Δεν είναι μύθος― το έζησα: δεν είχε για ψωμί

Η φτώχεια δεν είναι χτύπημα της μοίρας·

είναι συνέπεια της Πολιτικής.

―Έχετε ψωμί με 50 λεπτά;

―Όχι, 60 είναι το φθηνότερο.

Διάλογος αυθεντικός που άκουσα χθες σε φούρνο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η κοπέλα με τα 50 λεπτά ήταν νέα, καθαρή, δε θύμιζε ζητιάνα ή άστεγη αλλά δημόσια υπάλληλο, φοιτήτρια, πωλήτρια ή δασκάλα.

Πρόσφερα βέβαια τα 10 λεπτά και, με χαρά σάς το λέω, η φουρνάρισσα δεν τα δέχθηκε αλλά της απάντησε πως δεν πειράζει και μάλιστα πρόσθεσε, με τακτ και στον πληθυντικό, «αφού είστε και πελάτισα».

Ίσως εσείς που ζείτε σε πόλεις να έχετε συνηθίσει τέτοιους διαλόγους μα για μένα ήταν ξαφνικό, στη Μύκονο που ζω  κυκλοφορούν ακόμα χρήματα και όσο κι αν μας χτυπούν αλύπητα οι φόροι και η κατάρρευση του δημόσιου τομέα, το φαγητό― όπως συμβαίνει συνήθως στα χωριά― δεν αποτελεί πρόβλημα.

Θυμάστε την ιστορία του νεαρού που μεθυσμένος πήγε μια κοπέλα σπίτι του και την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησε μπανταρισμένος μέσα σε παγάκια στη μπανιέρα του διότι του είχαν κλέψει το νεφρό;

Θυμάστε εκείνη την ιστορία με τα παιδάκια που λιποθυμούν στα σχολεία, τους μετανάστες που τρώνε σκυλιά, ή την άλλη με το ζευγάρι που βρήκε ένα αδέσποτο σκυλί στο Μαρόκο (ή κάπου) και όταν το έφερε σπίτι το σκυλί έφαγε τη γάτα κι ύστερα ανακάλυψαν ότι είχαν εισάγει ένα τεράστιο αρουραίο;

Αυτές οι διηγήσεις που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα λέγονται Μύθοι των Πόλεων (urban myths ή legents). Πάντα έχουν συμβεί σε ένα φίλο του φίλου που μας τις διηγείται που, αφού αμφισβητήσουμε, τελικά δεν ήταν φίλος αλλά φίλος ή ξάδελφος του φίλου του φίλου του φίλου μας.

Είτε για τα σκυλιά που τάχα τρώνε οι μετανάστες, είτε για τα λιπόθυμα παιδιά (που δεν αμφισβητώ τη φτώχεια μα επιμένω ότι ένα παιδάκι μπορεί από άγνοια να τρέφεται άσχημα με fast food και κατεψυγμένα/ προμαγειρεμένα, μπορεί να κρυώνει επειδή κόπηκε η  θέρμανση, μπορεί να μην έχει καινούργια ρούχα και παιχνίδια αλλά, στη σημερινή Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να πεινάει) επιμένω να ρωτάω πού τα έμαθαν και με τη έρευνα το 'με τα μάτια μου' γίνεται 'μου το είπε φίλη μου δασκάλα' που όσο ρωτάω γίνεται 'γνωστή μου που της το είπε μια γνωστή της που της το είπε μια δασκάλα'. 

Για τα σκυλιά που τάχα τα τρώνε μετανάστες έχω γράψει επιστολή στο φιλοζωικό site που τη μετέδιδε και με έχασαν από αναγνώστρια διότι βρέθηκα μπροστά σε ένα τείχος· σα να τους άρεσε τόσο η ιδέα που δεν ήθελαν να το ψάξουν.

Οι μύθοι των πόλεων έχουν μελετηθεί και συζητηθεί και, όποτε δεν είναι ρατσιστικοί ή πολιτικά σκόπιμοι, είναι διασκεδαστικοί και ενδιαφέροντες. Ωστόσο, όμως, δεν είναι αληθινοί. Εκφράζουν τις φοβίες μας κι όχι την πραγματικότητα.

Γι αυτό και σας μεταφέρω το δικό μου περιστατικό. Δεν είναι μύθος, συνέβη σε μένα, είμαι αυτόπτις και αυτήκοη άρα μπορείτε να αναφερθείτε σ' αυτό με σιγουριά.

________________________________________________________________

εικόνα

Λεωφόρος Αλεξάνδρας: Η Αθήνα πωλείται ή ενοικιάζεται, τα μαγαζιά κλείνουν