Του ταύρου η μάνα κι η ανθρώπινη ηγεμονία #SalvemosALorenza

#SalvemosALorenza

Σκοτώνει ματαντόρ; Hρωας. 

Σκοτώνει ταύρος; Φονιάς και πρέπει να θανατωθούν κι αυτός κι η μάνα του.

 Έτσι λένε έθιμα και Παραδόσεις. 

Έβλεπα προχθές μια ταινία γραμμένη από τον εξαιρετικό Ντέιβιντ Μάμετ. Θέμα η επιβίωση τριών ανδρών σε ένα άγριο τόπο και η μάχη τους με μια αρκούδα την οποία σκοτώνουν. Κάποια στιγμή αναφερουν ότι αν μια αρκούδα, λέει, δοκιμάσει ανθρώπινο αίμα μετά γλυκαίνεται και μόνο ανθρώπους κυνηγά άρα πρέπει να θανατωθεί.

Το ίδιο πανανθρώπινο θέσφατο θα ακούσουμε  σε πολλούς τόπους και για τίγρεις, το ίδιο και για επιθέσεις ελεφάντων.

Έχει άραγε το ανθρώπινο κρέας τέτοια νοστιμιά; Έχει κάτι ιδιαίτερο που κάνει το άγριο ζώο να το θεωρεί λιχουδιά; Ή μήπως έχει τόσες επιλογές το άγριο ζώο; Όχι βέβαια., άλλο είναι το θέμα.

Το όλο ζήτημα είναι η ανθρώπινη ηγεμονία και η ιδέα μας ότι τα ζώα είναι κατώτερα του ανθρώπου και του ωφείλουν υποταγή. Ο Μόμπυ Ντικ που τολμά να τα βάλει με τον άρχοντα είναι  ο επαναστάτης που αμφισβητεί την εξουσία μας. Χάνει τα δικά του χαρακτηριστικά και γίνεται εχθρός, ένας σατανάς που, μόνο και μόνο επειδή δεν υποτάχτηκε, μας φαίνεται ότι επιθυμεί να μας ανατρέψει.

Τέτοιος τρελός δικτάτορας έγινε ο άνθρωπος μεθυσμένος από την παντοδυναμία του.

Θυμάστε –δεν ξέρω αν είναι έτσι ακόμα- εκείνα τα σχολικά μαθήματα Φυσικής Ιστορίας στα οποία μετά τις περιγραφές κάθε ζώου είχαμε το 'Σε τι μας βλάπτει/Σε τι μας ωφελεί' που ενσταλλάζει νωρίς-νωρίς στο παιδί την πεποίθηση πως όλα στον πλανήτη αυτό φτιάχτηκαν για ανθρώπινη εκμετάλλευση έτσι που 'καλό' είναι το πλάσμα το ωφέλιμο που δίνει μέλι ή το δέρμα του για τσάντες, τα δόντια του για κορσέδες και το λίπος του για κεριά ενώ 'κακό' είναι το βλαβερό που μας τρώει τα άμοιρα κοτόπουλα και δε μας δίνει ευχαρίστως την ουρά του για γιακάδες.

Τέτοιας ιδεολογίας είναι κι η παλιά παράδοση να θεωρείται επικίνδυνη η γραμμή αίματος ταύρου που σήκωσε κεφάλι και πληγωμένος-πεινασμένος-φοβισμένος αντί να κάτσει να σφαχτεί χρησιμοποίησε τα όπλα που του έδωσε η Φύση για να αμύνεται. Οπότε, τι χαρακτηριστικό, όπως αν τον νικούσαν θα του έτρωγαν τελετουργικά τα γεννητικά όργανα, τώρα που νίκησε όχι μόνο θα σφαχτεί μα σκοτώνουν και τη μάνα του- όπως πρωτόγονες πατριαρχικές κοινωνίες θα έκαναν στον επικίνδυνο εχθρό.

30 χρόνια είχε να πεθάνει τορέρο στην αρένα.  30 χρόνια είχαμε να μάθουμε τι γίνεται όταν ο ταύρος δεν καθήσει να σφαχτεί.

Ευτυχώς τα χρόνια αλλάζουν κι έχει ξεσηκωθεί θύελλα για την Κυρία Λορένζα, τη μάνα του αντάρτη.  Για να δούμε..

_______________________

Οι ειδήσεις

30 χρόνια είχε να πεθάνει τορέρο στην αρένα. https://t.co/W49Jv5vIRg
Φρικτότερο όταν ο ματαντόρ σκοτώνει αθώο ταύρο.#VictorBarrioDEP

— Δαφνη Χρονοπουλου (@MrsKastell) July 10, 2016

Outrage as mother of bull which killed Spanish matador faces slaughter #SalvemosaLorenza http://huff.to/29HyDsX  

Κι η ταινία που ανέφερα
The Edge― ελληνικά: Παιχνίδια Επιβίωσης (1997)

Σενάριο: Ντέιβιντ Μάμετ, σκηνοθεσία Λι Ταμαχόρι 

με τους: Άντονι Χόπκινς,Άλεκ Μπάλντουιν, Ελ Μακ Φέρσον, Χάρολντ Περινό

__________________________

Προσθέτω ενδιαφέρον σχόλιο

 Maria Aggelopoulou  

Όχι, δεν μας έχουν καμμία όρεξη τα ζώα, όχι, οι ταύροι είναι ήσυχα πλάσματα και βαριεστημένα μέχρι αηδίας (το βοϊδίσιο βλέμμα τους τα λέει όλα), όχι το ανθρώπινο κρέας δεν είναι νόστιμο (αυτό είναι μια παλιά στερεοτυπημένη ανάμνηση από παλαιές, αλλά και μεσαιωνικές ανθρωποφαγίες όπως με πληροφόρησε αρχαιολόγος πρόσφατα, δηλ. φτιάχνεις μια ανάμνηση για να δικαιολογήσεις εγκλήματα και όχι το αντίστροφο) και γενικά προβάλλουμε στα ζώα τις δικές μας ανησυχίες και επιθυμίες. Εσείς πιστεύετε ότι αν μια αρκούδα στο δάσος έχει να φάει ένα λαγό και έναν άνθρωπο, θα προτιμήσει τον άνθρωπο; ε, μη σκοτώνετε λαγούς τότε.