Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

Η Γάτα της Αγιά-Σοφιάς




Περαστικά στη Gli, τη διάσημη Γάτα της Αγιά-Σοφιάς.

Είναι γνωστή η μεγάλη αγάπη των Τούρκων για τις Γάτες. Γάτες στον ώμο του ψαρά στην ψαραγορά, γάτες  στα καφασωτά παράθυρα, γάτες με την ουρά ψηλά ανέμελες σα στο σπίτι τους σε κάθε δρόμο, γάτες παχιές γιαλιστερές και φροντισμένες. Ποτέ στην Τουρκία δε νιαουρίζουν ψωριάρικα μωρά στους δρόμους. Κάποιο σπίτι πάντα φιλοξενεί τη λεχώνα ώσπου να μεγαλώσουν τα μικρά και να υιοθετηθούν από γειτονιές ή ανθρώπους. 

Τέτοια είναι κι η διάσημη Gli η πολυφωτογραφημένη που έχει κονάκι την Αγιά Σοφιά και εργάζεται αφιλοκερδώς ως ποντικοκυνηγός και μοντέλο, εξώφυλλο οδηγών, παρακινήτρια να φοράμε μάσκα, ενημερώτρια ωραρίων και ξεναγήσεων.

Πρόσφατα η Gli εξαφανίστηκε όμως και επειδή ανησύχησαν οι θαυμαστές της έκανε ανακοίνωση στα κοινωνικά δίκτυα ότι ήταν άρρωστη -16 ετών είναι πια- και  φιλοξενείται σε φιλικό σπίτι για να κάνει τη θεραπεία της μα σύντομα θα επιστρέψει στα καθηκοντά της.

Φέρνω φωτογραφίες της
και σύνδεσμο των προφίλ της,
μικρό απόσπασμα δικού μου για τις γάτες της Πόλης
κι εύχομαι 
να γίνει γρήγορα καλά η Gli
και να γίνει παράδειγμα σ’ εμάς να φροντίζουμε τα γατιά του κόσμου μας γιατί μόνο χαρά προσφέρουν.

Οι εικόνες πολλές, χαρείτε τις- 
από το κρεβατάκι της το μαγικό ως την πόζα της με γονατιστούς φωτογράφους να την προσκυνούν ('Σουλτάνα Gli ή Θεά;) αυτό που πιο πολύ μ΄αρέσει είναι που δεν έχει κάτι ιδιαίτερο, δεν είναι σπάνιας ράτσας μα μια γάτα  που, σαν όλα τα γατιά της Ιστανμπούλ, την ομορφαίνει η λατρεία των ανθρώπων.



....υπάρχουν κάποια πλάσματα που ευτυχούν στην Iνσταμπούλ είναι οι γάτες. Δε μπορώ να φανταστώ, παρά στην αρχαία Aίγυπτο, γάτες τόσο γυαλιστερές και παχουλές, γάτες παντού: στον ώμο ένος καπνιστή σ' ένα παγκάκι, στον καναπέ ενός καφενείου ή, καταπληκτικότερο, ξαπλωμένες κάτω από τα βαρυφορτωμένα τελάρα ενός ψαρά στην αγορά. Tόσο χορτάτες, τόσο σίγουρες που περπατάνε αμέριμνες με την ουρά ψηλά σαν οι αποβάθρες του Bοσπόρου να ήταν η αυλή τους.....
.....  "Θέλαμε" λέει ο Παμούκ "να εξαφανιστούν όσο γινόταν πιο γρήγορα τα τελευταία ίχνη ενός μεγάλου πολιτισμού και κουλτούρας που δεν αξίζαμε να είμαστε κληροδόχοι τους, για να μπορέσουμε να εγκαταστήσουμε στην Iστανμπούλ ένα δευτέρας κατηγορίας, άχρωμο και φτωχικό αντίγραφο δυτικού πολιτισμού" και ξέρει πως αυτό το 'δευτέρας κατηγορίας' αντίγραφο δεν έφερε ευτυχία, μόνο ξεριζωμούς καταστροφή και θλίψη. Δε γίνεται λέει να μην έχεις μέσα σου τη θλίψη αν μεγάλωσες στην Iσταμπούλ και έχει, μ' όλη την αγάπη που τρέφει γα την πόλη του, τόσο δίκιο που μ' όλο τον πόθο που έχω να ξαναπάω (σ' αυτή τη ζωή) εύχομαι, άμα πεθάνω και τύχει να ξαναγεννηθώ στην Πόλη, εύχομαι ολόψυχα ο Aλλάχ να με λυπηθεί και να μη ξαναέρθω στον κόσμο αυτό σα γυναίκα αλλά σα γάτα διότι μόνον οι γάτες περπατούν περήφανα στη σύγχρονη Iσταμπούλ.....

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.