Το έπαθα πρόσφατα. Μουτζουρώνει η γιατρός στο μπλοκάκι για τις συνταγές, μου δίνει ένα παλαβό απόκομμα και τρέχω στο Φαρμακείο με δυσπιστία για το αν και πώς θα αποκρυπτογραφηθεί το ακατανόητο. Και να 'το πάλι. Ο φαρμακοποιός άνετος. Μιά ματιά έριξε και έφερε τα φάρμακα, έριξε άλλη μιά και ατάραχος σημείωνε τις δοσολογίες σαν τη καφετζού που διαβάζει νούμερα κι αλφάβητα, στεφάνια, δάκρυα και 'Μεγάλη Πόρτα' εκεί που εμείς οι απλοί θνητοί βλέπουμε κατακάθια σε ένα άπλυτο φλιτζάνι.
Ο γραφικός χαρακτήρας των γιατρών: ένα από τα μυστήρια της ζωής.Μια δεκαετία σπουδάζουν κι όταν πια, μεσήλικες θα ανοίξουν ιατρείο ούτε το όνομά τους δεν ξέρουν να γράψουν. Όλοι τους. Ό,τι κι αν είχαν μάθει στο Δημοτικό, μέχρι να βγουν απ' την Ιατρική Σχολή, πάει ξεμαθεύτηκε. Διότι μη μου πείτε ότι αν άρχιζε το παιδί σας να μουτζουρώνει σα γιατρός δε θα ανησυχούσατε για τα μάτια ή τα μυαλά του;
Το φαινόμενο δεν είναι τοπικό, είναι παγκόσμιο, πανιατρικό. Πρόκειται, λέει μια ερμηνεία, για χούι συντεχνιακό, από τότε που εξαγωγές δοντιών και απλές επεμβάσεις αναλάμβανε ο κουρέας που είχε τα ξυράφια πρόχειρα ενώ για όλα τα άλλα ήταν η μάνα. Κάπου βαθιά σε ανδρικές ψυχές επιβιώνει στην Ελλάδα και στην καθ' ημάς Ανατολή η αρχαία συνήθεια και τυχαίνει ακόμα σήμερα να ακούμε άνδρες που, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα τηλεφωνήσουν να ρωτήσουν τη μαμά τους για πάσα νόσο και πάσα μαλακία για πυρετό, πονοκέφαλο, κρυώματα, στομάχι, ως και τσίμπημα από τσούχτρα έχω πετύχει.
Και κάπου ανάμεσα, στο κενό μεταξύ του κουρέα και της μαμάς μας, για τα πιο σκοτεινά κι επίφοβα δε έμενε παρά ο Θεός κι οι επί γης εκπρόσωποί του, οι μεσολαβητές του. Δεν είναι τυχαίο που στα μοναστήρια αναπτύχθηκαν τα πρώτα φάρμακα, εκεί που συναντήθηκαν οι ικέτες προσκηνυτές με τους πιο μελετηρούς σπουδαστές που τους προσελκύσανε οι βιβλιοθήκες. Μάλιστα η αρχαιότερη Ιατρική Σχολή, που είναι ακόμα σε λειτουργία από το 1137, ανήκει στο εξέχον ως σήμερα Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ που θεμελιώθηκε, από ένα Πάπα και μολονότι ήταν αυτόνομο και παρέμεινε φιλελεύθερο, Καρδινάλιοι και Πάπες το έθεσαν υπό την προστασία των Επισκόπων.
Εκεί λοιπόν, στο μυστικιστικό και φιλοσοφικό κενό αναπτύχθηκε η Ιατρική που σήμερα παρέτεινε τη ζωή μας. Εκεί οι Αλχημιστές επιδίδονταν σε πειράματα και εξερευνήσεις της Φύσης και του ανθρώπινου σώματος ανατέμνοντας πτώματα και, προφανώς, κρατώντας σημειώσεις. Οι οποίες από τη μια σ΄ εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς μπορεί να απέβαιναν μοιραίες αν έπεφταν σε μάτια αδιάκριτα κι από την άλλη μπορεί και να κλέβονταν και να χάνονταν για πάντα. Κι εκεί, λέει η θεωρία, στους Αλχημιστές πατέρες της σύγχρονης φαρμακολογίας οφείλεται το μυστήριο του δυσνόητου γραφικού χαρακτήρα των γιατρών αλλά και της ευκολίας με την οποία διαβάζεται μόνο από Φαρμακοποιούς.
Προσθέτω
Μετά την κοινοποίηση φίλος με πληροφόρησε ότι στο Montpellier είχε σπουδάσει ο Κοραής.
Άλλος φίλος μου έστειλε τη διαδήλωση γιατρών.
Όμορφο! Από τα γράμματα στην μανα που τα ξέρει και τα θεραπεύει όλα και από εκεί στα μοναστήρια και στα φάρμακα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εγώ μόνο για ξεμάτιασμα παίρνω την μάνα, τα υπόλοιπα στο γιατρό!