Ποιος μωρό μου, ποιος; (Cui prodest...)

Το Αττικόν * που κάηκε, γι αυτούς που καίνε δεν αντιπροσωπεύει παρά την αμοιβή τους και θεαματικές εικόνες. Δε με λυπούν αυτοί.

Με θλίβουν οι άλλοι που γράφουν για τάχα αναρχικούς, για εμφύλιο και άλλα κοινά και μεγαλόστομα (ή στημένα).

Γύρισα αργά χθες σπίτι και είδα τις φωτιές σε οθόνες και κατάλαβα. Για να σωθούν οι υπογράφοντες και για να λέμε σήμερα άλλα αντ' άλλων κάηκε πάλι η πόλη της καρδιάς μου.

Δυό μόνο πράγματα θα πω.

Το ένα, που το λέω από καιρό, είναι πως ίσως σαν τον (άμοιρο) το Λουδοβίκο 16^ο θα έπρεπε να υποχρεωθούν οι κυβερνώντες να ζουν στο κέντρο της πρωτεύουσας ώστε ακόμα και μέσα από θωρακισμένα τζάμια να τους φτάνει κάποιος παλμός κι απόηχος. Και όταν καίγονται οι αναμνήσεις μας να καίγεται και το δικό τους σπίτι.

Το άλλο, είναι η απορία που, αλήθεια, τι περίεργο που ουδέποτε φωτιά ή μπαχαλάκηδες πλησίασαν Οικία Παπανδρέου.

Go figure... αλλά δε μας πείθετε.

Ιδού και οι λεβέντες σας:

Το video, από την οδό Μητροπόλεως χθες λίγο πριν τις 9:00 μ.μ. έχει και λεπτομερή περιγραφή στο youtu.be

* cui prodest scelus, is fecit: «όποιος κερδίζει [από το έγκλημα] αυτός το έχει κάνει» από το Σενέκα (Μήδεια), ρητό που αντιστοιχεί στο νομικό όρο cui bono (=ποιος επωφελείται).

**Διαβάζω πως 'οι αίθουσες Αττικόν και Απόλλων δεν κάηκαν', όπως και το 'Αστυ. Μα εδώ δε μιλώ για το υπόγειο και τα καθίσματα (μόνο) αλλά για τα αγαπημένα κτίρια της Αθήνας. 

_________________