'Eις τον ηρημωμένον
αιγιαλόν της νήσου..'
Εκεί που στίφη 'αγρίων βαρβάρων' πάτησαν και ούρλιαξαν κι αγάπησαν και πλήγωσαν, τώρα ερημιά. Στοιχειώνει ο τόπος. Φεύγουν οι άνθρωποι μα η σκιά τους μένει πίσω.
Βαθιές ανάσες παίρνει το χειμώνα το νησί. Ξεπλένουν οι βροχές και οι αέρηδες όλα εκείνα- τα νεύρα, stress, την κούραση- που άφησαν πίσω όσοι ήρθαν να ξεκουραστούν, να αδειάσουν, να ηρεμήσουν, πριν επιστρέψουν από τις Διακοπές τους στον αδιάκοπο αγώνα της καθημερινότητάς τους.
Ακόμα τώρα όμως είμαστε στο στοίχειωμα του αποχαιρετισμού. Αδειασμένος, ερημωμένος είναι ο δρόμος, όχι άδειος ή έρημος, όπως οι νύχτες πολυσύχναστης πλατείας ή αρχαίες πόλεις που εγκαταλείφθηκαν.
Θα ξεπλυθεί το ξένο stress. Τα νεύρα, οι απογοητεύσεις κι οι πικρίες κυλούν σε γη και θάλασσα, λύματα είναι που θα γίνουν λίπασμα για να ανθίσουν πάλι οι ανοιξιάτικες βιολέτες και να δώσουν καρπούς τα αμπέλια μας όταν την Άνοιξη θα ξαναγεννηθούμε στον αιώνιο κύκλο και το νησί φρέσκο θα αναδυθεί κι έτοιμο να προσφέρει πάλι θεραπεία.
______________________________________________
Στα εισαγωγικά: Ανδρέας Κάλβος
Η εικόνα: στο Cafe Vero- παλιός Περιφερειακός μεταξύ ΟΤΕ, Ταχυδρομείου, Αφετηρίας λεωφορείων, σημείο αδιαπέραστο μέρα ή νύχτα τα καλοκαίρια αλλά τώρα όπως το βλέπετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.