Έχετε πάει πρόσφατα στην Πόλη; Έχει ενδιαφέρον πώς αλλάζει από χρόνο σε χρόνο με ένα τρόπο που θυμίζει τις αλλαγές που ζήσαμε στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Τα 20 εκατομμύρια της Πόλης φαίνεται είναι ο νέος στόχος τού πολιτιστικού ιμπεριαλισμού που συντηρεί τη διεθνή βιομηχανία.
Πριν τέσσερα χρόνια στο ξενοδοχείο δεν ήξεραν να μου δείξουν πώς να χρησιμοποιήσω το ελληνικό κινητό μου προς τούρκικα νούμερα. Σήμερα το ξενοδοχείο έχει παντού δωρεάν ασύρματο Internet.
Κι όπως αυξάνονται τα δυτικά σύμβολα καλοπέρασης αυξάνονται κι οι μαντίλες και τα Μαύρα Τρίγωνα πίσω (ή ανεπαισθήτως πίσω) από καμάκια με λαϊκό δερμάτινο, μοκασίνι και μάτι που παίζει· κι όπως αυξάνονται οι φωτεινές πινακίδες μαγαζιών με άχρηστη εισαγόμενη πραμάτια έτσι αυξάνονται κι οι μεντρεσέδες στις φτωχογειτονιές― αλλά αυτό είναι μιά άλλη πικρότατη ιστορία που στα αίτια και τις συνέπειες της οποίας έχω αναφερθεί κι άλλες φορές αλλά δεν είναι του παρόντος και δε θα αφήσω τώρα που είμαι εδώ να με χαλάσει (αν και.. ομολογώ πως παραλίγο, ξυστά μου πέρασε σήμερα στη Divanolu Caddesi).
Χάρηκα, λοιπόν, το Τοπ-Καπί διότι είχε ωραίο καιρό πολίτικο, με συννεφιά, μα και γιατί το έχω ξαναδεί και πήγα επί τούτου για μιά ιταλοτουρκική έκθεση οθωμανικών υφασμάτων.
Στα μάτια μου έχει κολλήσει η ομορφιά τους και αναδύεται μέσα μου ένα 'πώς' που δεν είναι απελπισμένο, όπως όταν συναντώ τα ανωτέρω, αλλά ακολουθείται από ειλικρινή θαυμαστικά:
Πώς στο βενετσιάνικο βελούδο το φλωρεντίνικο κρινάκι γίνεται τουλίπα και γαρύφαλλο!
Πώς παραπέμπει η ύφανση σε δυό πολιτισμούς που ανθούσαν και που μάχονταν συγχρόνως! Και πώς αυτά που χώριζε η Πολιτική κι η δυσπιστία τα ένωσε για πάντα η Αισθητική!
_______________
Πώς στο βενετσιάνικο βελούδο το φλωρεντίνικο κρινάκι γίνεται τουλίπα και γαρύφαλλο!
Πώς παραπέμπει η ύφανση σε δυό πολιτισμούς που ανθούσαν και που μάχονταν συγχρόνως! Και πώς αυτά που χώριζε η Πολιτική κι η δυσπιστία τα ένωσε για πάντα η Αισθητική!
_______________
Η Έκθεση:
Οι εικόνες
Η πολυταξιδεμένη Μπέττυ με φόντο τη θάλασσα του Μαρμαρά[© by_Iliostalaxti Vavouli].
Στην έκθεση δεν επιτρέπονται φωτογραφίσεις. Αυτές είναι δικές μου, εξωτερικών του Τοπ Καπί.Προς την έκθεση: Η σκάλα με την Πόρτα (ξέρετε την αγάπη που τρέφω για Μεγάλες Πόρτες).
Από την έκθεση: Οι δύο οπτικές από το παγκάκι στο οποίο μόνη κάπνισα τσιγάρο.
Για την Ελλάδα δεν υπάρχει ελπίδα, όλα γκρεμίζονται, αλλά γι' αλλού ελπίζω ότι κάποιος Ποιητής μετά από χρόνια, όταν εγώ δε θα είμαι πια, θα ψάξει να βρει το παγκάκι μου και θα σκαλίσει πάνω του το όνομά μου ή, προτιμότερο, θα το φωνάξει δυνατά.
[και επειδή ήδη ακούω αντιρρήσεις για το "όλα γκρεμίζονται" δηλώνω πως ο Παρθενών επιβεβαιώνει τον κανόνα― και, αν το θέλετε πιο αναλυτικά, εδώ.]
ταξιδεύουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήοι νύχτες τί λένε;
είναι εξωτικές αλήθεια;
ή μήπως σσσ...;
Εξωτικές; Μόνο να δεις αυτό που βλέπω, μόνο ν' ακούς τους μουζίνηδες τον ένα μετά τον άλλο να υμνούν το Μπιρ Αλλάχ.. Καλή σου μέρα ξενύχτισα Ph.
ΑπάντησηΔιαγραφή