Σαν τα ανέκδοτα με τους ελέφαντες τα τόσα όργανα σε ένα μικρό νησιώτικο δωμάτιο..
Όταν μπουν κι οι 3 μουσικοί (+ 2 σκυλιά), άγνωστο πώς στρίβουν για να βγουν.
Κι εγώ;
Στο δωμάτιό μου, στην άλλη πλευρά του σπιτιού.
Σε λίγες μέρες η ετήσια περιπέτεια των κυκλαδίτικων σπιτιών. Ασβέστωμα. Έξω τοίχοι, πεζούλια, 'σαμάρια'.
Και μέσα. Ο εφιάλτης μου, ιδίως τα βιβλία.
Ιδίως φέτος που ήρθε η στιγμή αλλαγών, η ώρα να πετάξουμε πολλά από εκείνα που μαζεύονται με τα χρόνια και μας σκοτίζουν το νου. Ξέρετε. Άχρηστα ή αναμνηστικά ή, τα πιο μισητά μου: η κατηγορία "άσ' το μπορεί να χρειαστεί"_και ποτέ δε χρειάζεται μόνο σκουριάζει και θαμπώνει και γερνά μπροστά στα μάτια μας ώσπου το συνηθίζουμε, γίνεται αόρατο εξάρτημα της ζωής μας που κουβαλάμε σιωπηλά σαν τις αμαρτίες μας.
Φέτος όμως ήρθε η ώρα.
Ταλαιπωρία, κούραση αλλά μια κάθαρση μετά, φρεσκάδα σα ξεκίνημα ζωής μα στα παλιά λημέρια.
Μονάχα, ας ευχηθούμε, να μην πέσει αμέσως κόκκινη βροχή ή κίτρινη σκόνη και να προλάβω να χαρώ.
Ίλιγγος στην ιδέα όσων θα ζήσω το ερχόμενο δεκαπενθήμερο με άνω-κάτω τα δωμάτιά μου και τις συζητήσεις με εργάτες κατά του "να ρίχναμε εδώ ένα μπετό''.
Στο βάθος της εικόνας η βιβλιοθήκη του παππού μου, η πρώτη του που την αγόρασε υπερήφανος γυμνασιόπαις. Πάνω της το λεοπάρ κουτί κι η ψάθινη βαλίτσα έχουν χαρτιά και αλληλογραφία μου. Όλα τα άλλα του Κυρίου Kastell που δύσκολα πείθεται να ανοίξει να αντικρίσει τι έχει βάλει στα συρτάρια του τα οποία αντιμετωπίζει σα να ήταν τάφοι οικογενειακοί, δηλαδή τα ανοίγει μόνο για να ρίξει κάτι νέο μέσα αλλά ό,τι μπει εκεί, εκεί και θα σαπίζει στους αιώνες.
Γι αυτό σας λέω.. ευχηθείτε μου, έρχονται ημέρες προστριβών πανταχόθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.