως να έχουν διδαχθεί να συμμετέχουν και να βοηθούν τους μεγαλύτερους.. Μικροί τύραννοι που λες κι ανατρέφονται για να δυστυχίσουν..

      Καλό σου απόγευμα, χάρηκα που με καταλαβαίνεις.

      Διαγραφή
    2. Ασχολήθηκα στο παρελθόν με Ομάδα Γονέων ( σε παιδικό σταθμό). Ελάχιστη η συμμετοχή. Αλλά ακόμα κι από τους ελάχιστους κανείς δεν αποβάλει εύκολα τα βιώματά του , κυρίως αυτά που δεν έμαθε!
      Χτες βράδυ ήμουν σε μια γιορτή στην οποία παρόντες ήταν κι ένα νεαρό ζευγάρι μετά του τέκνου τους, κάπου 14 μηνών. Πραγματικά κλαίω όταν βλέπω να τα περιφέρουν ως πρίγκιπες, να του βάζουν τούρτα στο στόμα θεωρώντας ότι του προσφέρουν ευχαρίστηση, να είναι επί μία ώρα το παιδάκι το επίκεντρο της προσοχής κι έπειτα να δείχνουν δυσαρέσκεια γιατί το μικρό δεν τους άφηνε να απολαύσουν το δείπνο τους!
      Έβρασα μέσα μου και δε μίλησα ....Κάνω εδώ εκτόνωση!
      Ευχαριστώ για το χώρο :)))

      Διαγραφή
    3. Και καλά κάνεις κι εκτονώνεσαι εδώ.
      Εκεί μόνο έχθρα θα προκαλούσες.
      Το έχω ζήσει με φίλες κι όταν έρθει η ώρα να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους δυστυχώς είναι πολύ αργά..

      Διαγραφή
  4. Τα ίδια πιστεύω κι εγώ για την ελεημοσύνη...στο σχόλιο που έκανες στην l.a. με κάλυψες απόλυτα...
    Και τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους και λένε πικρές κι αβάστακτες αλήθειες...
    Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλησπέρα

    ένας παπούς που έζησε κυνηγημένος εξορισμένος ταλαιπωρημένος παρ όλιγον πεθαμένος από το ξύλο μου είπε κάποτε...

    άκου να δεις ... akrat η φιλανθρωπία είναι απάτη αλλά να κάνεις ότι λέει η καρδιά σου... έκτοτε και οι δύο κλείναμε το μάτι όταν δίναμε το κάτι τις μας.....

    το οποίο σημαίνει κάνε ότι τραβά η ψυχή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα και βέβαια κάνουμε ό,τι πει η καρδιά
      αλλά μιλούσα (όπως ο παππούς) για το φαινόμενο. Δεν είναι το πρόβημα ο περαστικός που ρίχνει ψιλά στο ζητιάνο αλλά τα φιλανθρωπικά gala, οι έρανοι κι οι μαραθώνιοι πάμπλουτων που αν ήθελαν θα βοηθούσαν απ' ευθείας.
      Πάντα θυμάμαι το γνωστό κλισέ 'δώσε ένα ψάρι στον άνθρωπο, θα φάει― μάθε του να ψαρεύει και θα έχει να τρώει'.

      Καλό απόγευμα φίλε!

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα,
    ζούμε σε ένα κόσμο εκμεταλλευτικό, άρα άγριο και απάνθρωπο.
    Η λεγόμενη "ελεημοσύνη" (ίσως να χρειάζεται να προσδιορίσουμε και κάποιες έννοιες διαφορετικά, π.χ. ως "κοινωνική αλληλεγγύη") σίγουρα δεν είναι αυτή που θα αλλάξει τούτο τον κόσμο,
    αλλά δίνει ανάσα, έστω και προσωρινή, σε εκείνον που τη δεδομένη στιγμή υποφέρει και ασφυχτιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ευρυτάνα
      ελπίζω να φάνηκε πως δεν προτείνω να γίνουμε απάνθρωποι.
      Είμαι κατά εράνων και συσιτίων και φιλανθρωπίας που καταδικάζουν τον επέτη σε αέναο φαύλο κύκλο για να ηρεμίσουν τη συνείδηση του πάμπλουτου. Το λεω και του akrat πιο κάτω: δώσε ένα ψάρι στον άνθρωπο, θα φάει― μάθε του να ψαρεύει, θα τρώει πάντα και μ' αυτή την έννοια κάθε φορά που αμείβουμε μια ζητιάνα που βγάζει το μωρό στους δρόμους ανοίγουμε ..χμ... 'θέση εργασίας' και για τα υπόλοιπα παιδιά της..

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  7. Δύσκολο να διακρίνεις την έκφραση ελεημοσύνης από την συμμετοχή στην εκμετάλλευση,έτσι όπως έχουμε γίνει.Μιλάμε για πλησίον και αλληλλεγγύη και συχνά αυτοί που τα έχουν ανάγκη και τα δυο είναι πολύ πιο κοντά μας απ ό,τι νομίζουμε,δεν είναι ούτε στα φανάρια,ούτε στο δρόμο.Κάθε μέρα και πιο δύσκολος ο ορισμός της ανθρωπιάς στην χώρα του σαμαρά και του πολύδωρα,τι να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Βιβή σωστά το λές
      η αλληλεγγύη, όχι ελεημοσύνη. Δεν ελεώ όταν διδάσκω εθελοντικά, απλώς μοιράζομαι κάτι που έχω. Όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλο, ειδικά σήμερα..

      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  8. οίκτος και ελεημοσύνες (ή πιο κομψά φιλανθρωπία) από τους περαστικους απάτη από τους επαίτες...το σιωπηλο ομερτα της αδιαφορίας...

    του δε ποιντ το αρθρο σας κυρία Χρονοπούλου...καλή σας ημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.