Είχα Βροχή, είχα Φωτιά― 'μα προκοπή δεν είχα'

Ψιλή βροχή και ένα κοπάδι στα βράχια πάνω από τον κήπο. Τη νύχτα βελάζει ένα μικρό που χάνεται μα τώρα βόσκουν σε βουκολική γαλήνη.

  Αθώα κι άπειρα δεν τον φαντάζονται το λόγο που τα φροντίζει τόσο  ο άνθρωπος.

Μέσα η φωτιά και τα βιβλία που παρήγγειλα και η ησυχία που αγαπώ.

Κι όχι, εννοείται  η γράφουσα δεν πρόκειται να βγει σήμερα Τσικνοπέμπτη. Το κρέας, στο σπίτι αυτό, σερβίρεται  μόνο σε Οικοδεσπότη, σκυλιά και καλεσμένους. Οι Κυρίες, όπως μου έλεγε ο αγαπητός μου Βύρων, πρέπει να τρέφονται με αστακό και σαμπάνια. Καλέσματα λοιπόν σήμερα αποφεύγονται. Μόνο η φωτιά, η βροχή και η Ποίηση.

Και το  30ό μου Πρόβλημα, στο οποίο αν δε θέλετε, δε θα σας παρασύρω. Γι' αυτό σας κάνω ένα δωράκι που, κατά τα γούστα σας, θα το χαρείτε αναλόγως, άλλοι αρκούμενοι στο περιγραφικό απόσπασμα κι άλλοι αμπελο-πολιτικολογώντας ή ανακαλύπτοντας.

 Enjoy λοιπόν τον Τρελό του Βάρναλη:

'Είχα γυναίκα, είχα και ζα

είχα μιά Βάσω με βυζά

μα προκοπή δεν είχα...'

και σε απαγγελία Γιάννη Ρίτσου:

__________

εικόνες

Μέσα: η Φωτιά μου κι αν έχετε μάτι αετού βλέπετε τι έχω στο γείσο του τζακιού (στο κέντρο).

Έξω: ο Troy, τα πρόβατα, η ξερή συκιά και τα γνωστά σας πια βράχια με τη φωλιά του βαρβακιού (που είπαμε: αν αναγνωρίζετε δε λέτε πού ακριβώς).