Αν είχα δυό ευχές, η μια θα ήταν...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Και πήρα ένα «δώρο» μια συμπεριφορά συνεργάτη που με δυσαρέστησε μέχρι τρέμουλου μα δεν άφησα, δε θα αφήσω, να μου χαλά το κέφι το ελάττωμα του άλλου.

Αν είχα δυό ευχές

η μια θα ήταν το να διδάσκονταν έτσι εν μια νυκτί κι ως δια μαγείας, οι Έλληνες το μεγαλείο μια μικρής χειρονομίας και μιας λεξούλας- άντε δυο: δηλαδή την Ειλικρινή Συγγνώμη.

Δεν είναι έγκλημα η γκάφα, τα λάθη είναι ανθρώπινα (κ.τ.λ.π. κ.τ.λ. γεμίστε παραγράφους με clichés αν δε με καταλάβατε). Έγκλημα όμως γίνεται μ΄αυτή τη γελοία δυσκολία να παραδεχθούν το λάθος τους, να ταπεινωθούν έστω λιγάκι (που αν νιώθεις φταίχτης δεν το γλιτώνεις το ταπείνωμα ακόμα κι αν δεν το δείξεις στον πληγέντα).

Πολλά έχω να πω επί του θέματος μα άλλη ώρα, δεν επείγει.

Εξ άλλου δεν τις έχω τις 2 ευχές.

Κι αν είχα μια- λέμε, αν.. δε θα τη σπαταλούσα με δημόσιες σχέσεις και μαθήματα συμπεριφοράς όσο και αν χρειάζονται.

Διότι για τη μια και μοναδική μόνο ένα έχω να ζητήσω

και θα το επαναλάβω κι από εδώ

διότι ωραία τα 'Χρόνια Πολλά',

απαραίτητη η Υγεία,

αναγκαία η Αγάπη

(το Χρήμα επίσης, ας είμαστε ειλικρινείς)

κι η Ομορφιά, η Έμπνευση και οι Επιτυχίες

αλλά

για φέτoς, ιδίως και extra,

για τη μια την ευχή μου αλλά και για την καμία

ζητώ κι ελπίζω να δω

γύρω μου (κι εντός μου)

πιο πολλή συμπόνια κι ενσυναίσθηση

διότι

δε διορθώνεται καμιά ζημιά

με προσευχές ή vibes και «ενέργειες»

ούτε αλλάζει ο κόσμος

επειδή εμείς κλείσαμε τα μάτια να μη βλέπουμε*.

 

_____________________________________________

*Αλλάζει δηλαδή, για μάς, αφού στο-κάτω κάτω τίποτε δεν έχει αποδείξει ότι δε ζούμε μόνοι ολομόναχοι και κοιμισμένοι βαθιά μέσα στο παραμύθι που ονειρευόμαστε.

Αλλά αυτό 'Το ΌνειροΤης Πεταλούδας' μου,

δε είναι για  απόψε 

που λόγω εορτής κρατάμε τα μυαλά μας στον αφρό.

Και ιδού, κάτω ζωντανό το δέντρο μας. 

Για φέτος σας αποχαιρετώ κι ετοιμάζομαι για να είμαι όσο καλύτερη μπορώ, όταν ανοίξω τα δώρα μου

 _____'Το Όνειρο Της Πεταλούδας' αν δεν ξέρετε, είναι τίτλος μιας από τις 'ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ' μου, αναφορά στο ΛάοΤσε που άραγε κοιμόταν κι ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή μήπως άραγε ήταν η πεταλούδα που ονερευόταν ότι ήταν ο Λάο Τσε που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή μήπως... ad infinitum.

Το καλύτερο βιβλίο μου, το πιο προικισμένο μου, το πιο αδικημένο μου παιδί,  είχε παρουσιάσει με βαθιά κατανόηση ο Μπάμπης Δερμιτζάκης στο Λέξιμα και αν ενδιαφέρεστε το άρθρο ανέβηκε και στο ιστολόγιο του συγγραφέα: https://hdermi.blogspot.gr/2009/10/blog-post_18.html