Φτωχοί του πλούτου, πρόσφυγες στον τόπο τους

Ο Μπραντ Πιτ ξόδεψε πάρα πολύ χρόνο και  χρήμα στην ανάπτυξη του 'World War Z' (όπου Ζ τα ζόμπι) μιας ταινίας του 2013 που, παρά τους επενδυτές και το όνομά του, θεωρήθηκε ρίσκο. Τα ζόμπι δε φτάνουν στα Όσκαρ αλλά, έλεγε στις συνεντεύξεις, αυτός ο ζομποπόλεμος, παγκόσμιος μάλιστα, είναι μια επίκαιρη αλληγορία του σύγχρονου κόσμου. Η ταινία είχε εισπρακτική επιτυχία αλλά το στόχο του δεν τον πέτυχε, δεν είναι σταθμός, κλασική κι αξιομνημόνευτη. Όμως καταλαβαίνω πού στήριξε τις ελπίδες του. Διότι δεν είναι μόνος, τις εικόνες του Πολέμου των Ζόμπι από τότε τις είδαμε και στις ειδήσεις από τη Συρία και σε πολλά blockbusters 'δράσης' που πλέον βρίθουν σκηνών σε κατεστραμμένες μεγαλουπόλεις γκρίζες κι ανοργάνωτες, κατοικημένες από τρελαμένους επικίνδυνους ερημίτες.

Η Καλιφόρνια, που κατοικείται από μεγάλο ποσοστό των  δισεκατομμυριούχων του πλανήτη, είναι μια πάρα πολύ πλούσια πολιτεία.

Νομίζουμε ότι την ξέρουμε. Με μια ματιά αναγνωρίζουμε φοίνικες του Χόλιγουντ, σπίτια του Μαλιμπού, ανηφόρες του Σαν Φρανσίσκο. Είναι η δύναμη του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, η κουλτούρα που διαπερνά σύνορα γλώσσας και καθημερινότητας και κάνει οικείες μας προσόψεις που δεν έχουμε δει και διαβάσεις στις οποίες το πόδι μας δεν έχει πατήσει.

Όμως οι εντυπώσεις μας είναι απατηλές, τα συμπεράσματά μας μονόπλευρα.

Επειδή όσο πιο πλούσιος είναι ένας τόπος τόσο πιο πολλούς φτωχούς χρειάζεται. Διότι εκείνοι ακριβώς οι πάμπλουτοι, που ανεβάζουν νούμερα και ποσοστώσεις, για να επιβιώσουν με το στυλ ανάλογο της οικονομικής τους άνεσης, χρειάζονται μια εργατική τάξη που θα τους παρέχει τεχνίτες και προσωπικό. Έτσι αναπτύχθηκε γύρω από την κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ, τους πορτοκαλεώνες και τώρα αμπελώνες, μια πόλη ολόκληρη που έχει το όνομα μα εμείς οι απ' έξω δεν την αναγνωρίζουμε.

Ξέρουμε πλέον τις συνέπειες της κατάρρευσης της αμερικάνικης ντόπιας βιομηχανίας, τη φτώχεια και απόγνωση μεταξύ των δυο ακτών, την κατακόρυφη πτώση επιπέδου ζωής σε πόλεις, όπως π.χ. το Ντιτρόιτ, που άκμαζαν πριν δυό γενιές. Μολονότι όμως έχουμε υπ' όψιν μας τις συμμορίες του L.A. που δε θα έβρισκαν γόνιμο έδαφος δίχως την ανεργία, ελάχιστοι συνειδητοποιούμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει.

Αξίζει να δούμε αυτό το ερασιτεχνικό video. Δεν έχει λόγια, δε χρειάζονται. Λίγα λεπτά είναι, μια διαδρομή από το κέντρο της πόλης του Λος Άντζελες προς τα προάστια. Πρόσφυγες στον τόπο τους ζουν σε σκηνές στημένες στα πεζοδρόμια πλάι σε βουνά σκουπιδιών, απόλυτη εγκατάλειψη δίχως μαγαζιά και ταμπέλες, ελάχιστη κίνηση κι οι άνθρωποι χαμένοι, ακοινώνητοι με βήμα τρελού μιλούν μόνοι τους ή τραγουδούν στη μέση της άδειας λεωφόρου σε ένα τοπίο που μόνο γκρεμίσματα του λείπουν για να είναι σα βομβαρδισμένη πόλη σε εμπόλεμη ζώνη αλλά με τα ψηλά κτίρια να στέκονται ανέπαφα είναι ακόμα πιο τρομακτικό. Ένας εφιάλτης καινούργιος που όμως διαπίστωσα πως τον αναγνώρισα, τον έχουμε ξαναδεί σε όλες αυτές τις ταινίες δράσης με ζόμπι και το μετά την καταστροφή του κόσμου μας που συνειδητοποίησα σήμερα από ποιο δράμα είναι εμπνευσμένες και ποιο φόβο εκφράζουν.

Konstantinos Mpourxas

Επειδή κάποιοι θα νομίζουν από το προηγούμενο βίντεο στο οποίο έπεσε ψαλίδι πως πρόκειται για κάποια μικρή γωνιά του Λος Αντζελες με αστέγους στα πεζοδρόμια ..... μια πιο ολοκληρωμένη διαδρομή που αρχίζει απ το κέντρο της πόλης και πάει προς τα προάστια ...
Μιλάμε για χιλιάδες αστέγους σε εκατοντάδες δρόμους της πόλης ! Και όλα αυτά σε ..πνεύμα Χριστουγέννων βεβαίως βεβαίως !
Και όλα αυτά στην μητρόπολη του καπιταλισμού !

Εντουάρντο Γκαλεάνο

Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στη αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν τη γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο», ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν. 

_______________________________________________

Το video https://www.facebook.com/konstantinos.Mpourxas/videos/10211161600175264/

H ταινία που αναφέρω

 είναι ο 'Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ' παραγωγής Brad Pitt από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μαξ Μπρουκς

Το απόσπασμα

είναι του Εδουάρδο Γκαλεάνο (1940-2015)

Εικόνες 

Σκόπιμα παλιότερες. 'I am a Legend' με τον Will Smith, του 2010· τα ζόμπι του Pitt είναι του 2013. Στις σύγχρονες υπερπαραγωγές οι εικόνες αυτές είναι κανόνας, απόλυτα συνηθισμένες πλέον όπως και στις ειδήσεις είτε βλέπουμε Συρία και Υεμένη είτε Μόρια.