13 Οκτωβρίου, τα γενέθλια της Στάλης, της πιο γλυκειάς, της πιο πιστής μου φίλης και γειτόνισσας.
Πενθούσα τότε το γκρέμισμα του παλιού σπιτιού μας στο Λυκαβηττό. Φοβόμουν πως την έχανα.
Δεν την έχασα. Βλεπόμασταν και μιλούσαμε, ερχόταν στη Μύκονο, ταξιδέψαμε μαζί στην Πόλη και το Βερολίνο. Κι ήταν πάντα κοντά μου, ο πιο καλός άνθρωπος που γνώρισα.
Πενθώ τώρα. Όχι για τοίχους και τη γκρεμισμένη Αθήνα μου μα για τον καρκίνο που τη σκότωσε μετά από αγώνα γενναίο μα άνισο.
Στάλη μου, μου λείπεις και θα μου λείπεις όσο ζω
για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ―ή λίγα.
________________________
Ρωμανού Μελωδού 5
από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου
__αφιερωμένο στη φίλη και γειτόνισσα μιας ζωής Iliostalaxti Vavouli
__ http://kastellakia.blogspot.gr/2014/10/5-7-9-2001.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.