Από την Πόλη οι φωνές της νύχτας

Η ώρα πήγε 5 ακριβώς, οι γλάροι ακούγονται από ψηλά σε κάθε είδους κουβέντες. Άλλοι φωνάζουν όπως όταν τα ψαράδικα επιστρέφουν στο νερό τα ψάρια που διέλυσε το δίχτυ, άλλοι τσιρίζουν σε μανιακούς μα σύντομους καυγάδες, άλλοι γρυλίζουν σα σκυλί που βασανίζεται και αναμειγνύονται ηχητικά με τα περιστέρια και όσα συμβαίνουν όποτε ξυπνούν, γεννούν ή δεν ξέρω τι κάνουν κάθε ξημέρωμα. ― Ήταν  πριν να ξημερώσει χθες που ένα κακάριζε σα κότα που υπερηφανεύεται που έκανε το αυγό. Ταξιδευτές ή μόνιμοι κάτοικοι δεν ξέρω διότι έχει πολλών ειδών θαλασσοπούλια η Πόλη. Κοπάδια εν ζωή, που γυρνούν σε κοινωνίες παράλληλες με των ανθρώπων, όπως τα στρώματα των αιώνων κάτω από τα σπίτια και τα τείχη.

Διότι σαν των αιώνων τις πολλές ζωές είναι και οι πολλές παράλληλες κοινωνίες του παρόντος.

Μια πόλη αυτοκρατορική χωρά όλα τα είδη. Οι γειτονιές τσιγγάνων πλάι στα δρομάκια που αποθανατίζει ο γνωστός μας Νομπελίστας, αποδεικνύουν την αλήθεια του παλιού γνωστού cliché ότι η Ιστανμπούλ είναι η Πόλη των αντιφάσεων. 


Πολλά είναι τα προβλέψιμα καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει αλλά δεν παύουν να είναι διασκεδαστικές οι συμμετρίες των αντιθέσεων. Σήμερα ήταν κι αυτό:

Την ίδια μέρα, στον ίδιο τόπο, το ίδιο κοινό άκουσε την ορχήστρα που έπαιζε ζωντανά, ενώ ψηλά στο

μιναρέ υμνούσε τον Αλλάχ ο μουεζίνης ηχογραφημένα.

__________________________

Φωτογραφίες

στο δωμάτιό μου: 

πάνω:Το Ξενοδοχείο σε κάρτα πάνω σε εφημερίδα πάνω στο κρεβάτι μου

κάτω: Με είδατε στον καθρέφτη;

_____________________________

 Περιγραφή ενός γεύματος ακολουθεί. Μα όχι ακόμα. Μόλις κελάηδισαν τα πρώτα πουλιά της ημέρας. Κι η Πόλη με καλεί.

____________