Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Οι Γιαγιάδες της Οργής





HERE COME THE RAGING GRANNIES


'Old wives' tales' έλεγαν την εποχή του Σαίξπηρ για εκείνο το μείγμα αμάθειας, εμπειρικής γνώσης και προκατάληψης που ταυτίζεται με τη γριά τη μάγισσα, την Τρελή του χωριού, ένα αρχέτυπο που λίγο-πολύ η ανδρική κοινωνία το βλέπει πίσω από γιατροσόφια, συνταγές και ξεματιάσματα που αποδίδει στη γυναικεία παράδοση. Διότι από τα προϊστορικά χρόνια όταν  οι κοινωνίες μας έγιναν πατριαρχικές, οι γυναίκες θεωρούνται περιορισμένης νοημοσύνης.
Πολλή ανδρική φαιά ουσία επιστρατεύτηκε στους αιώνες για να αποδειχθεί επιστημονικώς πως οι γυναίκες είμαστε το Άλλο, το Αδύναμο Φύλο. Πνευματικά. Ένα επιχείρημα ήταν ο μικρότερος εγκέφαλος. Τυπικότατο (σχολίασαν οι φεμινίστριες) που οι άνδρες για το μέγεθος μιλούν.
Το άλλο, το κατ΄εμέ κωμικότερο, είναι το ορμονικό. Είναι, ισχυρίστηκε σοφός συνταγματολόγος, τόσο ανισόρροπες οι κυρίες λόγω των ορμονικών διαταραχών τους που, εκτός κι αν γινόταν να ταυτιστεί ο έμμηνος κύκλος όλων τους, δε θα ήταν δυνατόν να τις εμπιστευθούμε να ψηφίσουν. Γελάτε; Θα γελάσετε ακόμα πιο πολύ, νομίζω, που αυτό δεν είναι βικτωριανό αλλά του 1952 που πρωτοψήφισαν οι Ελληνίδες.
Βλέπετε από την αρχαιότητα η Υστερία από την Υστέρα, τη μήτρα βγαίνει. Η οποία, έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί, πάει κι έρχεται εντός του σώματός μας και μας μουρλαίνει κάθε λίγο, αναπάντεχα.
Η ιδέα όμως οδηγεί εκεί ακριβώς που ο σοφός δεν ήθελε. Διότι, αν οι ορμόνες μας είναι το πρόβλημα, τότε γινόμαστε ίσες του ανδρός κατά τα μη αναπαραγωγικής ηλικίας χρόνια μας. Που, αν ίσχυε, θα σήμαινε πως όταν οι λαοί κι οι λόγιοι μιλούν για 'Old Wives' Tales' ή (για να το φέρω πιο κοντά, οι τηλεαριστοφάνηδες αναφέρονται στις 'Γριές') πέφτουν εντελώς έξω.
Ή μέσα. Στο λάκκο που μόνοι τους έσκαψαν. Διότι καλύτερα οι τεστοστερονόπληκτοι να μη μιλούν στο σπίτι του κρεμασμένου για οργή αλλιώς πριν να ψηφίσουν ή να νομοθετήσουν θα έπρεπε το κράτος να τους ψεκάζει με Xanax ή οιστρογόνο.

Ωστόσο όπως υπάρχει η νταηλίδικη οργή του μαχαλόμαγκα που τρομοκρατεί τους αδυνάτους υπάρχει και η δίκαιη οργή που ίσως βρίσκει διέξοδο σε δρόμους δημιουργικούς.
Και τέτοια είναι η οργή των κυριών που οργανώθηκαν ως Raging Grannies  (αρχικά 'of Madisson Wisconsin' αλλά το Κίνημά τους απλώνει σα λεκές από ροζ μελάνι) με ένα κοινό σύνθημα:
WAR IS STUPID
Όχι αναγκαίο κακό, όχι επικίνδυνος, όχι δεν ξέρω τι, αλλά απλώς:
 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ

Στο πασιφιστικό κίνημα οι γυναίκες έχουμε μακρύτατη παράδοση.  Από τη Λυσιστράτη ως τις αστές του A' Παγκοσμίου Πολέμου που έβγαιναν με πλακάτ φωνάζοντας πως δε θα γεννάμε εμείς παιδιά για να μας τα σκοτώνετε.



Οι Raging Grannies έχουν ιστοσελίδα, οργανώνουν διαμαρτυρίες και παρίστανται δυναμικά στο Κίνημα Καταλήψεων της Γουώλ Στρητ (και όχι μόνο). Όπλο τους το τραγούδι. Όχι σαν χορωδία κυριών. Παράφωνο και κωμικό με στίχους που παραφράζουν σε γνωστούς σκοπούς, διότι υποστηρίζουν πως το γέλιο είναι όπλο για να πείσεις.

Θα σας ομολογήσω πως παρά το θαυμασμό δε συμπλέω με όλα τους τα ρεύματα. Είναι, για παράδειγμα, κατά των αμβλώσεων και διαβλέπω πως εντός τους, ανάμεσα στις ακτιβίστριες του '60-'70, θα υπάρχουν πυρήνες με έντονο θρησκευτικό αίσθημα― μα αυτά είναι οι δικές μου εμμονές και δε χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι.

Χαρείτε τις κι επισκεφθείτε τους συνδέσμους με τις ροζ σελίδες που, για αλλαγή, δε δίνουν συνταγές ζαχαροπλαστικής και πλεκτικής. 


Σύνδεσμοι και φωτογραφίες
Heidi Herron στο Open Salon
τα τραγούδια τους: http://raginggrannies/songs/

Στην Κατάληψη το "We shall not be moved'


_______________________

10 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρουσες οι εν λόγω κυρίες και το site τους. Μου αρέσουν τέτοιου είδους αναρτήσεις, γιατί παίρνω πληροφορίες για θέματα {όπως ο φεμινισμός ας πούμε} που δεν με απασχόλησαν ποτέ τόσο, ώστε να εντρυφήσω. Είσαι ένα μικρό σχολείο Δάφνη Χρονοπούλου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και φαντάσου, είμαι μόνο στο ισόγειο .. τι θέα να χει άραγε στην ταράτσα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Lyriel αυτή είναι η πιό μεγάλη φιλοφρόνηση. "And the mind runs, runs' έλεγε ο Byron για τέτοιες νύχτες. Μα όταν ξέρεις πως εκεί που τρέχει κάποιον βρίσκει το τρέξιμο δε μοιάζει μάταιο.
    Για την ταράτσα τι να πω; Ίσως αν ήταν ορατή να φαίνονταν μονάχα μίζερες κεραίες και μπουγάδες.. για το υπόγειο και τα σκοτάδια του πάλι, ας το αφήσουμε. Το μόνο που θα πω είναι ότι εσύ είσαι από τους λίγους που επισκέπτονται και τους ορόφους με τα επίσημα σαλόνια και τα οργανωμένα δείπνα (στο άλλο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντως δεν κατάλαβα γιατί συνέδεσες τις γιαγιάδες με τον φεμινισμό.....

    Καλώς σε βρήκα πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα συνδέονται στενά.
      Το κίνημά τους είναι απ' ευθείας απόγονος των πασιφιστικών γυναικείων κινημάτων που έκαναν οι πρώτες μετα-σουφραζέτες. Το αναφέρω νομίζω..

      Καλώς ήρθατε πάντως!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.