महाशिवरात्रि
Maha Shivaratri είναι η Μεγάλη Νύχτα που οι ΙνδουΪστές τιμούν το Σίβα, θεό του Θανάτου, της Καταστροφής (και της Δηλητηρίασης). Πέφτει τη 14η ημέρα του σεληνιακού μήνα Phalguna, που εμείς που δε ζούμε κάτω από προβολείς των πόλεων γνωρίζουμε πως πρόκειται για νύχτα μαύρη σκοτεινή από εκείνες που τα αστέρια καθρεφτίζονται στις λίμνες και τις σταγόνες της βροχής στο δέρμα μας και που η λάμψη των πανηγυριών παίρνει μια σημασία τελετουργική.
Θα τύχατε ίσως στην Ινδία σε ταξί στο οποίο κρέμονταν οστά και νεκροκεφαλές όπως σ' εμάς τα αιωρούνται χριστουλάκια και 'Μπαμπά Πρόσεχε'. Θα έχετε δει ίσως φωτογραφίες των βαμμένων πιστών με ανθρώπινα οστά στα χέρια.
Εδώ δε θα συνεχίσουμε το φολκλορικό εντυπωσιασμό.
Μόνο θα σας θυμίσω ότι πέφτει πάνω στο δικό μας πανηγύρι του καρναβαλιού, ότι προχθές κι εμείς είχαμε Ψυχοσάββατο και πως ο Θάνατος δε μιλά μα είναι πάντα πλάι μας.
Τη νύχτα αυτή οι πιστοί καπνίζουν Κάνναβη (Bhang ή ganja) και ενώνοντας το λίγκαμ (φαλλό) με το γιονί (καταλάβατε) πανηγυρίζουν για την Ένωση και τη Δημιουργία. Ο Σίβα είναι επίσης βασιλιάς των χορευτών κι ίσως θυμάστε την απεικόνισή του να χορεύει μέσα στον κύκλο. Μα δε θα πούμε (τώρα) για χορούς και για χασίσια αλλά για την προχθεσινή γιορτή, όπως σας υποσχέθηκα.
Ιδού μία από τις μυθολογικές, τις κοσμογονικές ιστορίες του ηρωικού Θεού:
Την εποχή που οι Θεοί μάλωναν μεταξύ τους (κάθε Μυθολογία τη μνημονεύει) ο Ωκεανός που ήταν από γάλα έγινε δηλητήριο και ο Σίβα με αυτοθυσία το κατάπιε. Μια σταγόνα θα κατέστρεφε τον Κόσμο (που η θέση του είναι στο στομάχι του Θεού) γι αυτό κι εκείνος δεν κατάπιε, μόνο κράτησε το φαρμάκι στο λαιμό του που από τότε είναι μπλε.
Μαζί με τον Καταστροφέα λοιπόν (που προσευχόμαστε, όπως σας έλεγα να κάνει ο Θάνατος να μας κόψει σαν αγγούρι από την περικοκλάδα του) γιορτάζουμε και το Σωτήρα.Χαρείτε τις εικόνες
― διότι ακόμα κι η μικρούλα Γη είναι πολύ μεγάλη για να ξοδεύουμε τη σκέψη στα ευτελή―
και
ας υμνούμε πάντα κάθε Τέλος που είναι Αρχή και κάθε Ήρωα, ακόμα κι όταν έτυχε να είναι Θεός.
Μάντρα
Om Tryambakam Yajamahe Sugandhim Pushtivardhanam
Urvarukamiva Bandhanan Mrityor Mukshiya Maamritat
[Μτφ: Εσύ Μεγάλε με τα τρία Μάτια Κάνε να αποκοπώ από το Θάνατο με την Αθανασία
όπως το αγγούρι σπάει τα δεσμά της περικοκλάδας του]
___________
το έχουν κάτα κει το θέμα με το μπλε λαιμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτή η ανάρτηση αν και θανατικιά εμπεριέχει μια αισιοδοξία.
προσωπικά θα προτιμούσα ν αποκτήσω την αθανασία μέσα από μια διαδικασία όπως οι καρποί της βατομουριάς' από πράσινοι γίνονται μωβ -μπλε κι είναι αδρή και στυφή η γεύση τους και βάφει το στόμα.
περί ορέξεως...
ας γίνουμε αθάνατες κι ας είναι στα μποστάνια, κι ας είναι στα ρουμάνια! όχι αθάνατες να μην πεθάνουμε, απ το άλλο.
φιλάκια Δάφνη.
Και μπλε μωρά κι αγίους.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που είδες την αχαλίνωτη αισιοδοξία μου (ειλικρινά) κι ας το περιφρονείς το μεταφυσικό αγγούρι, ma cheri..
(καταλάβατε)=αιδίο,το συγκεκριμένο σχόλιο το έκανε γνωστός σχολιαστής της "διαγαλαξιακής επικαιρότητας αύριο"
ΑπάντησηΔιαγραφήαιδοίο *
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τη διόρθωση, αλλά είσαι σίγουρος πως έτσι το λέμε; Μου χρειαζόταν η παρατήρηση (γνωρίζεις αναρωτιέμαι το μακρύ φεμινιστικό αγώνα μου να αποκτήσουμε κι εμείς Λέξη που να μην έχει σχέση με τη ντροπή, αφού στα αρχαία ήταν πληθυντικός και τα 'αιδοία' αντιστοιχούσα στα γεννητικά όργανα. Το σωστό ήταν να πω ευθαρσώς Μουνί. Δε το έκανα από.. (ομολογώ) νάζι για να χαμογελάσει ο αναγνώστης. Λάθος μου;
ΔιαγραφήΔε μπόρεσα να μη γελάσω με το μεταφυσικό αγγούρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλαυση η ανάρτηση σου αλλά και η συγχρονικότητα ανατολής και δύσης ;))
Τα φιλιά μου **
Εγώ να δεις πώς γέλασα όταν διάβασα τη μετάφραση στα αγγλικά (διότι αλήθεια είναι)..όσο για τη συγχρονικότητα σκεπτόμουν δε θέλει πολύ ο άνθρωπος για να τρελαθεί & να νομίσει πως ευθυγραμμίστηκε με το σύμπαν & μπλα μπλα μπλα (κατάλαβες..)
Διαγραφή