9 χρόνια
πέρασαν από το βράδυ που ο Κορκονέας δολοφόνησε στο δρόμο τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Μετά από τις δίκες κι όσα επακολούθησαν ακούγεται ανατριχιαστικός ο τρόπος που Παπαχελάς-
Πορτοσάλτε-Κοσιώνη σχολίαζαν τη δολοφονία με το γνωστό ύφος αγανακτισμένου
πολίτη αλλά όχι κατά της κατάχρησης εξουσίας αστυνομικών που πυροβολούν στους δρόμους.
Ντρέπονται
άραγε όταν τα ξανακούν; Δε νομίζω. Τρέχει η επικαιρότητα κι έρχονται άλλα για
το οποία ίδιες μέθοδοι επιστρατεύονται.
Ημέρα
μνήμης σήμερα και ο δολοφόνος έχει καταδικαστεί για τη μυστήρια εκείνη σφαίρα που
εξοστρακίστηκε κι έκανε περίεργες διαδρομές ώσπου να χτυπήσει ένα μαθητή που είχε
βγεί με το φίλο του (κι όχι με τα 30 άτομα όπως έλεγε ο Σκαι― με χρήση αριθμού για δημιουργία εντυπώσεων αφού εκτός και αν έχουμε δικτατορία κι απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις δεν έχει καμιά σημασία).
Δίπλα
μας στην Τουρκία έχει σκοτωθεί από την αστυνομία ένα άλλο δεκαπεντάχρονο παιδί,
ο Μπερκίν. Στα χρόνια των εξεγέρσεων που ακολούθησαν ο Μπερκίν κι ο Αλέξανδρος
δεν ξεχάστηκαν από τους γείτονες. Έγιναν μαζί σύμβολο της αστυνομικής βιας.
Επειδή συμπίπτει η επισκεψη του Ταγίπ
Ερτογάν υπενθυμίζω το Μπερκίν και αφιερώνω ένα τοίχο από την Τουρκία με αφίσα του Καρντεσίν Αλέξης και φέρνω εικόνα / πληροφορίες (με το video με ηχητικό του skai), το video αυτόπτη, φέρνω και σχόλια (έτσι για το σφυγμό).
Καθώς γράφω έρχονται ειδήσεις για κουκουλοφόρους που καίνε την Αθήνα. 'Για ένα τσογλάνι' σχολιάζει ένας τουϊτεράς. Βλάκας ή έμμισθος, αναρωτιέμαι. Είναι κανόνας πλέον για κάθε λέξη για αυτή τη δολοφονία να λαβαίνουμε δέκα για τον Αξαρλιάν και τη Μαρφίν λες και οι θάνατοι είναι καλάθια σε ποδόσφαιρο, λες κι οι ζωές μετριούνται με μία σου και μία μου. Οπότε, για να μη συγχιζόμαστε πάλι σε όσους έχετε έτοιμο εκείνο το 'ναι αλλά για τη Μαρφίν δε λέτε τίποτε' απαντώ από εδώ ότι σήμερα είναι 6 Δεκεμβρίου και πιο πολλά νομίζω δε χρειάζονται.
Και μια και είμαστε στο θέμα, όπως έχει ζητήσει κι η οικογένεια ας το λέμε σωστά: Αλέξανδρος όχι Αλέξης- Αλέξανδρος.
Καθώς γράφω έρχονται ειδήσεις για κουκουλοφόρους που καίνε την Αθήνα. 'Για ένα τσογλάνι' σχολιάζει ένας τουϊτεράς. Βλάκας ή έμμισθος, αναρωτιέμαι. Είναι κανόνας πλέον για κάθε λέξη για αυτή τη δολοφονία να λαβαίνουμε δέκα για τον Αξαρλιάν και τη Μαρφίν λες και οι θάνατοι είναι καλάθια σε ποδόσφαιρο, λες κι οι ζωές μετριούνται με μία σου και μία μου. Οπότε, για να μη συγχιζόμαστε πάλι σε όσους έχετε έτοιμο εκείνο το 'ναι αλλά για τη Μαρφίν δε λέτε τίποτε' απαντώ από εδώ ότι σήμερα είναι 6 Δεκεμβρίου και πιο πολλά νομίζω δε χρειάζονται.
Και μια και είμαστε στο θέμα, όπως έχει ζητήσει κι η οικογένεια ας το λέμε σωστά: Αλέξανδρος όχι Αλέξης- Αλέξανδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.