Σήμερα ήρθε το χριστουγεννιάτικο δώρο μου.
Μιά φορά κάθε τόσο έρχεται ένα περιστατικό να μας θυμίσει γιατί αγαπήσαμε αυτούς που αγαπάμε και να καμαρώσουμε γι' αυτούς και την επιλογή μας.
Τηλεφωνούσα το πρωί στο σπίτι και δεν απαντούσε κανείς. Ούτε στο κινητό που σκέφτηκα πως θα ξεχάστηκε σπίτι. Ωστόσο, πρωί-πρωί ήταν λιγάκι ασυνήθιστο να λείπει ο Κύριος Kastell o οποίος μου τηλεφώνησε μιά ώρα μετά λαχανιασμένος.
Απέναντί μας, από την άλλη πλευρά του δρόμου έχει δυό σπίτια κι από πάνω τους στην παραγγεριά βόσκουν προβατάκια. Κι εκεί μακριά άκουσε φασαρία το πρωί και νόμισε πως είδε δυό αρνάκια να μαλώνουν με ασυνήθιστες κινήσεις που του τράβηξαν την προσοχή και τα κοίταζε ώσπου ξεχώρισε πως το ένα ήταν πρόβατο και το άλλο ένας μεγάλος μαύρος σκύλος, το Rotweiler που βλέπουμε συχνά όρθιο να κοιτά το δρόμο από ένα μπαλκόνι ή, τα καλοκαίρια να το βγάζει βόλτα ένας νεαρός Ινδός που εργάζεται εκεί δίπλα.
Άσχετο, μα το καλοκαίρι τους έβλεπα καθημερινά να περνούν στο κομμάτι του δρόμου που φαίνεται από ψηλά, από την αυλή μου. Πρώτα έτρεχε το δυνατό σκυλί και τραβούσε το παιδί στην κατηφόρα· ύστερα βάδιζαν σχεδόν μαζί και, τελικά, τους πήρε μια βδομάδα να γίνουν φιλαράκια και, προφανώς, ο σκύλος να ευγνωμονεί για τη βόλτα του όσο κι ο νεαρός που εν τέλει ίσως συνήθισε το σκύλο (που ενδεχομένως από ανατροφή και από θρησκεία είχε μάθει να τον αποφεύγει ως χαράμ) και να ευγνωμονούν ο ένας τον άλλο για την ανάπαυλα από τις αλυσίδες της δουλείας. Το βήμα τους εναρμονίστηκε και άρχισαν να μοιάζουν, όπως ο σκύλος στον αφέντη που αγαπά και το παιδί στη μάνα.
Μα, τώρα που γνωρίσατε το σκύλο, επιστρέφω στα δικά μας. Έτρεξε ο Κύριος Kastell την ανηφόρα στην πλαγιά και με πέτρες, με φωνές και τέλος με τα χέρια και την ανθρώπινη επιβολή που σέβονται οι σκύλοι, το έσωσε το πρόβατο. 'Κι αυτό', μου είπε, 'όταν κινδύνευσε δεν ανέβαινε προς την κορφή αλλά ερχόταν στους ανθρώπους για βοήθεια'.
Ανθρώπους! Θα το πω, δε γίνεται. Υπάρχουν δύο σπίτια ανάμεσα σ΄εμάς και το επεισόδιο, τα οποία βρίσκονται από την ίδια την απέναντι πλευρά του δρόμου. Καθώς ο Κύριος Kastell έτρεχε προς το περιστατικό βγήκε ο Κύριος Γείτονας να μάθει τι συμβαίνει. Του έδειξε ο Κύριος Kastell το σκυλί να επιτίθεται στο πρόβατο (σα να μην έβλεπε, σα να μην ήταν πιό κοντά) κι εκείνος του απάντησε: 'Δεν είναι το δικό μου!'. Ούτε το δικό μας ήταν.
Με καταλάβατε; Άλλα δε θα σας πω, μόνο σας εύχομαι να είχατε τη χαρά μου και την περηφάνια μου κι εσείς για τις επιλογές σας.
εικόνες
Mr Kastell with Troy
Δεν ήμουν εκεί να φωτογραφίσω και σας δίνω μιά ανοιξιάτικη εικόνα (βλέπετε φύλλα στη συκιά) που λόγω μεγέθυνσης βγήκε σαν άσκηση παρατηρητικότητας: Spot the Γίδι.
Ωστόσο δείχνει καθαρά τι δύσκολο είναι να διακρίνει κανείς αρνιά στη Μυκονιάτικη Φύση και τι εύκολο θα ήταν για τη συνείδηση το 'ήτανε μακριά, δεν είδα' ή το 'πού να τρέχεις'.
Διότι το περιστατικό διαδραματίστηκε στην απέναντι πλαγιά κι όχι πάνω από το σπίτι μας.
_________________
Καλημέρα !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω τις φωτογραφίες σου, διαβάζω τα νέα σου και χαίρομαι :)
Μπράβο του του Κυρίου Kastell, για την ανθρωπιά του αλλά και το θάρρος του -το Ροντβάιλερ είναι μεγάλο σκυλί και όπως και να το κάνεις είναι λίγο τρομακτικό, ειδικά αν δεν είναι δικό σου και είναι και εκνευρισμένο-, όσο για τον κύριο Γείτονα,... που να μπερδεύεται τώρα... αναλγησία σε όλο της το μεγαλείο. Τέλος πάντων, αφού βρέθηκε κάποιος να το σώσει το ζώο, πάλι καλά.
Δε μου λες, στη φωτογραφία παρατηρητικότητας spot the γίδι, υπάρχει στ' αλήθεια το γίδι και έχει κάνει τέτοιο καμουφλάζ που δεν το βλέπω με την καμία, ή το είπες αστεϊζόμενη?
Αυτό που με πληγώνει στην Μύκονο είναι η μπαστούρα, το σχοινάκι που δένει τα πόδια των ζώων μπρος-πίσω για να περιορίζει την ελευθερία τους.Νομίζω ότι τα ζώα υποφέρουν πολύ,εάν και εσύ νομίζεις το ίδιο σε παρακαλώ γράψε κάτι. Καλά Χριστούγεννα.ΜΕΡΜΕΛΕΧΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά το θυμάσαι Μερμελέχα. Σε τόπους με μικρές ιδιοκτησίες & φτωχά βοσκοτόπια η μπαστούρα θεωρείται από τους βοσκούς ο βολικότερος τρόπος να δεθούν τα αιγοπρόβατα που άλλο λουρί δεν ανέχονται και συνήθως πνίγονται. Παλιότερα ασυνείδητοι τα ξεχνούσαν μέρες έτσι με αποτέλεσμα να πληγώνονται. Το έχω δει & σε γαϊδουράκια παρατημένα για μήνα ολόκληρο. Τώρα πιά οι λίγοι βοσκοί είναι ξενοδόχοι που διατηρούν τα ζώα από αγάπη στην παράδοση & τα μπαστουρώνουν για πολύ λίγο όταν μεταφέρονται για βοσκή σε πλούσια αλλά μικρά χωράφια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μπαστούρα πια είναι πρόβλημα κυρίως λόγω μεθυσμένων τουριστών που πετούν πέτρες ή φωνάζουν για να τρομάξουν τα μπαστουρωμένα ζώα κι εκείνα προσπαθώντας να τρέξουν πληγώνονται. Δυστυχώς όμως είναι ο μόνος τρόπος να συνεχιστεί η συνήθεια να έχουν οι οικογένειες ζώα στοι ΑΙγαίο που η μετανάστευση ή ο τουρισμός δεν έχουν αφήσει εργατικά χέρια & τα μεγέθη ούτως ή άλλως, θα το έκαναν παράλογο να απασχολείται βοσκός για να τα προσέχει όλη μέρα.
Lyriel ναι, γι αυτό είμαι υπερήφανη, δεν πρόκειται για σκυλάκι οπότε οι δικαιολογίες θα ήταν πολλές.
Αν κοιτάξεις ακριβώς στο κέντρο πάνω από το μεγάλο στρογκυλό βράχο θα το δεις προς τα δεξιά να σε κοιτάζει. Είναι λευκό με μαύρα αυτάκια, το γνωρίζω προσωπικά.
Δυστυχώς υπάρχουν βοσκοί με μπαστουρωμένα αρνιά και κατσίκια,υπάρχουν μπαστουρωμένα μοσχάρια.Υπάρχει ζωική παραγωγή στην Μύκονο,υπάρχει και το σφαγείο.Άλλωστε τα ζώα δεν χρειάζονται λουρί,πόσο μάλλον μπαστούρα,Το χωράφι χρειάζεται περίφραξη .Οι ξερολιθιές εκτός όλων των άλλων χρησίμευαν και σαν φράχτες.ΜΕΡΜΕΛΕΧΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ σωστά τα λες κι είναι απελπιστικό το θέαμα μεγάλων ζώων με πληγωμένα πόδια από τη μπαστούρα όσο & η αδιαφορία για τη συντήρηση της παραδοσιακής ξερολοθιάς (που επιδοτείται αλλά λίγοι νοιάζονται). Δυστυχώς η ντόπια Φιλοζωική ασχολείται μόνο με ζώα συντροφιάς & ενώ κάνει σπουδαίο έργο με στειρώσεις & υιοθεσίες στο εξωτερικό, με τα μεγαλύτερα ζώα δεν έχει ασχοληθεί (θα ήταν & κακές δημόσιες σχέσεις το ακανθώδες αυτό ζήτημα). Αγαπητέ Μερμελέχα έχεις δίκιο η ενημέρωση είναι αναγκαία. Δυστυχώς οι άνθρωποι που μπαστουρώνουν δε με διαβάζουν (δε διαβάζουν) & τις διαμαρτυρίες μας τις βλέπουν σαν ευαοσθησίες άσχετων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα και καλες γιορτες ευχομαι με υγεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρηκα,ελπιζω να τα λεμε!!!
Ζείς καλύτερα όταν ζεις αντάμα με μια τέτοια περηφάνια. Γνωρίζω!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές, εντός κι εκτός μας!
Καλές γιορτές!!!χαρά υγεία κ εμπνευση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμαθα τι σημαινει "μπαστουρα" που δεν ηξερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δεσιμο στα ποδια του ζωου το ειχα δει
Το spot the Γιδι δεν το καταλαβα
Μου αρεσαν οι ετικετες (gelasa diladi)
Ετικέτες: Mme Kastell, mores, Αρνίο, αυτοβιογραφικά, Γάμος, σκυλιά
Καλες γιορτές ευχομαι στους Mr & Mme Kastell
-
Εγκάρδιες ευχές σε εσένα, και
ΑπάντησηΔιαγραφήτην οικογένειά σου.
Είθε η μικρή ανάπαυλα των γιορτών να σας χαρίσει γαλήνη και μικρές χαρούμενες καθημερινές στιγμές που τόσο μας είναι απαραίτητες και μας ανατροφοδοτούν στους χαλεπούς καιρούς μας.
Καλά Χριστούγεννα, να είσαι πάντα δημιουργική, και ευτυχής. τις θερμότερες ευχές μου για σένα και τα πρόσωπα που αγαπάς :))
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια Δάφνη μου, μαζί κάνουμε το σύμβολο της νίκης {δάφνη εσύ, στεφάνι εγώ} ***
Χρόνια Πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να μην ξεχνάμε πως ο μικρός Χριστούλης δεν γεννήθηκε μόνο για την αφεντομουτσουνάρα μας.
Χαρούμενα Χριστούγεννα Δάφνη Δάφνη!
Σας ευχαριστώ όλους εκτενώς στην επόμενη ανάρτηση (όπου και clues για το Spot the Γίδι).
ΑπάντησηΔιαγραφή& εύχομαι ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ με πολύ κουράγιο σε όλους μας
& καλά λόγια πάντα & δαφνοστεφανωμένοι όσοι αγαπάμε (Lyriel)
& 'τα μικρά δώρα και τα γλυκά δένουν τις φιλίες' έλεγε η γιαγιά μου (Summertime Blues)
& οι εικόνες της Ευρυτανίας πάντα παραδείσιας ομορφιάς (ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ)
& ξέρω πως εσύ ξέρεις (alex)
& πέρασα κι εγώ& θα ξαναπερνώ ( gwgoyla)
& είσαι εκείνη που νομίζω;( stella)
& χαίρομαι που το χιούμορ πιάνει τόπο σε αμπαστούρωτα μυαλά- αλλά τόσο καλά κρυμένο είναι το άτιμο το γίδι μου; (velvet)
με ευχές σε όλους μας εδώ (κι αλλού όπου θέλετε)
Καλά να είμαστε πάντα και να γελάμε..