Τότε που ο ήλιος χώριζε το δωμάτιο στη μέση― και ύφαινα λάθη τρομερά

Αν έχεις κήπο και πολλά βιβλία δεν είναι και πολύ σημαντική η θέα όσο το φως που έρχεται απ' έξω μέσα και όλα αλλάζουν.

Με παπαρούνες στο τραπέζι σήμερα η πλάγια δέσμη ακτίνων ήλιου ήρθε απ' έξω να χωρίσει το δωμάτιο στα δυο.

Πάντα το αγαπούσα αυτό και το γούστο μου δεν άλλαξε.

Στο 'Κόκκινο Δωμάτιο', που έγραψα το πρώτο-πρώτο μου (κόκκινο) βιβλίο, έπεφτε πυκνός ο ήλιος του καλοκαιριού και προχωρούσε αργά ενώ διάβαζα, έγραφα και, με ορμή του είναι-η-ζωή-μπροστά-σου της νεανικής αναισθησίας, ονειρευόμουν να φτιάξω μια ζωή με λάθη ακριβά που θα μου μάθαιναν τα σπάνια και τα δύσκολα.

Δεν είμαι από εκείνους που ξαναδιαβάζουν τα βιβλία τους, ούτε από εκείνους που μιλούν γι' αυτά σε συζητήσεις. Είναι παιδιά μου που ανοίγουν το δικό τους δρόμο.

 Όμως εξαίρεση είναι όταν, σα σήμερα, οι ακτίνες πλάγια διαθλώνται σε κόκκινο φως «χωρίζοντας το δωμάτιο στη μέση», οι δεκαετίες σβήνουν αλλά ξαναείμαι εκεί, με το λιβάνι μαύρου μόσχου στου παλιού σπιτιού την υγρασία, με Γ' Πρόγραμμα και στοίβα Α4 μαλακό υποκίτρινο «δημοσιογραφικό χαρτί» στην αγκαλιά μου και με μουντζούρες, με πολλές μουντζούρες, να διορθώνω πώς θα ακουστεί καλύτερα το «ο ήλιος χώριζε το δωμάτιο στη μέση».

_______________________________________

Το βιβλίο:

'Οι Προεκτάσεις Της Μαύρης Κάλτσας', 

εκδόσεις Κέδρος επί Νανάς Καλλιανέση και ήμουν 19 ετών.

Αντίτυπο εδώ στη Μύκονο δεν έχω (λίγα μου μένουν πια, έχει εξαντληθεί, οπότε δε θυμάμαι  αν λέει «στη μέση» ή «στα δυο», αν λέει «χώριζε» ή «χωρίζει». Θυμάμαι όμως ζωντανά σαν τώρα, να διορθώνω.

Εικόνα

Παπαρούνες στο τραπέζι, απόγευμα στη Μύκονο, τώρα που «ο ήλιος χώριζε το δωμάτιο στη μέση».

και.. μια και το φερε η κουβέντα,

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ 

Οι Προεκτάσεις Της Μαύρης Κάλτσας (Kέδρος)

Ιαπωνικά Λουλούδια Του Τσαγιού (Β.τ.Μ.)

Όνειρο Μέσα Σε Όνειρο (Β.τ.Μ.)

Τρεις Ιστορίες (Β.τ.Μ.)

Η Πόρτα Της Ληνώς (Kastellakia Records)

Τα 40 Του Θανάτου (Εκδόσεις Γαβριηλίδης)