Πόσα ακόμα
Ηλιοβασιλέματα;
Πόσοι στίχοι;
Σ’ ένα μικρό χάικου έκρυψα την αγωνία μου.
Ρίμες ή μέτρα με βοηθούν να περικλείσω το αίσθημα. Για μάς που δεν κλαίμε και που δύσκολα δακρύζουμε, είναι σπουδαίος σύμμαχος το μέτρημα των συλλαβών.
Σπάω τις λέξεις μου σε ίσα μερίδια, ψάχνω συνειρμικά χρωματισμούς και καταλήξεις και μπαίνει ο πόνος στο μαντρί, η αγωνία εξημερώνεται. Μετρώ τις συλλαβές, όχι τα χρόνια. Τα μέτρα μου τα απασχολώ αλλού κι αντί 'δεν έχω χρόνο' με τελεία, δεν έχω χρόνο να μετρώ, δε μου χωράει στο στίχο ο πόνος.
Κι αφού το κάνω puzzle, αφού σπάσω τα αισθήματα σε ίσα μέρη και τα ταιριάξω αλλιώς να φτιάξω ποίημα, τον πόνο μου τον προσπερνώ επειδή για πόνο εγώ δεν έχω χρόνο.
Sorry, ας λυπούνται αυτοί που κλαίνε και ξεσπάνε, εκείνοι της φωνής, της υστερίας, των καυγάδων. Εδώ δεν έχει τέτοια, ουδέποτε τα επέτρεψα― κι εξάλλου… είπαμε:
Δεν έχω χρόνο να μετράω χρόνια,
εγώ μετρώ τις συλλαβές.
___________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.