Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Παλμύρα: Τιμή και δόξα στον Khaled al-Asaad και όσους αντιστέκονται



Daphne Chronopoulou
Σήμερα.
Αποκεφάλισαν τον αρχαιολόγο Khaled al-Asaad, 82 ετών, επειδή σε ανακρίσεις που κράτησαν 1 μήνα αρνήθηκε να αποκαλύψει σε τζιχαντιστές του ISIS πού βρίσκονται οι κρυμμένες αρχαιότητες της Παλμύρας.
Κι η Δύση τι κάνει;
Φράχτες, νόμους για τους πρόσφυγες και τα στραβά μάτια στο εμπόριο όπλων.
―――Να πω και κάτι άλλο που έρχεται στο νου;
Θηρία της ISIS τον ανέκριναν ένα μήνα και κράτησε τη θέση και την αξιοπρέπειά του. Ενώ το δικό μας το παλικάρι έβγαλε έρπη επειδή μας το ξενύχτησαν 17 ώρες κι ύστερα -μετά από κρίσεις πανικού- συμμορφώθηκε.
Κάποιοι όταν έβρεχε ηρωισμό κρατούσαν ομπρέλα.



Το πολυκοινοποιημένο ποστ από το Facebook το μεταφέρω εδώ για να  μη χαθεί στη ροή.

Αλλά και για ένα ακόμα λόγο. Από σχόλια κατάλαβα πως κάποιοι δε γνωρίζουν  την Παλμύρα. Μια ευκαιρία λοιπόν, έτσι στην μνήμη του ήρωα αρχαιολόγου, να θυμηθούμε τι αγάπησε και για τι πέθανε.
Λέει ένας φίλος του πως τον παρακαλούσε να φύγει στη Δαμασκό. Ήξερε τον κίνδυνο. 'Εδώ γεννήθηκα, εδώ θα πεθάνω' επέμενε, ξέροντας ίσως πως δεν είναι πολλοί που θα κρατούσαν με αίμα το μυστικό.
Να η Παλμύρα λοιπόν.
Μικρός φόρος τιμής στους ήρωες που ξέρουν πως ο πολιτισμός δεν είναι πέτρες και μνημεία και κούφια λόγια.
Χαρείτε την: 



Η Παλμύρα υπήρξε κατά την αρχαιότητα σημαντική πόλη της κεντρικής Συρίας, κτισμένη σε μία όαση215 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Δαμασκού και 120 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ευφράτη. Για αιώνες ήταν ζωτικός σταθμός για τα καραβάνια που διέσχιζαν τη Συριακή έρημο και ήταν γνωστή ως η «Νύμφη της Ερήμου». Το ελληνικό όνομα «Παλμύρα» αποτελεί μετάφραση του αρχικού αραμαϊκού ονόματος Tadmor, που σημαίνει «φοινίκια πόλη». Η σύγχρονη κωμόπολη, δίπλα στα αρχαία ερείπια ονομάζεται και πάλι Tadmor. Η οικονομία της εξαρτάται από τον τουρισμό. Στη Βίβλο αναφέρεται ως Ταμάρ ή Θεδμόρ ή Θοεδμόρ ενώ στα αραμαϊκά Ταδμόρ ή Ταμμόρ και που λέγεται πως έκτισε ο Βασιλιάς Σολομών ως πόλη σταθμό των καραβανιών μεταξύ Συρίας και Μεσοποταμίας.
Η Παλμύρα έμεινε ονομαστή για τον πλούτο της κατά τη ρωμαϊκή εποχή, οπότε βασίλευσε και η θρυλική βασίλισσά της Ζηνοβία. Ωστόσο, μνημονεύεται για πρώτη φορά τη 2η χιλιετία π.Χ.. Τότε ήταν ένας ακόμα κόμβος στο εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο που ένωνε τη Μεσοποταμία με τη βόρειο Συρία.
Το Tadmor μνημονεύεται στη Βίβλο (Β΄ Χρονικών 8:4) ως μια πόλη της ερήμου που οχυρώθηκε από τον Σολομώντα. Επίσης, από τον Ιώσηπο, ως κτισμένη από τον Σολομώντα (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία - Βιβλίο VIII), μαζί με το ελληνικό όνομα Παλμύρα. (Tadmor είναι το όνομα της Παλμύρας και στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα).
Για τη πόλη αυτή, πριν τη Ρωμαϊκή περίοδο, υπάρχει επίσης η είδηση εκ παραδόσεως ότι είχε καταστραφεί από τον Βασιλιά των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα.
Με την επικράτηση των Σελευκιδών στη Συρία το 323 π.Χ., η Παλμύρα έγινε ανεξάρτητη. Η πόλη άκμασε ως σταθμός των καραβανιών κυρίως τον 1ο αιώνα π.Χ. Το 41 π.Χ. οι Ρωμαίοι υπό τον Μάρκο Αντώνιοπροσπάθησαν να την καταλάβουν, αλλά απέτυχαν, καθώς οι κάτοικοι διέφυγαν στην απέναντι όχθη του Ευφράτη έχοντας πληροφορηθεί εγκαίρως τον ερχομό του εχθρού. Το γεγονός δείχνει ότι ακόμα και τότε η Παλμύρα διατηρούσε τον χαρακτήρα νομαδικού οικισμού και όλα τα αγαθά μπορούσαν να μετακινηθούν σε λίγες ώρες.
Οι Terry Jones και Alan Ereira στο βιβλίο τους «Οι Βάρβαροι» σημειώνουν ότι οι έμποροι της Παλμύρας ήταν ιδιοκτήτες πλοίων στα ιταλικά νερά και έλεγχαν το εμπόριο του μεταξιού από την Ινδία«Η Παλμύρα έγινε έτσι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Μέσης Ανατολής... ...Οι κάτοικοί της είχαν καταφέρει ένα πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα - ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να ζουν δίπλα στους Ρωμαίους χωρίς να εκρωμαϊσθούν. Απλώς προσποιούνταν ότι ήταν Ρωμαίοι.»
Η Παλμύρα έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Συρίας κατά τη βασιλεία του Τιβερίου (14 – 37). Συνέχισε όμως να αναπτύσσεται σταθερά ως σημαντικός εμπορικός σταθμός, που τώρα πια συνέδεε την Περσία, την Ινδία και την Κίνα με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 129 ο Αδριανός επισκέφθηκε την πόλη και γοητεύτηκε τόσο πολύ, ώστε την ανακήρυξε «ελεύθερη πόλη» και τη μετονόμασε σε Palmyra Hadriana.
Από το 212 το εμπόριο δια της Παλμύρας μειώθηκε, καθώς οι Σασσανίδες κατέλαβαν το στόμιο του Τίγρη και του Ευφράτη. Ο Οδαίναθος, πρίγκηπας της Παλμύρας, διορίσθηκε από τον Βαλεριανό κυβερνήτης της Επαρχίας της Συρίας. Μετά την αιχμαλώτιση του Βαλεριανού από τους Σασσανίδες και τον θάνατό του σε αιχμαλωσία στη Bishapur, ο Οδαίναθος εξεστράτευσε μέχρι την Κτησιφώντα (κοντά στη σημερινή Βαγδάτη) για εκδίκηση, εισβάλλοντας στην πόλη δύο φορές. Ο Οδαίναθος δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του Maconius, οπότε η σύζυγος του Οδαινάθου, η Σεπτιμία Ζηνοβία ανέβηκε στην εξουσία, κυβερνώντας την Παλμύρα και για λογαριασμό του γιου της Vabalathus. Η Ζηνοβία επαναστάτησε εναντίον των Ρωμαίων υπό τις συμβουλές του Λογγίνου και κατέλαβε την Μπόσρα και εκτάσεις μέχρι την Αίγυπτο. Στη συνέχεια επεχείρησε να κατακτήσει την Αντιόχεια προς το βορρά. Το 272 ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός τελικά αντεπιτέθηκε και την μετέφερε αιχμάλωτη στη Ρώμη.
Η επανάσταση της Ζηνοβίας αναστάτωσε τη Ρώμη κι έτσι η Παλμύρα υποχρεώθηκε από την Αυτοκρατορία να γίνει στρατιωτική βάση για τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Ο Διοκλητιανός την επεξέτεινε έτσι ώστε να χωρά ακόμα περισσότερο στρατό και την περιτείχισε για να την προστατεύσει από την απειλή των Σασσανιδών. Η Βυζαντινή περίοδος προσέθεσε μόνο λίγες εκκλησίες και η πόλη παρήκμασε.
Η πόλη καταλήφθηκε από τους μουσουλμάνους Άραβες του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ. Τον 6ο αιώνα, το κάστρο Φαχρεντίν ανεγέρθηκε στην κορυφή ενός βουνού πάνω από την όαση. Το κάστρο περιβαλλόταν από τάφρο. Η πόλη της Παλμύρας διατηρήθηκε ως είχε, αλλά καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό το 1089.


Οι καλλιτέχνες της Παλμύρας κατασκεύασαν σειρά μεγάλων ταφικών μνημείων. Αυτές οι κατασκευές, κάποιες από τις οποίες ήταν υπόγειες, είχαν εσωτερικούς τοίχους με σκαμμένα ή ανοιγμένα ταφικά διαμερίσματα όπου τοποθετούνταν οι νεκροί. Πλάκες από ασβεστόλιθο με προτομές (σε ρωμαϊκή ή Πάρθια-περσική τεχνοτροπία) σε έντονο ανάγλυφο σφράγιζαν τα ορθογώνια ανοίγματα των ταφικών αυτών διαμερισμάτων. Τα ανάγλυφα αναπαριστούσαν την «προσωπικότητα» ή την ψυχή του νεκρού και αποτελούσαν μέρος της διακοσμήσεως των τοίχων μέσα στον ταφικό θάλαμο. Μια σκηνή από δεξίωση αναπαριστώμενη σε τέτοιο ανάγλυφο θα αντιστοιχούσε σε οικογενειακό τάφο και όχι ατομικό.

Τα λαμπρότερα από τα σωζόμενα ερείπια της Παλμύρας είναι εκείνα του Ναού του Ηλίου, οι τετράγωνοι επιτάφιοι πύργοι 3-5 ορόφων, το ρωμαϊκό θέατρο καθώς και τα θεμέλια των οδών και των κατοικιών. Σημαντικές επίσης είναι και οι ανευρεθείσες δίγλωσσες επιγραφές της Παλμύρας (στην ελληνική και παλμυρική διάλεκτο), μία στην εβραϊκή και 2 στη λατινική.Τελευταίες ανασκαφές

Ομάδες αρχαιολόγων από διάφορες χώρες εργάζονται κατά διαστήματα σε διαφορετικά μέρη του αρχαιολογικού χώρου της Παλμύρας, από το 1924. Τον Μάιο του 2005, μια πολωνική ομάδα που ανέσκαπτε το ναό της Lat ανακάλυψε ένα υψηλής λεπτομέρειας πέτρινο άγαλμα της φτερωτής θεάς της νίκης 











10 σχόλια:

  1. Φρίκη, οδύνη, αποτροπιασμός... Για τον άνθρωπο που λάτρεψε υπηρέτησε την Παλμύρα και τον πολιτισμό της... Ευσεβαστως και με συντριβή κλίνω το γόνυ στον άνθρωπο που σφαγάιστηκε απο τα κτήνη....
    Το κρατος των θεϊστων του ενός και μοναδικου και άλάνθαστου Θεού, οι άγριοι σκύλοι του ..."απρόσωπου" Αλλάχ ραγδαία εξαπλώνεται μέσα σ' έναν κόσμο φανατισμών, ελεεινών μανιχαϊσμών, καθόλου "προοδευτικό" βέβαια, ανελεύθερο, παραπληροφορημένο, χειραγωγημένο.
    Το μέλλον έρχεται δυστυχώς από τον Μεσαίωνα και πιό πίσω...
    "Είμαστε όλοι -υποψήφιοι- Khaled al-Asaad!!!"

    ΥΓ. Τολμω να θυμίσω παλιότερη ανάρτησή μου λίαν διαφωτιστική για το τι μισουν οι μαυροντυμένοι μαχαιροβγάλτες...

    http://xartokoptis.blogspot.gr/2015/02/blog-post_8.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για το σύνδεσμο Νώντα μου
      και
      σου στέλνω πολλά συγχαρητήρια για τα εν Φαρφουλά σου!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ Δάφνη μου.
      Υπηρξε μάλλον μια μικρή ..."υπερβολή" στην ποσοτική εμφανιση της συμβολής μου.
      Δες τα σχόλια στην σχετική ανάρτηση [στο άλλο μου blog -αλλα και στη σελίδα του αγαπητότατού μας Διαμαντή και των εκδόσεών του] που έλυσαν το θέμα:

      http://envogatsiko.blogspot.gr/2015/07/1895-1992.html

      Διαγραφή
    3. Πάω να δω...
      (και θα ρθω ύστερα στο δικό σου να σου μάθω πώς να βάζεις σύνδεσμο σε σχόλια ώστε να μη χρειάζεται copy/paste μα κλικ για) επίσκεψη.

      Διαγραφή
  2. Ενας αληθινος ηρωας.
    Τιμη σε αυτόν τον ανδρα που αφιερωσε τη ζωη του
    στη πολιτιστικη κληρονομια της χωρας του
    Και πληρωσε με τη ζωη του για τη διατηρηση της
    προς ωφελος ολοκληρης της ανθρωπότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο λίγοι σαν αυτόν
      και πόσα του χρωστάμε!!!

      Καλό απόγευμα Velvet,
      καιρό είχαμε να μιλήσουμε (αν και- τι σύμπτωση, χθες ήμουν στο δικό σου)..

      Διαγραφή
  3. δεν θελω να σχολιασω... :( καλη ημερα να εχεις κ την δυναμη να συνεχισεις την καλη δουλεια .φιλια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.