Ναι, χιόνι στη Μύκονο

Χθες το απόγευμα κουβέντιαζα με τη φίλη μου πίσω από μεγάλα τζάμια κοιτάζοντας τις αραιές παγωμένες σταγόνες να γίνονται χιόνι και να στέκονται για μια στιγμή πάνω στα παιδικά σκουφιά την ώρα που οι μαθητές ανέβαιναν τη σκάλα για τα αγγλικά τους. (Μαντέψατε πού ήμουν, εσείς που κάτι ξέρετε).

Κι ύστερα στην επιστροφή καθυστερούσα κι έκανα βόλτες με το αυτοκίνητο για να χαρώ το λεπτό χιονάκι που έφτιαχνε σχήματα λευκά καθώς το μετακινούσε ο άνεμος κι όταν το έφταναν οι προβολείς μου έμοιαζε να μου ανοίγει τόπο να περάσω.

Είναι μικρές οι διαδρομές μας και για να το απολαύσω θυμήθηκα όλες τις μικροδουλειές ― μιά κρέμα για τα πόδια, μιά δυνατή του ήλιου (ναι, μη χαμογελάτε ειρωνικά, προχθές ήμουν στον κήπο με καπέλο και γυαλιά και αναγκάστηκα να καλυφθώ σαν τους μελισσοκόμους για να μη γίνω σαύρα), μεταφορά  ενός dvd σε usb και, μοναδικό σημαντικό, ευχάριστο κι επείγον: να παραλάβω ένα μικρό κιβώτιο με βιβλία που είχα παραγγείλει και επιτέλους διέσχισαν τις θάλασσες). 

Όμως δε θα πω άλλα τέτοια μικροπράγματα (εξ άλλου με καλούν για φαγητό και η στοίβα των νέων βιβλίων με περιμένει) μόνο, επειδή εδώ σ΄εμάς είναι σπάνιο, χαρείτε τις εικόνες από ένα τοπίο που ίσως το γνωρίζετε χρυσό  και γαλανό, ξερό κι αλλιώτικο.
 Σπάνια ημέρα, παράταιρη και περισσή. Ο Σεφέρης το διασκέδαζε που είχε τα γενέθλιά του κάθε τέσσερα χρόνια και ο καιρός φέτος μου τον θύμισε έτσι που σήμερα βρήκε να πασπαλίσει τη γη σαν τις παλιές σπιτικιές τούρτες.

Ιδού λοιπόν σε τι ξυπνήσαμε (εγώ αργά, ως συνήθως, γι' αυτό οι φωτογραφίες είναι άλλων):

εικόνες

όλες σήμερα:

 Κάτω Μύλοι, 8π.μ. από Katerina Petraj

οι άλλες από: Stelios Rousakis, KmykonosKostas

εκτός από τα Γίδια: Μαρία Φιορεντίνου (από mykonensis όπου κι άλλες)

❄

_________________________

Το ρόδο το Φαρσί κι η Κόρη από το Spanish Harlem

 Σε κάθε παραμελημένο κήπο, σε κάθε φτωχογειτονιά φαίνεται πως υπάρχει ένα ρόδο, ένα κορίτσι τρυφερό που μαραζώνει είτε για αγάπη μακρινή είτε για όνειρα που πάνε χαμένα.

Το ρόδο του μυστικιστή έχει αγκάθια, και σκαρφαλώνει στο σταυρό της ένωσης των αντιθέσεων ―σα τριανταφυλλιά που θα πληγωθείς για να δρέψεις τον ανθό της― και συμβολίζει το δύσκολο δρόμο προς τη Γνώση αλλά και (ως 'ρόδο μου αμάραντο' του Ρωμανού του Μελωδού) την Παρθένο των Χριστιανών.

'Ομως το ρόδο το άλλο το πασίγνωστο της παραδοσιακής περσικής ποίησης είναι επίσης ζωντανό. Φυτρώνει καλλιεργημένο σε σεράγια αλλά και μόνο κι έρημο σε ξεχασμένη αλάνα άνυδρη ανάμεσα στα τσιμεντένια ψηλά κτίρια της σύγχρονης φτώχειας.

«Ένα τριαντάφυλλο ανθισμένο στο μελαχρινό μου κήπο», γράφει ο Τούρκος Ποιητής Τεβφίκ Ακντάγ, «ένα τριαντάφυλλο λευκό μέσα στη μελαγχολία του..». Είναι «ένα κορίτσι μόνο σε ένα σπίτι πλημμυρισμένο κόσμο..» που «κλαίει και λέει 'έμεινα μόνη μέσα στη βροχή'..».

Κρυφοκοίταξε και ο Χαλίμ Γιαγτζόγλου από ένα παράθυρο που βλέπει  σε «ένα κήπο θεόγυμνο με ξεραμένα δένδρα» όπου:

«..ένα κορίτσι

πάντοτε την ίδια μέρα

και την ίδια ώρα

στα σκοινιά του φεγγαρόφωτου

κρεμάει τη  μπουγάδα της..

....

σκόρπισαν τα ρημαγμένα λουλούδια

έμεινε μόνο ένα τριαντάφυλλο...»


Αυτά ανατολικά. Μα δυτικά επίσης,
'There is a Rose in Spanish Harlem',
στο τραγούδι από την  άλλη άκρη της γης που μου το έμαθε σε άλλο αιώνα ο κ. Kastell (με τους Mamas and the Papas  εκείνος βέβαια), δώρο του όπως και το ζαχαρωτό τριαντάφυλλο που κρατά ανοιχτή τη σελίδα της Οδού Πανός από όπου τα ποιήματα.
 Το Ρόδο, λέει ο Έκο, δε σημαίνει τίποτε διότι το χρησιμοποιήσαμε τόσο πολύ που έχασε τη σημειολογία του. Δίκιο έχει ο Καθηγητής μα όπως είπε ένα κορίτσι στη Βερώνα 'το ρόδο όπως και να το πεις σα ρόδο θα μυρίζει'.


Χαρείτε το, από 'μενα:
 There is a Rose In Spanish Harlem
The Mamas and The Papas - Phil Spector

____________________

Μετάφραση των Τούρκων Ποιητών  Halim Yağcıoğlu

και Tevfik Akdag:

Βασίλης Ραϊκόφτσαλης (από Όδός Πανός, 126)

____________________________________________________

Κι είναι οι ελιές ακούραστες..

       Βάλε 'τη Μηλιά για τη χαρά σου

την Ελιά για τα παιδιά σου'* έλεγαν, μα ίσως αυτά είναι προ επιδοτήσεων και νέας συνωμοσίας για τον έλεγχο της τροφής στους ερχόμενους αιώνες.

          Γνωρίζετε, ελπίζω πως αφού ξεπεράσαμε τα 7 δις κι οι 'Sheeple' (όπως μου ονόμασε τις μάζες διεθνής τραπεζίτης) εξακολουθούν να αναπαράγονται σα κουνέλια, η καλύτερη επένδυση για το μέλλον είναι ο έλεγχος της τροφής και των φαρμάκων.

         Κι αυτό οργανώνεται, σιγά-σιγά, από όσους έχουν εξασφαλίσει τους απογόνους ως 4^ης γενεάς, και κατέχουν ήδη οι διεθνείς οργανισμοί τους έλεγχο κάθε εκλεγμένης μαριονέτας μας.

         Γνωρίζετε ελπίζω τους αμερικάνικους νόμους που απαγορεύουν (ή προσπαθούν, διότι ευτυχώς βρίσκουν ακόμα κάποια αντίσταση) να καλλιεργήσει ο ιδιώτης πέντε λαχανικά στον κήπο του για το κέφι του.

        Γνωρίζετε ίσως το σύμπτωμα που είχαμε κι εδώ με την απαγόρευση οργάνωσης συσσιτίων αν δεν είστε Δήμος ή η Εκκλησία (= ιδιώτης).

       Γνωρίζετε ήδη, κι ίσως τα προτιμάτε, τα φρούτα δίχως σπόρια.

       Γνωρίζετε ίσως (αν δε ζείτε σε πόλη) τα τζούφια σπόρια που αναγκάζουν τους αγρότες να αγοράζουν σπόρο κάθε χρόνο σα να πρωτοφύτευαν.

        Δεν είναι άσχετα, ούτε τυχαία όλα αυτά.

        Κι αν αναγκαστούμε να μιλάμε πολύ για το θέμα και πεισθείτε για τον κίνδυνο γνωρίζω πως θα πέσει μια σοβαρή επιδημία, θα κινδυνεύσουν πάλι 'τα παιδιά μας' και θα δείτε ότι ταχύτατα άνθρωποι λογικοί θα υποστηρίζουν με φανατισμό πόσο επικίνδυνες είναι οι ελιές που βγάζει η αιγαιοπελαγίτικη γέρικη ελιά μου ή ο δυόσμος που καλλιεργώ στη γλάστρα μου.

     Σας κούρασα; Δεν πρέπει.

Η αφορμή γι αυτά είναι που πάλι μοιράζονται κι εδώ σ΄εμάς νέες ελιές για φύτεμα.

       Με νοιάζει όταν δεν αντιλαμβανόμαστε πως γινόμαστε συμμέτοχοι μιας συμφοράς που έρχεται και δε θα μείνει όχι ελιά για τα παιδιά σας αλλά ούτε μηλιά.

          Δε σας ζητώ να πεισθείτε από το blog μιάς Αθηναίας που όπλο της έχει την πέννα κι όχι τον κασμά ή το δρεπάνι. Σας εκλιπαρώ όμως να το ψάξετε  και πίνοντας ένα ποτήρι (ή δυό) χωριανό κρασί με μεζέδες από τον κήπο σας να το ξανασκεφθείτε και να αρχίσετε να φυτεύετε, ψάχνοντας τι.

_____________

*ή (Κρήτη): 'Το αμπέλι από δικού σου

                        κι οι ελιές απ’ του κυρού σου'

Ι. Πολέμης:

...Κι ειν' οι ελιές, Πατρίδα μου 
ακούραστες γριούλες.


Με τον καρπό τους τρέφουνε 
παιδάκια και μανούλες.

Κι είν' οι ελιές, Πατρίδα μου 
δέντρα ευλογημένα


που στέκονται στον άνεμο 
με τα κλαδιά απλωμένα...

Για τον έλεγχο τροφής και τη Μοσάντο εγώ δε θα πω (δε θα με βγάλετε παλαβή) μα αν γκουγκλάρετε θα σα τα πει ο πιο έγκυρος κατ΄εσάς δημοσιογράφος.

Θα σας θυμίσω όμως πως στη μάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για το ποιος θα γινόταν πολιούχος της Αθήνας κέρδισε η Αθηνά όταν έκανε να φυτρώσει μια ελιά. Κι ως σήμερα πάντα στέκει μιά ελιά εκεί στην Ακρόπολη όπως και στην αρχαιότητα. (Ελιά δένδρο εννοούμε).  

Η ελιά, που την αναφέρει κι ο Όμηρος είναι δένδρο που ζει 400 χρόνια, μα έχουμε ελιές που έχουν φτάσει τα 2000.

Αν διακατέχεστε από ακτιβιστική ορμή:
Save The Ancient Olive Trees In Crete http://www.cretegazette.com/2009-04/crete-olive-trees.php   

Για το αμπέλι είναι πολλά τα ωραία, κι εδώ στο νησί του Διονύσου. Προσφέρω:

Έμπνευση κυκλαδίτικη η Σαντορίνη όπου με πολλούς αγώνες επιβιώνει

ο αρχαιότερος Αμπελώνας

εικόνες

Ελιά 1500 ετών 

η Ελιά της Αθηνάς στο Ερεχθείο

_____________________________________________________

Μάιος 2012: Μου κάνει εντύπωση πόσο πολύ διαβάζεται ακόμα τούτο το κείμενο. Θα έπρεπε να γράψουν κι άλλοι, κι εγώ, περισσότερα. Εν τω μεταξύ δείτε κι αυτό:
Απαγόρευση καλλιεργειών και εκρίζωση αμπελιών ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση από αγρότες στην Ηλεία
Δείτε και το ιστολόγιο του εξαιρετικού νέου συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη που έκανε πράξη τη μεγάλη απόφαση: http://yiannismakridakis.gr/

Σίβα μου Χορευτή, μεγάλη η χάρη σου!

महाशिवरात्रि

Maha Shivaratri  είναι η Μεγάλη Νύχτα που οι ΙνδουΪστές τιμούν το Σίβα, θεό του Θανάτου, της Καταστροφής (και της Δηλητηρίασης). Πέφτει τη 14η ημέρα του σεληνιακού μήνα Phalguna, που εμείς που δε ζούμε κάτω από προβολείς των πόλεων γνωρίζουμε πως πρόκειται για  νύχτα μαύρη σκοτεινή από εκείνες που τα αστέρια καθρεφτίζονται στις λίμνες και τις σταγόνες της βροχής στο δέρμα μας και που η λάμψη των πανηγυριών παίρνει μια σημασία τελετουργική.

Θα τύχατε ίσως στην Ινδία σε ταξί στο οποίο κρέμονταν οστά και νεκροκεφαλές όπως σ' εμάς τα αιωρούνται χριστουλάκια και 'Μπαμπά Πρόσεχε'. Θα έχετε δει ίσως φωτογραφίες των βαμμένων πιστών με ανθρώπινα οστά στα χέρια.

Εδώ δε θα συνεχίσουμε το φολκλορικό εντυπωσιασμό.

Μόνο θα σας θυμίσω ότι πέφτει πάνω στο δικό μας πανηγύρι του καρναβαλιού, ότι προχθές κι εμείς είχαμε Ψυχοσάββατο και πως ο Θάνατος δε μιλά μα είναι πάντα πλάι μας.

Τη νύχτα αυτή οι πιστοί καπνίζουν  Κάνναβη (Bhang ή ganja) και ενώνοντας το λίγκαμ (φαλλό) με το γιονί (καταλάβατε) πανηγυρίζουν για την Ένωση και τη Δημιουργία. Ο Σίβα είναι επίσης βασιλιάς των χορευτών  κι ίσως θυμάστε την απεικόνισή του να χορεύει μέσα στον κύκλο. Μα δε θα πούμε (τώρα) για χορούς και για χασίσια αλλά για την προχθεσινή γιορτή, όπως σας υποσχέθηκα.

Ιδού μία από τις μυθολογικές, τις κοσμογονικές ιστορίες του ηρωικού Θεού:

Την εποχή που οι Θεοί μάλωναν μεταξύ τους (κάθε Μυθολογία τη μνημονεύει) ο Ωκεανός που ήταν από γάλα έγινε δηλητήριο και ο Σίβα με αυτοθυσία το κατάπιε. Μια σταγόνα θα κατέστρεφε τον Κόσμο (που η θέση του είναι στο στομάχι του Θεού) γι αυτό κι εκείνος δεν κατάπιε, μόνο κράτησε το φαρμάκι στο λαιμό του που από τότε είναι μπλε.

Μαζί με τον Καταστροφέα λοιπόν (που προσευχόμαστε, όπως σας έλεγα να κάνει ο Θάνατος να μας κόψει σαν αγγούρι από την περικοκλάδα του) γιορτάζουμε και το Σωτήρα.

Χαρείτε τις εικόνες

― διότι ακόμα κι η μικρούλα Γη είναι πολύ μεγάλη για να ξοδεύουμε τη σκέψη στα ευτελή―

και

ας υμνούμε πάντα κάθε Τέλος που είναι Αρχή και κάθε Ήρωα, ακόμα κι όταν έτυχε να είναι Θεός.

Μάντρα

Om Tryambakam Yajamahe Sugandhim Pushtivardhanam

Urvarukamiva Bandhanan Mrityor Mukshiya Maamritat

[Μτφ: Εσύ Μεγάλε με τα τρία Μάτια Κάνε να αποκοπώ από το Θάνατο με την Αθανασία

όπως το αγγούρι σπάει τα δεσμά της περικοκλάδας του]

___________

εικόνες

από huffingtonpost και zeenews.india

____________

Ένα κρασί Sweet Prince, πριν φύγει η πεταλούδα;

Σας είπα εδώ είναι ισόγειο μα μπαινοβγαίνουν εμμονές και αγάπες.

Η νεκροκεφαλή είναι από τα πιο αγαπητά μου σύμβολα και έμβλημά μου.

Επιχρύσωναν στα αβαεία του Μεσαίωνα οι καλόγεροι κρανία από το οστεοφυλάκιό τους και τα χρησιμοποιούσαν για να πίνουν το κρασί τους ώστε την ώρα του γλεντιού να μην ξεχνούν ποια είναι η κατάληξη όλων μας. Κι ανάλογα την κράση και τα γούστα τους άλλοι επικούρεια να μεθούν σαν να μην έχει αύριο κι άλλοι εγκρατείς να επιστρέφουν στη σιωπή, στην προσευχή και στην αντιγραφή ιερών κειμένων για τις γενεές του μέλλοντος.

Ο αγαπητός μου Βύρων (στο ερειπωμένο Newstead  Abbey (που ο βασιλιάς που κατήργησε τα μοναστήρια και τα τελετουργικά είχε χαρίσει στον ηρωικό του πρόγονο που ήρθε από τη Νορμανδία) έπινε σ΄ ένα επιχρυσωμένο τέτοιο κρανίο κάποιου ντόπιου καλογέρου που είχε ζήσει πριν από την Κατάκτηση.

Αργότερα, αφού ξάπλωσα στο κρεβάτι του και τέτοιο Κύπελλο δεν είδα κι αφού τοποθέτησε με σεβασμό τις μεταφράσεις μου στη βιβλιοθήκη του, γνωριστήκαμε καλύτερα και κατάλαβα πως και αυτό σαν τόσα θα ήταν θρύλος, βασισμένο στο ρομαντικό εκείνο ποίημα 'Γράμμες χαραγμένες Σε Κύπελλο Σχηματισμένο από Κρανίο'― οι οποίες γραμμές, είναι τόσο πολλές που μάλλον αποδεικνύουν τη δύναμη της φαντασίας όσων τον πλησίαζαν.

Καλύτερα μέσα σου το αστραφτερό κρασί παρά η γενιά των σκουληκιών, λέει στο κρανίο, κι ύστερα από τη σήψη του πηλού και τα σκουλήκια να, που με  το κρασί βρίσκει εν τέλει μια χρησιμότητα το ανθρώπινο κεφάλι.

Αναγνωρίζετε τη χαρακτηριστική ειρωνεία μαζί με τη ρομαντική αγάπη για τα σκοτεινά, τα γοτθικά μακάβρια όμως ο συμβολισμός είναι πανανθρώπινος κι έχει και μιά βουδιστική ερμηνεία.

Διότι, γι αυτούς που τα πιστεύουν, ο άνθρωπος δε γίνεται να μετενσαρκωθεί αν δε λιώσει εντελώς κι απόλυτα αλλά με μιά εξαίρεση: τα οστά. Δηλαδή, υποθετικά σκεπτόμενοι, κάθε φορά που ένα ανθρώπινο κρανίο είναι στα χέρια μας μπορεί να μην είναι πιθανό αλλά είναι δυνατόν να κρατάμε ό,τι έμεινε από εκείνον που ήμασταν σε προηγούμενη ζωή.

Κι αυτό, και κάτι τέτοια, είναι που κάνουν πολύπλευρα σημαδιακή τη αρχετυπική εικόνα του  Αναποφάσιστου Sweet Prince, του Άμλετ, που στην κηδεία της Οφηλίας, ανάμεσα στα μνήματα και πριν τον καυγά με τον άλλο θαυμαστή της, βρίσκεται να κρατά στα χέρια του το κρανίο του Γιόρικ, κάποτε γελωτοποιού του παλατιού, κι αρχίζει να μονολογεί.

"Alas, Poor Yorick! Τον ήξερα Οράτιε, τύπος με κέφι αστείρευτο κι άριστη φαντασία… χίλιες φορές με σήκωσε στην πλάτη του.. Να 'τα τα χείλη που με φίλησαν..  ―Τώρα πού είναι τ' αστεία σου;.. ''

Διδάσκεται αυτός ο σύντομος μονόλογος ως άριστο δείγμα ρητορικής πειθούς μα εδώ δε συζητάμε αυτό.

Εδώ, μέσα στα καρναβάλια (της σάρκας τις γιορτές) μιλάμε για τη μόνη μοίρα που όλοι θα μοιραστούμε.

Γι αυτό γλεντάμε όσο αντέχουμε καθώς ο Θάνατος ακολουθεί κρατώντας το παλτό μας έτοιμο να φορεθεί, σαν υπηρέτης που έχει σταλθεί να μας ξεπροβοδίσει.

_________________

εικόνες

Memento Mori: αλληγορικό έμβλημα, Μωσαϊκό, Πομπηία, 30π.Χ.με 10μ.Χ. με κλασικό ελληνιστικό συμβολισμό: Βαρίδι του αλφαδιού ο Θάνατος που δεν ξεχωρίζει πλούσιο και φτωχό μόνο γυρνά ο Τροχός της Τύχης και παίρνει την πεταλούδα της ψυχής είτε είσαι στην πορφύρα (αριστερά) ή στα κουρέλια).

Κάτω είναι το δικό μου τζάκι όπου στο γείσο ο Άνθρωπος, η Γάτα και ο Τράγος θυμίζουν ότι δεν περνά ο καιρός, εμείς περνάμε.

Το ποίημα του Μιλόρδου και  μικρό Μονόλογο του Πρίγκιπα και το ''Good night, sweet prince, and flights of angels sing thee to thy rest!" όποιος νοιάζεται τα βρίσκει.

_____________________

Σημείωση μετά την Ανάρτηση: Δίχως να το γνωρίζω (στο "συνειδητό μου" όπως θα μου εξηγούσαν οι Διδάσκαλοι) έγραφα για το Θάνατο από η δική μου, δυτική πλευρά σήμερα που είναι η μεγάλη ινδουϊστική γιορτή του Σίβα, Θεού του Θανάτου και της Καταστροφής. Του το χρωστώ λοιπόν να τον τιμήσω, δεν κάνει να περιφρονούμε τους Θεούς. Πηγαίνω εις το πανηγύρι του, με  νεκροκεφαλές, φαλλούς και  Bhang  και, αύριο θα σας πω πώς ήταν. 
Ως τότε (εάν ενδιαφέρεστε) επαναλάβετε τη μεγάλη προσευχή:

Om Tryambakam Yajamahe Sugandhim Pushtivardhanam

Urvarukamiva Bandhanan Mrityor Mukshiya Maamritat

______________________________________________

__________________________

Message to the World

από την Ομάδα Υπέρ της Κατάργησης της Βουλευτικής Ασυλίας: facebook
&
my in english article at Open Salon: MmeKastell's blog

__________________

Riot Dog― Το Τραγούδι του Λουκάνικου (και όχι μόνο)

Για το γενναίο Λουκάνικο ή  Luke ή Θοδωρή ή Rebel Dog, που όπως πολλοί αγωνιστές έχει πολλά ονόματα αλλά ως Rebel Dog είναι το διασημότερο σκυλί του πλανήτη, τι να πρωτοπώ;

Έχει σελίδα στη wikipedia, προφίλ στο facebook [επάγγελμα: Πολιτικός, 67.384 like ως τώρα που γράφω] και τον έχουν παρουσιάσει τα περισσότερα διεθνή κανάλια.

2 Ιουλίου 2011 κυκλοφόρησε μια φήμη ότι είχε αρρωστήσει από τα καπνογόνα διότι είχε μέρες να εμφανιστεί ανάμεσα στους Αγανακτισμένους.  Μας απάντησε από το Twitter πως ήταν καλά μα είχε όντως αναπνεύσει πολλά δηλητηριώδη αέρια και ξεκουραζόταν για λίγο.

Και πράγματι λίγο αργότερα  έκανε το γύρο του κόσμου η κλωτσιά που έφαγε από τα ΜΑΤ.

Όπως βλέπετε we follow each other στο Twitter.

Σας δίνω τη διεύθυνσή του στο tumblr, όπου συγκεντρώνονται  τα νέα και θαυμάσιες φωτογραφίες του.

Επίσης το video με το τραγούδι που έγραψε ο David Rovics γι αυτόν. 

David Rovics - The Riot Dog από valdemiro888
_____________

rebel dog

@rebeldog_athFOLLOWS YOU

This is not about strays or about riots. It’s a single dog’s photo timeline. A history written on the streets of Athens. (Disclaimer: Loukanikos is not a pet)

everywhere, exarcheia, athens · http://rebeldog.tumblr.com/

___________

rebel dog @rebeldog_ath

εχω βαρεθει να απαντάω email αμερικανίδων που αναρωτιούνται γιατι δεν εχει βρεθει κανενας να με υιοθετησει. I AM NOT A PET, ρε!

_______________________________

http://rebeldog.tumblr.com/

A photographic series of a rebelious stray dog in Athens
To Rebel Dog μπλογκ ειναι ενα προτζεκτ σε εξέλιξη. Θα συνεχίσουμε να προσθέτουμε φωτογραφίες, καταγράφοντας την ιστορία των διαδηλώσεων στην Αθήνα με κοινό παρονομαστή τον ρεμπελο σκυλο. Αν έχετε φωτογραφίες του, μπορείτε να τις στείλετε στο revoltingdog@gmail.com (παρακαλούμε, μόνο του συγκεκριμένου σκυλου)

The REBEL DOG blog is a work in progress. We will keep on adding more photos of this rebel dog. If you want to contribute to this series of photos please send your photo to revoltingdog@gmail.com (please, just photos of the specific dog)
If you are a TWITTER user you can follow us @rebeldog_ath

12 Οκτωβρίου 2014

Ο Δρόμος... Ένα κόμικ για τον Λουκάνικο : https://www.tofonikokouneli.com/2014/10/blog-post_12.html

Ίσως νομίζουμε ότι ο Λουκάνικος ήταν λαμπραντόρ + κάτι όμως είναι απόγονος του σκυλιού της Άρτεμης, ράτσα των Αθηνών από την αρχαιότητα. Βέρος Αθηναίος και στο Μουσείο Ακρόπολης η απόδειξη.

1 online μαζι με το σκύλο

___________________________________