Οι
αγάπες μάς βρίσκουν, δεν τις διαλέγουμε. Απ' όλα τα πλάσματα που συναντάμε στη
ζωή μας ένα ξαφνικά κάτι ξυπνά μέσα μας και γίνεται δικό μας, χαρά και λύπη
μας, αιτία να αλλαξοδρομήσουμε και να πλουτίσει η καθημερινότητά μας με χαρά.
Σας
φέρνω δύο ιστορίες αγάπης, με εικόνες.
Μύκονος.
Κολλητοί
φίλοι, πάντα μαζί, γυρίζουν όλη την Πόλη. Ο ασπρόμαυρος είναι τυφλός κι ο φίλος
τον οδηγεί, τον περιμένει. Και τον προστατεύει, δεν αφήνει να τον αγγίξουν.
Τέτοια
στοργή στα ζώα δεν είναι σπάνια..
Αθήνα.
'Μικρή
ιστορία πεζοδρομίου
Η κυρία Γεωργία εργάζεται στο Δήμο Αθηναίων και κάνει ότι μπορεί για τον ευπρεπισμό μας στην περιοχή του Σταθμού Λαρίσης. Η Μπουμπού, γύριζε χρόνια αδέσποτη, παρατημένη από κάποιους που τη βαρέθηκαν. Ευτυχώς είχε στειρωθεί από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου και είχε μόνο τον εαυτό της να νοιάζεται. Ήταν και λιγάκι καυγατζού και δεν είχε πολλές συμπάθειες.
Με την κυρία Γεωργία, συναντήθηκαν μια μέρα σε κάποιο ...πεζοδρόμιο και ένας έρωτας γεννήθηκε
Δεν χρειάστηκαν πολλά, ένα χαμόγελο της κυρίας Γεωργίας, ένας γλυκός λόγος, ένα χάδι και η Μπουμπού θεώρησε πως επιτέλους βρήκε τον άνθρωπο της.
Σκούπιζαν μαζί τα πεζοδρόμια και μετά η Μπουμπού όπως τη βάφτισε η κυρία Γεωργία, την ακολουθούσε μέχρι το σπίτι της στον Κολωνό, όπου έμενε όλη τη νύχτα ακοίμητος φρουρός έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας. Το πρωί ξεκίναγαν πάλι μαζί για τη δουλειά μέχρι το σχόλασμα. Η κυρία Γεωργία της αγόραζε στο δρόμο για το σπίτι και μια κονσερβούλα και η Μπουμπού έδειχνε χαρούμενη και έμοιαζε να έχει βρει το χαμένο σκοπό της ζωής της. Τα χρόνια όμως περνάνε γρήγορα ιδιαίτερα για τους ταλαιπωρημένους σκύλους και η Μπουμπού παρουσίασε κάποια προβλήματα υγείας. Κουραζόταν πια να συνοδεύει την κυρία Γεωργία στον Κολωνό μετά από τόσο σκούπισμα όλη μέρα και έμενε πίσω. Τότε βρέθηκε η κυρία Μαρίνα, που προσφέρθηκε να την φιλοξενεί τη νύχτα στην αυλή της μικρής μονοκατοικίας που μένει στην περιοχή. Έτσι, μόλις τέλειωναν τη δουλειά με την κυρία Γεωργία, η Μπουμπού, πήγαινε στο σπίτι της νέας φίλης της. Έμενε μέχρι να ξημερώσει και τότε χαλούσε τον κόσμο για να της ανοίξουν την πόρτα της αυλής και να φύγει για να συναντήσει την κυρία Γεωργία και να πάνε στη δουλειά. Η Μπουμπού, αδέσποτη τα πιο πολλά χρόνια της ζωής της, είχε την τύχη να βρει κάποιους να την αγαπήσουν και να τη νοιάζονται έστω και στα στερνά της....
Σύνταξη πάντως σε σκύλους που βοηθάνε στην καθαριότητα δεν προβλέπεται.'
Η κυρία Γεωργία εργάζεται στο Δήμο Αθηναίων και κάνει ότι μπορεί για τον ευπρεπισμό μας στην περιοχή του Σταθμού Λαρίσης. Η Μπουμπού, γύριζε χρόνια αδέσποτη, παρατημένη από κάποιους που τη βαρέθηκαν. Ευτυχώς είχε στειρωθεί από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου και είχε μόνο τον εαυτό της να νοιάζεται. Ήταν και λιγάκι καυγατζού και δεν είχε πολλές συμπάθειες.
Με την κυρία Γεωργία, συναντήθηκαν μια μέρα σε κάποιο ...πεζοδρόμιο και ένας έρωτας γεννήθηκε
Δεν χρειάστηκαν πολλά, ένα χαμόγελο της κυρίας Γεωργίας, ένας γλυκός λόγος, ένα χάδι και η Μπουμπού θεώρησε πως επιτέλους βρήκε τον άνθρωπο της.
Σκούπιζαν μαζί τα πεζοδρόμια και μετά η Μπουμπού όπως τη βάφτισε η κυρία Γεωργία, την ακολουθούσε μέχρι το σπίτι της στον Κολωνό, όπου έμενε όλη τη νύχτα ακοίμητος φρουρός έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας. Το πρωί ξεκίναγαν πάλι μαζί για τη δουλειά μέχρι το σχόλασμα. Η κυρία Γεωργία της αγόραζε στο δρόμο για το σπίτι και μια κονσερβούλα και η Μπουμπού έδειχνε χαρούμενη και έμοιαζε να έχει βρει το χαμένο σκοπό της ζωής της. Τα χρόνια όμως περνάνε γρήγορα ιδιαίτερα για τους ταλαιπωρημένους σκύλους και η Μπουμπού παρουσίασε κάποια προβλήματα υγείας. Κουραζόταν πια να συνοδεύει την κυρία Γεωργία στον Κολωνό μετά από τόσο σκούπισμα όλη μέρα και έμενε πίσω. Τότε βρέθηκε η κυρία Μαρίνα, που προσφέρθηκε να την φιλοξενεί τη νύχτα στην αυλή της μικρής μονοκατοικίας που μένει στην περιοχή. Έτσι, μόλις τέλειωναν τη δουλειά με την κυρία Γεωργία, η Μπουμπού, πήγαινε στο σπίτι της νέας φίλης της. Έμενε μέχρι να ξημερώσει και τότε χαλούσε τον κόσμο για να της ανοίξουν την πόρτα της αυλής και να φύγει για να συναντήσει την κυρία Γεωργία και να πάνε στη δουλειά. Η Μπουμπού, αδέσποτη τα πιο πολλά χρόνια της ζωής της, είχε την τύχη να βρει κάποιους να την αγαπήσουν και να τη νοιάζονται έστω και στα στερνά της....
Σύνταξη πάντως σε σκύλους που βοηθάνε στην καθαριότητα δεν προβλέπεται.'
________________________
Σημείωση:
επειδή η πείρα με δίδαξε ότι θα ακολουθήσουν σχόλια για υιοθεσίες θέλω να τονίσω ότι στη Μύκονο η Φιλοζωική μας κάνει πολύ σοβαρή δουλειά για τη φροντίδα και υιοθεσίες στο εξωτερικό έτσι που παρά τις εγκαταλείψεις δεν έχουμε αδέσποτα. Ακόμα κι οι πελεκάνοι μας έχουν φροντίδα, τροφή, φωλιές (όταν θέλουν) και πολλή αγάπη
Τις φωτογραφίες έχω από τη φιλόζωη φίλη μου Μαρίλλη Τσοπανέλλη.
Την αθηναϊκή ιστορία από την κυρία Zina Modinou
Την αθηναϊκή ιστορία από την κυρία Zina Modinou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.