Στη Μύκονο κούκος μου φέρνει την Άνοιξη― ενώ αλλού τουλίπες κι εραστές

Στην Πελοπόννησο που έχουμε ένα εξοχικό με τις αδελφές μου, την Άνοιξη τη φέρνουν τα χειλιδονάκια που αν λείψουμε καιρό μπερδεύονται και χτίζουν στην καμινάδα τις φωλιές.

Στην παιδική μου Αθήνα είναι οι νεραντζιές που σκορπίζουν τα ανθάκια τους στα πεζοδρόμια γύρω απ' το Λυκαβηττό και που μοσχοβολούν από τις τελευταίες συννεφιές μέχρι τις πρώτες ζέστες.

Του Παρισιού είναι οι καστανιές, της Πόλης οι τουλίπες που κάθε χρόνο υπενθυμίζουν την παλιά συναλλαγή με την Ολλανδία που σημάδεψε κεραμικά, υφάσματα και Οικονομική Ιστορία.

Ένας κούκος φέρνει Άνοιξη σε κάθε τόπο αλλά εδώ στη Μύκονο, με ημερολογιακή συνέπεια πιστό στο ετήσιο ραντεβού, η άφιξή του κάνει την καρδιά μου να σκιρτά αλλά όχι από χαρά.

«Ρόδο μου αμάραντο» προαναγγέλλουν χελιδόνια, Νισάν το μήνα των τεχνών πολίτικες τουλίπες και γαρύφαλα, και όταν οι φρέζιες ξεπηδούν στα ανεμοδαρμένα πάρκα του Λονδίνου πάνω από το πλούσιο γρύλισμα ακριβών αυτοκινήτων ανάμεσα στους χαρτοφύλακες χρηματιστών ή τα τρελά μαλλιά των νέων, στην απαλή βροχή σα φως ιδιαίτερο όλα τα διαπερνά το

'In springtime, the only pretty ring time,

When birds do sing, hey ding a ding, ding;

Sweet lovers love the spring'

 μιας Άνοιξης σαιξπηρικής και λαϊκής παλιάς κι αιώνιας που καθησυχάζει τις αγωνίες υποκλινόμενη, για να μας πει ότι όλα είναι καλά, είναι «όπως αγαπάμε».

Άνοιξη για να ανοίξει η καρδιά με τα παράθυρα, Άνοιξη για να βγουν στους δρόμους τα παιδιά, Άνοιξη για να αντέξουμε ένα χρόνο ακόμα, Άνοιξη για έρωτες κι 'Ανοιξη, ναι, και για Καλές Δουλειές στοα ελληνικά νησιά που βγαίνουν απ' τον ύπνο, μια χειμερία νάρκη απολύτως απαραίτητη για να αγραναπαυθεί η Φύση ώστε να ανταποκριθεί επάξια στις απατήσεις της ρυπαρής βαριάς βιομηχανίας του Τουρισμού.

Εδώ που ζω λοιπόν, λίγο πριν πεταχτεί στην πρασινάδα η πρώτη παπαρούνα, λίγο πριν ακουστεί από μακριά το πρώτο κομπρεσέρ κι αρχίσουν οι ετοιμασίες για το Πάσχα και το καλοκαίρι που έρχονται, τη νέα εποχή αναγγέλλει το Σκουπίδι.

Όπου έχει 1-2 πράσινους κάδους για τα οικιακά κι ίσως εκείνον τον ένα μπλε (πικρή ιστορία) τον τάχα για ανακύκλωση, από πρωί ως τη δύση μικρά φορτηγάκια σταματούν κι εργάτες ξεφορτώνουν τη σαβούρα που σάπισε όλο το χειμώνα σε μαγαζιά, ξενοδοχεία και 'ενοικιαζόμενα'. Πόρτες σπασμένες, βρώμικα ψυγεία, κουζίνες, κουτσές καρέκλες, φύλλα και κλαδιά, άδεια κουτιά μπογιάς και διαφημιστικές βιτρίνες των αντιηλιακών ή αναψυκτικών που η εταιρία αντικαθιστά μα δε συλλέγει.

Όλο το καλοκαίρι θα κρατήσει αυτό.

Χθες ο εργάτης μόνος τα έφερνε στην πλάτη του κι όταν σταμάτησα για να φωτογραφίσω πέρασε απέναντι σκυφτός οπότε σκόπιμα περίμενα να φύγει από το κάδρο. Προχθές, που ήταν κι ένα αφεντικό μαζί, κατέβηκα και είπα «Κρίμα, δε λυπάστε που λερώνετε; Δε θα ντραπείτε όταν θα περνούν οι τουρίστες από το σκουπιδότοπο για να έρθουν στο μαγαζί σας;»

Μου είπε ναι και πως λυπάται μα είναι ακριβή η βενζίνη να τα πάει ως εκεί που πρέπει, κοστίζουν οι 2-3 διαδρομές τη μέρα.

«Ντροπή όμως» ξαναείπα και συμφώνησε μα δε κατάλαβε. Πόσο κάνει η βενζίνη για τη διαδρομή δεν ξέρω, ούτε τι καίει το μικρούλι φορτηγάκι του και πόσο κακοπληρωμένοι είναι οι εργάτες μετανάστες. Ξέρω όμως, και το ζω από χρόνια τώρα, ότι ο ίδιος που μετρά ψιλά για να μην κάνει το καθήκον του, τα ίδια ποσά διπλά και τρίδιπλα έχει δώσει ευχαρίστως και με επιμονή αμέτρητες φορές για να πληρώσει τα ποτά μου σε μαγαζιά απ' τα οποία περαστικός δεν έμεινε ούτε μισή ώρα στο μπαρ να πει ένα γεια σε φίλους του.

Δεν είναι φτώχεια, δεν είναι οικονομία, δεν είναι τσιγκουνιά. Είναι οι προτεραιότητες του καθενός μας, η οπτική.

Και όπως στην τουλίπα άλλος βλέπει μια πινελιά στο πράσινο και άλλος βλέπει ένα σουλτάνο σε γαλάζιο οντά, όπως ακούγοντας πως «Άνοιξη.. ήταν ένας εραστής κι η κοπελιά του» άλλος ακούει παλιό τραγούδι κι άλλος κωμωδία του Σαίξπηρ, εδώ, λίγα μέτρα από την καγκελόπορτα του κήπου μου, ετησίως τη νέα εποχή μου φέρνουν Κούκοι* που δειλά, ένας πρώτα κι ύστερα πολλοί και άνετοι, έρχονται  αφήνουν τα αυγά τους στην ξένη φωλιά.

___________________________________________
*Ο κούκος, ως γνωστόν είναι η ξεγνοιασιά της Άνοιξης και σύμβολο του εραστή επειδή δεν κλωσά και δεν κάνει φωλιές μόνο αφήνει να κλωσήσει το αυγό του άλλος πατέρας.

Εικόνα πάνω, έξω από το σπίτι μου χθες.

Κάτω πέρσι, πρόπερσι (κι αν έχετε όρεξη σας έχω συλλογή από κάθε χρόνο).

Επίσης φέρνω το τραγούδι από το 'As You Like It' (με στίχους) 
 κλασικά τραγουδισμένο αλλά και  in dixie  από την Μάρθα Τίτλτον 1943

 +τουλίπες ανοιξιάτικες του Νισάν
+ 'Ισταμπούλ Φεστιβαλί' το γραφικό 

“It was a lover and his lass”

by  WILLIAM SHAKESPEARE

(from As You Like It)

It was a lover and his lass,

   With a hey, and a ho, and a hey nonino,

That o’er the green cornfield did pass,

   In springtime, the only pretty ring time,

When birds do sing, hey ding a ding, ding;

Sweet lovers love the spring.

Between the acres of the rye,

   With a hey, and a ho, and a hey nonino,

Those pretty country folks would lie,

   In springtime, the only pretty ring time,

When birds do sing, hey ding a ding, ding;

Sweet lovers love the spring.

This carol they began that hour,

   With a hey, and a ho, and a hey nonino,

How that a life was but a flower

   In springtime, the only pretty ring time,

When birds do sing, hey ding a ding, ding;

Sweet lovers love the spring.

And therefore take the present time,

   With a hey, and a ho, and a hey nonino,

For love is crownèd with the prime

   In springtime, the only pretty ring time,

When birds do sing, hey ding a ding, ding;

Sweet lovers love the spring.

https://youtu.be/9vtP_eWiR2s

https://youtu.be/JD9MtixCmeo

_____________________________________________