Δεν τα αντέχω άλλο απόψε τα πολιτικά. Πιό άγρια μορφή μου φαίνεται πως παίρνει αυτό το καλοκαίρι.
Γι αυτό, σας δίνω άσχετη με το δράμα μας αιτία για αφόρητη συγκίνηση· σας δίνω ένα πένθος μάταιο, το τέλος μιά μεγάλης αγάπης.
Επισήμως της Τέχνης λειτούργημα είναι αυτό. Όπως η ονειροπόληση απαλύνει το απραγματοποίητο, έτσι και η μετάθεση της λύπης, το πένθος για τον Αχιλλέα, το Βρόνσκι ή την Κυρία του Δουμά ή του Βέρντι με μαραμένες πιά τις συνωμοτικές καμέλιες και τον Αρμάνδο που επέστρεψε πολύ αργά τώρα που οι δανειστές διαλύουν το σπίτι των γλεντιών, μας ρίχνουν σε κρίση λυγμών κι όσο βιώνουμε το δια της Τέχνης τόσο τα δάκρυα ξεπλένουν το δικό μας που δεν αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε ξανά.

Κι ένα έχω να σας πω: Εάν αντέξετε να το δείτε όλο, θα έχετε κι εσείς μαύρη καρδιά, όπως εγώ απόψε, δηλαδή ανάγκη επείγουσα γιά Τέχνη.
Γι αυτό και η Traviata με τη Maria:
Libiamo με τον Giuseppe di Stefano:youtube
____________________________________________________♠
Πόσος πόνος...
ΑπάντησηΔιαγραφήέσταξε η ψυχή μου...Θα πενθώ και τους δυο σήμερα, αφού, άλλο
δε μου μένει να κάνω...
την καλησπερα μου κι ενα μεγαλο μπραβο!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα Δάφνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ζώα πάντα μας δίνουν μαθήματα' ανθρωπιάς θα μπορούσαμε να πούμε. έτσι κι αλλιώς μερικά πράγματα δεν είναι μετρήσιμα..
Η μουσική είναι ωραία, το κείμενο ωραιότερο κι εσύ ένα ποίημα!
καλό απόγευμα, καλό βράδυ. Ph.