Από Βορά προς Νότο, το παραθυράκι που ανοίγει σπάνια
μέρες σα σήμερα που ο θολός Νοτιάς που κολλάει τα ρούχα πάνω μας και ο Μικρός Βοριάς μού κάνει το χατίρι και μου θυμίζει «Τα ρω του έρωτα»:
«Του μικρού Βοριά παράγγειλα
να ‘ναι καλό παιδάκι
μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι…»
η συνέχεια του ποιήματος γλυκόπικρη και ελαφρώς ηρωική σαν όλες τις αγάπες που πεθαίνουν, και αν δεν τη θυμάστε ψάξε τη.
Εμένα, για λόγους προσωπικούς μόνο το τέλος με εκφράζει. Μα, εν μέρει.
Εν μέρει μόνο, διότι, λόγω ιδιοσυγκρασίας, δεν το ‘χω να αυτοθυσιαστώ ως Σουλιώτισσα πηδώντας απ’ τα αγαπημένα βράχια.
Μόνο μελαγχολώ:
«..Θωρώ να χάνονται οι στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει.
Γειά σας περβόλια γειά σας ρεματιές
γειά σας φιλιά και ξένες αγκαλιές
Γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γειά σας οι όρκοι οι παντοτινοί.»
_____________________________________
Και οι δικές μου αναφορές:
Δεν κλαίω ποτέ. Όμως θρηνώ. Και, ενίοτε, ρίχνομαι σε άνισες μάχες:
25 Ιανουαρίου 2021 άρχισαν τα ορατά.
Τα άλλα τα αόρατα, σχεδιάστηκαν από το 2018.
Μυκόνου Γολιάθ σπάνε κρανία γιγάντων- Κι εσείς; Εσείς τι κάνετε;
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/03/blog-post_13.html
Μπάζα στη θάλασσα, αυθαιρεσίες, χωρίς άδεια- κι οι καταγγελίες; #Μύκονος (video)
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/02/blog-post_20.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.