Καρκίνος στην ουρά

Άσκηση ενσυναίσθησης.

Ας φανταστούμε πως έχουμε καρκίνο.

Ας φανταστούμε πως στεκόμαστε πρωί-πρωί στην ουρά:

«Στις ουρές...

Εμείς δεν ξέρουμε απο μίζες. Εμείς ξεροσταλιάζουμε στις ουρές για τα φάρμακα μας. Όμηροι είμαστε. Της παλιανρωπιας σας. Δεν έχουμε δυνάμεις. Αξιοπρέπεια διαθέτουμε. Γιατί αλλιώς θα σας ειχαμε πάρει με τις κλωτσιές. 

Οι καρκινοπαθείς σε ετούτο τον κωλότοπο ταλαιπωρούμαστε για ενα φάρμακο που δικαιούμαστε. 

Όταν ανοίγουν τα ρολά των φαρμακείων, το πρώτο που κοιτάμε ειναι οι ανακοινώσεις : "Ελλείψεις Φαρμάκων". Η καρδιά χτυπάει. 

-Πότε θα τα έχετε;

-Ειναι θέμα της εταιρείας....!!!

Φαρμακείο ΕΟΠΥΥ Ομόνοιας. 

Οι καρκινικοί δείκτες δεν περιμένουν. Σε τρώνε. Όπως σε τρώει το ανάθεμα. Η αγανάκτηση. 

Απο τις 6:00 το πρωι στις ουρές. Χειμώνα καλοκαίρι. Ξέρετε να βασανίζετε τους ασθενείς. 

Αυτή η ζωή είναι ένα νοσοκομείο όπου κάθε άρρωστος έχει τη διακαή επιθυμία να αλλάξει κρεβάτι. Όχι. Κάτι χειρότερο ειναι. 

Ξερουμε οτι τα κοινά συστατικά της καλής υγείας και της μακροζωίας είναι: Καλή διάθεση, καθαρός αέρας, όχι βαριά εργασία, λίγο άγχος, να παίρνεις τακτικά τα φάρμακα σου. 

Καταθέτεις χαρτιά στην επιτροπή. Έγκριση. Ξανά στον γιατρό σου. Συνταγογράφηση. Ξανά πίσω. Ημερομηνίες. Πίσω πάλι. Και ύστερα οι ουρές. 

Αλήτες...

Είναι αδύνατο να υποφέρουμε χωρίς να κάνουμε κάποιον να πληρώσει γι’ αυτό. Κάθε παράπονο εμπεριέχει ήδη εκδίκηση. Να το θυμάστε αυτο. 

Όχι. Όχι. Η εκδίκηση είναι πάντα η αδύναμη ευχαρίστηση των ρηχών και στενών μυαλών. 

Εμείς ειμαστε ασθενεις. 

Εμείς απλά διεκδικούμε το δικαιωμα της Ανθρωπιάς μας. Της υγείας μας. Ψυχικής και σωματικής. 

Ειμαστε συνηθισμένοι να παίρνουμε παραμάσχαλα την αξιοπρέπεια μας και να καταπίνουμε την οργή μας. Γιατί κάνει κακό στην υγεία μας. 

Αυτό που δεν έχετε Εσείς... »

Νικολαος Σταθούλης

9 Φεβρουαρίου στις 9:58 π.μ. 

_________________________________________________________________________________________

Προσθέτω σχόλια που έλαβα

Konstantinos Kioulachidis Στην Ελλάδα η διάγνωση καρκίνου είναι ένας αγώνας. Ένας αγώνας να να παραπεμφθεί σε κατάλληλη ειδικότητα ,, ένας αγώνας να βρεις ιατρό που να ξέρει να διαβάζει καλά βιοψίες , ακτινογραφίες κλπ , ένας αγώνας να ξεκινήσεις θεραπείες και folow ups, ένας αγώνας αν πάλι έχεις τα χρήματα και πας ιδιωτικά να βρεις σωστούς θεραπευτές που δεν φουσκώνουν τις διαγνώσεις για το χρήμα.... έχω την χειρότερη εκπαιδευτική εμπειρία σε αυτήν την χώρα. Καλό κουράγιο σε όλους

…

Δεν υπάρχει πουθενά στο ελληνικό ΕΣΥ θεσμοθετημένο pathway για την διάγνωση και θεραπεία του οπουδήποτε καρκίνου. Και όσοι δεν καταλαβαίνουν τι εννοώ pathway ας ρωτήσουν να τους εξηγήσω

Akrat Aristeidis Εγώ πήγαινα Γκύζη στις 8 το πρωί και όλα καλά 5 άτομα το μαξιμουμ

Mina Kakania Daphne μου κ εγώ πηγαίνω εκεί μια φορά τον μήνα για δικά μου φάρμακα εδώ και πολύ καιρό και ουδέποτε έχω βρει αυτή τη σειρά.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κατεβατό, πως δημιουργούνται οι σειρές στις δημόσιες υπηρεσίες.
Απλή λογική θελει. 
Είμαστε πάρα πολύ καλά στην δημόσια υγεία αν συλλογιστούμε τον κυκεώνα που περνάει η χώρα τόσα χρόνια. 
Ειλικρινά, μόνο μπράβο έχω να πω σε όλο τον δημόσιο τομέα υγείας. Είναι οι αληθινοί survivors . 
Είμαι πάντα έκθαμβη με τις υπερδυνάμεις τους.