Να μη χαρώ που είμαστε χρήσιμοι; ― ή Πώς Να Κόψετε Τις Εξυπνάδες

«Σε χρησιμοποιεί» με προειδοποίησαν για κάποιον κι ακόμα θυμούνται πως απάντησα ότι χαίρομαι που είμαι χρήσιμη.

―Σε εκμεταλλεύεται, επέμεναν.

― Και να που κάνω ένα καλό λοιπόν.

Δεν είναι ευφυολόγημα, το πιστεύω.

Και βρίσκω περίεργο που δυσκολεύομαι να πείσω για την άποψή μου.

Να σας το πω αλλιώς.

Είχα ένα φίλο, καλλιεργημένο άνθρωπο, που οι επιλογές του τον οδήγησαν σε απόλυτη φτώχεια και κακή υγεία. Ήταν μια μέρα εδώ στο σπίτι μου, κουρελής και δίχως δόντια και μιλούσαμε για ένα πολύ γνωστό μας πάμπλουτο μεγαλοξενοδόχο που είχε πάθει έμφραγμα. Δίχως ίχνος συμπόνιας μα με χαρά που καθόλου δεν την έκρυβε, ρητόρευε ο φίλος μου για κάρμα και για το πώς «όλοι αυτοί που αφοσιώνονται στο χρήμα» έχουν προβλήματα υγείας και χοντρές κοιλιές και χάνουν τα μαλλιά τους μεγαλώνοντας.

―Και τι είναι αυτό, τον διέκοψα, η Λίστα Με 10 Μπούρδες Που Λέω Στον Εαυτό Μου Για Να Μην Αυτοκτονήσω;

Ακόμα στενοχωριέμαι που δεν κρατήθηκα να πω την εξυπνάδα μου. Ο φίλος μου πέθανε κάποιους μήνες μετά από καρκίνο που από υπερηφάνεια, για να μη ζητήσει βοήθεια, έκρυβε ακόμα κι από τον εαυτό του.

Το 'χω αυτό, πετάω εξυπνάδες, και δεν είναι εύκολο πάντα να το παλεύω και να θυμάμαι πως κανένα ευφυολόγημα δε βαραίνει πιο πολύ από την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του συνομιλήτή μας.

Αυτές τις μέρες, έχω πάλι μια τέτοια περίπτωση.

―Δεν βλέπεις ,που «σάς τη λέει»; προσπαθούν να με προφυλάξουν άνθρωποι που με εκτιμούν και ενοχλούνται από κατινιές κι ανόητους κομπασμούς κάποιου που γράφει επιθετικά σε μια ακτιβιστική ομάδα που διαχειρίζομαι.

Όμως όποιος αγωνίζεται αληθινά, όποιος παθιάζεται για το δίκαιο, όποιος δίνει κόπο και χρόνο, ξέρει ότι το πεδίο της μάχης δεν είναι στην ψιλοκουβέντα και στα σουπα-μούπες διότι η πρόοδος κι οι αλλαγές γίνονται στον κόσμο τον αληθινό, με διαπραγματεύσεις, επιχειρήματα ή και ζύγισμα δύναμης αλλά ποτέ με ιερεμιάδες ημίτρελων στα κοινωνικά δίκτυα.

Από τις πράξεις θα κριθώ κι απ' τη δουλειά μου, όχι από το κουτσομπολιό κι επειδή η δουλειά θέλει χρόνο μου φαίνεται απολύτως ανούσιο να τον σπαταλήσω σε κόντρες και μαγκιές.

Κι από την άλλη υπάρχει κι η ανθρωπιστική πλευρά. Πόσο δυστυχής κι ανήμπορος, τι λίγες επιλογές πρέπει να έχει ο άνθρωπος που από όλα όσα θα μπορούσε να επιλέξει για το βράδυ του διάλεξε να μπει να βρίσει και να ειρωνευτεί ακριβώς εκείνους που έφτιαξαν Ομάδα για να βοηθηθούν περιπτώσεις σαν τη δική του.

Πώς να τον διαγράψω λοιπόν, όπως μου σύστησαν όσοι με αγαπούν. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του επιβεβαιώνει ότι χρήζει βοηθείας. Άρα, αν η Ομάδα είναι για να βοηθήσουμε τότε αυτόν ακριβώς είναι που δεν πρέπει να διώξουμε διότι εξ ορισμού είναι η περίπτωση για την οποία φτιάχτηκε η Ομάδα.

Διότι αν ένας πονεμένος άνθρωπος που πίκρανε επειδή έχασε τα τραίνα και τα πλοία της ζωής, αν ένας φουκαράς νιώθει έστω και για λίγο ότι είναι δυνατός και βαυκαλίζεται ότι αξίζει η ζωή του επειδή μια στα τόσα του δίνω την ευκαιρία να περάσει τη νύχτα του βρίζοντάς εμένα και κατηγορώντας (αυτός που δεν κάνει τίποτε) για άχρηστους που δεν κάνουν τίποτε όσους φτιάξαμε την Ομάδα, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εμείς που ακόμα έχουμε επιλογές παρά να τον αφήσουμε να βγάλει κι αυτή τη δύσκολη βραδιά ενώ εμείς αποστρέφουμε το βλέμμα και να προχωρούμε;  

________________

Εικόνα

Όλοι χωράμε στο δικό μου κήπο.

Ένα από τα σκαντζοχοιράκια μας στον κήπο με τις βιολέτες μου που γέμισαν τον κήπο και κάνουν  για μήνες τις νύχτες μας να μυρίζουν Άνοιξη.